¹Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.

¹{Načelniku godbe. Psalm Davidov.} GOSPOD, preiskal si me in me poznaš!

²Oturup kalkışımı bilirsin,Niyetimi uzaktan anlarsın.

²Ti poznaš sedenje moje in vstajanje moje, mišljenje moje umeš oddaleč.

³Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin,Bütün yaptıklarımdan haberin var.

³Hojo mojo in ležo mojo zasleduješ in znana so ti vsa pota moja.

⁴Daha sözü ağzıma almadan,Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.

⁴Ko ni še beseda na jeziku mojem, glej, GOSPOD, jo poznaš docela.

⁵Beni çepeçevre kuşattın,Elini üzerime koydun.

⁵Zadaj in spredaj me obdajaš in name pokladaš roko svojo.

⁶Kaldıramam böylesi bir bilgiyi,Başa çıkamam, erişemem.

⁶Taka vednost je prečudovita zame, visoka je, ne morem je doseči.

⁷Nereye gidebilirim senin Ruhundan,Nereye kaçabilirim huzurundan?

⁷Kam naj grem pred duhom tvojim, ali kam naj bežim pred tvojim obličjem?

⁸Göklere çıksam, oradasın,Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.

⁸Ko bi stopil na nebesa, tam si ti, ali bi ležišče si izbral v kraju mrtvih, tudi ondi si.

⁹Seherin kanatlarını alıp uçsam,Denizin ötesine konsam,

⁹Ko bi si vzel zarje peruti in odletel prebivat ob najzadnjem kraju morja,

¹⁰Orada bile elin yol gösterir bana,Sağ elin tutar beni.

¹⁰tudi tja bi me spremljala roka tvoja in zgrabila bi me desnica tvoja.

¹¹Desem ki, ‹‹Karanlık beni kaplasın,Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.››

¹¹Ko bi pa rekel: Teme me bodo vsaj pokrile in svetloba okoli mene postane naj noč –

¹²Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için,Gece, gündüz gibi ışıldar,Karanlıkla aydınlık birdir senin için.

¹²tudi teme ti ne morejo ničesar omračiti, noč ti je svetla kakor dan, temina ti je kakor noč.

¹³İç varlığımı sen yarattın,Annemin rahminde beni sen ördün.

¹³Zakaj ti si imel v lasti ledice moje, stkal si me v telesu matere moje.

¹⁴Sana övgüler sunarım,Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım.Ne harika işlerin var!Bunu çok iyi bilirim.

¹⁴Hvalim te, da sem storjen na strašen, čudovit način; čudovita so dela tvoja, predobro to pozna duša moja.

¹⁵Gizli yerde yaratıldığımda,Yerin derinliklerinde örüldüğümde,Bedenim senden gizli değildi.

¹⁵Ni ti bilo skrito okostje moje, ko sem bil ustvarjen na skrivnem, umetno narejen, kakor v zemlje globočinah.

¹⁶Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni;Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden,Hepsi senin kitabına yazılmıştı.

¹⁶Zarodek moj so videle tvoje oči, in v knjigo tvojo je bilo vpisano vse to; dnevi so mi bili določeni, ko še eden njih ni bil napočil.

¹⁷Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı,Sayıları ne çok!

¹⁷Zatorej kako so mi dražestne misli tvoje, o Bog mogočni, kako ogromna so njih števila!

¹⁸Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam.Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.

¹⁸Hotel bi jih našteti, a več jih je od peska; kadar se zdramim, sem z mislimi še pri tebi.

¹⁹Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen!Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!

¹⁹O da bi pokončal, o Bog, brezbožnika! In vi, možje krvoločni: Poberite se izpred mene!

²⁰Çünkü senin için kötü konuşuyorlar,Adını kötüye kullanıyor düşmanların.

²⁰Kajti zoper tebe govoré pregrešno, tvoje ime rabijo za laž tvoji sovražniki.

²¹Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden?Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?

²¹Ali naj bi ne sovražil, o GOSPOD, sovražilcev tvojih, ali naj mi ne mrzé, ki se vzpenjajo zoper tebe?

²²Onlardan tümüyle nefret ediyor,Onları düşman sayıyorum.

²²S skrajnim sovraštvom jih sovražim, za neprijatelje so meni.

²³Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi,Sına beni, öğren kaygılarımı.

²³Preiskuj me, Bog mogočni, in spoznaj srce moje, izkusi me in spoznaj misli moje,in glej, hodim li po potu, ki pelje v trpljenje, in vodi me po večnem potu.

²⁴Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı,Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!

²⁴in glej, hodim li po potu, ki pelje v trpljenje, in vodi me po večnem potu.