1RABbe övgüler sun, ey gönlüm!Ya RAB Tanrım, ne ulusun!Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
1Slavi, duša moja, GOSPODA! GOSPOD, Bog moj, velik si silno, lepoto in veličastvo si oblekel;
2Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün.Gökleri bir çadır gibi geren,
2ogrinjaš se s svetlobo kakor z obleko, nebesa razpenjaš kakor šator.
3Evini yukarıdaki sular üzerine kuran,Bulutları kendine savaş arabası yapan,Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
3Kateri stavi v vodah tramovje hramov svojih, ki nareja oblake za voz svoj, ki hodi po vetrov perutih,
4Rüzgarları kendine haberci,Yıldırımları hizmetkâr eden sensin. eden sensin›› ya da ‹‹Meleklerini rüzgarlar, hizmetkârlarını ateş alevleri yapan sensin››.
4ki dela vetrove za poslance svoje, za služabnike svoje ogenj plamteči.
5Yeryüzünü temeller üzerine kurdun,Asla sarsılmasın diye.
5Postavil je zemljo na podstave njene, da se ne gane na večne čase.
6Engini ona bir giysi gibi giydirdin,Sular dağların üzerinde durdu.
6Z valovjem si jo ogrnil kakor z odejo, čez gore so stale vode.
7Sen kükreyince sular kaçtı,Göğü gürletince hemen çekildi.
7Na karanje tvoje so pobegnile, pred groma tvojega glasom so urno bežale –
8Dağları aşıp derelere aktı,Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
8dvignile so se gore, pogreznile se doline – na mesto, katero si jim bil ustanovil.
9Bir sınır koydun önlerine,Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
9Mejo si jim postavil, da je ne prestopijo, da se ne povrnejo pokrit zemljo.
10Vadilerde fışkırttığın pınarlar,Dağların arasından akar.
10Ti izpuščaš studence po dolinah, da tečejo med gorami;
11Bütün kır hayvanlarını suvarır,Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
11napajajo vse poljske živali, žejo svojo si gasé divji osli.
12Kuşlar yanlarında yuva kurar,Dalların arasında ötüşürler.
12Poleg njih prebivajo ptice nebeške, glasijo se izmed vej.
13Gökteki evinden dağları sularsın,Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
13On namaka gore iz hramov svojih, s sadom del tvojih se siti zemlja.
14Hayvanlar için ot,İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin;İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
14On daje, da raste trava živini in zelišče človeku v rabo, da si pripravi hrano iz zemlje,
15Yüreklerini sevindiren şarabı,Yüzlerini güldüren zeytinyağını,Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
15in vino, ki razveseljuje srce človeku, in olje, ki svetel nareja obraz, in kruh, ki podpira srce človeku.
16RABbin ağaçları,Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
16Siti se drevje GOSPODOVO, cedre na Libanonu, ki jih je vsadil,
17Kuşlar orada yuva yapar,Leyleğin evi ise çamlardadır.
17kjer gnezdijo ptički, tudi štorklja, ki ima hišo svojo na jelkah.
18Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı,Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
18Gore visoke so divjim kozlom, pečine skalnim jazbecem prebivališče.
19Mevsimleri göstersin diye ayı,Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
19Naredil je mesec, da meri čase, in solnce, ki pozna zahod svoj.
20Karartırsın ortalığı, gece olur,Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
20Temo narejaš, da je noč, tedaj so vse gozdne živali pokonci:
21Genç aslan av peşinde kükrer,Tanrıdan yiyecek ister.
21mladi levi rjovejo za plenom in zahtevajo od Boga mogočnega hrane svoje.
22Güneş doğuncaİnlerine çekilir, yatarlar.
22Ko izhaja solnce, se poskrijejo in ležé v brlogih svojih.
23İnsan işine gider,Akşama dek çalışmak için.
23Človek pa gre na delo svoje in po opravilu svojem do večera.
24Ya RAB, ne çok eserin var!Hepsini bilgece yaptın;Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
24Kako mnogotera so dela tvoja, o GOSPOD, v modrosti si jih naredil vsa, polna je zemlja stvorov tvojih!
25İşte uçsuz bucaksız denizler,İçinde kaynaşan sayısız canlılar,Büyük küçük yaratıklar.
25Ondi morje, veliko in prostrano, v njem je laznine brez števila, živali velikih in malih.
26Orada gemiler dolaşır,İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
26Tod hodijo ladje in leviatan, ki si ga ustvaril, naj se v njem igra.
27Hepsi seni bekliyor,Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
27Vse to čaka tebe, da jim daš njih živeža o svojem času.
28Sen verince onlar toplar,Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
28Kadar jim daješ, pobirajo, odpreš jim roko svojo, in sitijo se z dobrotami.
29Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar,Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
29Kadar jim skriješ obličje svoje, se prestrašijo; vzameš jim sapo, in ginejo ter se povračajo v prah svoj.
30Ruhunu gönderince var olurlar,Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
30Pošiljaš sapo svojo in jih spet ustvarjaš, in tako obličje obnavljaš zemlji.
31RABbin görkemi sonsuza dek sürsün!Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
31Slava GOSPODOVA traja naj vekomaj! Veseli se naj GOSPOD v delih svojih!
32O bakınca yeryüzü titrer,O dokununca dağlar tüter.
32Ko pogleda na zemljo, se trese ona, ko se dotakne gorá, se kadé.
33Ömrümce RABbe ezgiler söyleyecek,Var oldukça Tanrımı ilahilerle öveceğim.
33Pel bom GOSPODU vse svoje žive dni, psalme prepeval Bogu svojemu, dokler bodem živ.
34Düşüncem ona hoş görünsün,Sevincim RAB olsun!
34O da bi mu bilo prijetno premišljevanje moje! Jaz se hočem radovati v GOSPODU.Izginejo naj grešniki z zemlje in brezbožnikov več ne bodi! Slavi, duša moja, GOSPODA! Aleluja!
35Tükensin dünyadaki günahlılar,Yok olsun artık kötüler!RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!RAB'be övgüler sunun!
35Izginejo naj grešniki z zemlje in brezbožnikov več ne bodi! Slavi, duša moja, GOSPODA! Aleluja!