1Babil ırmakları kıyısında oturupSiyonu andıkça ağladık;
1Ob rekah babilonskih, tam smo sedevali in jokali, spominjajoč se Siona.
2Çevredeki kavaklaraLirlerimizi astık.
2Na vrbe sredi one dežele smo obesili strune svoje.
3Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler,Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor,‹‹Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!›› diyorlardı.
3Kajti ondi so zahtevali od nas besede pesmi tisti, ki so nas odpeljali v sužnost, in naši mučitelji so hoteli veselost: Pojte nam katero pesmi sionskih!
4Nasıl okuyabiliriz RABbin ezgisiniEl toprağında?
4Kako naj bi peli pesem GOSPODOVO v tujcev deželi?
5Ey Yeruşalim, seni unutursam,Sağ elim kurusun.
5Če pozabim tebe, Jeruzalem, pozabi naj mi desnica zmožnosti svoje!
6Seni anmaz,Yeruşalimi en büyük sevincimden üstün tutmazsam,Dilim damağıma yapışsın!
6Jezik naj se mi prijemlje nébesa, ako se ne spominjam tebe, ako ne stavim Jeruzalema nad največje veselje svoje!
7Yeruşalimin düştüğü gün,‹‹Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!››Diyen Edomluların tavrını anımsa, ya RAB.
7Spomni se, GOSPOD, zoper Edomce dneva jeruzalemskega, ki so rekli: Razvalite, razvalite, dokler bode kaj podzidja v njem!
8Ey sen, yıkılası Babil kızı,Bize yaptıklarınıSana ödetecek olana ne mutlu!
8O hči babilonska, boš pokončana; blagor mu, kdor ti povrne tisto, kar si nam storila!Blagor mu, kdor zgrabi in razbije otroke tvoje ob skalo.
9Ne mutlu senin yavrularını tutupKayalarda parçalayacak insana!
9Blagor mu, kdor zgrabi in razbije otroke tvoje ob skalo.