1Ya Rab, barınak oldun bizeKuşaklar boyunca.
1{Molitev Mojzesa, moža Božjega.} O Gospod, ti si nam bil prebivališče od roda do roda.
2Dağlar var olmadan,Daha evreni ve dünyayı yaratmadan,Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.
2Ko niso bile še rojene gore in nisi bil naredil zemlje in vesoljnega sveta, da, od vekomaj do vekomaj si ti Bog mogočni.
3İnsanı toprağa döndürürsün,‹‹Ey insanoğulları, toprağa dönün!›› diyerek.
3Pripraviš človeka, da razpade v prah, in veliš: Povrnite se, otroci človeški!
4Çünkü senin gözünde bin yılGeçmiş bir gün, dün gibi,Bir gece nöbeti gibidir.
4Zakaj tisoč let je v tvojih očeh kakor včerajšnji dan, ko je minil, in kakor čas ponočne straže.
5İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün,Sabah biten ot misali:
5Kakor s povodnijo jih pokončavaš, kot spanje so; zjutraj so kakor trava, ki vnovič poganja.
6Sabah filizlenir, büyür,Akşam solar, kurur.
6Zjutraj cvete in poganja, zvečer jo pokose in usahne.
7Eriyip bitiyoruz senin öfkenden,Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.
7Kajti ginemo od jeze tvoje in vsled srda tvojega smo preplašeni.
8Suçlarımızı önüne,Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.
8Pred oči svoje si postavil krivice naše, skrivnosti naše v luč obličja svojega.
9Gazabından kısalıyor günlerimiz,Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.
9Kajti vsi dnevi naši minevajo v srdu tvojem, leta nam prelete kot misel.
10Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor,Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak;En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor,Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.
10Dnevi naših let – vseh jih je sedemdeset let ali, ako smo prav krepki, osemdeset let; in kar je naš ponos v njih, je le trud in težava; zakaj hitro vse poteče in mi odletimo.
11Kim bilir gazabının gücünü?Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.
11A kdo spoznava jeze tvoje moč in tvoj srd, boječ se te, kakor se spodobi?
12Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki,Bilgelik kazanalım.
12Uči nas torej prav šteti naše dni, da si pridobimo srce modro.
13Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek?Acı kullarına!
13Vrni se, GOSPOD! doklej –? in žal ti bodi za hlapce svoje!
14Sabah bizi sevginle doyur,Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.
14Nasiti nas že ob jutranjem svitu z milostjo svojo, da veselo pojemo in se radujemo vse svoje dni.
15Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa,Kaç yıl çile çektirdinse,O kadar sevindir bizi.
15Razveseli nas po številu dni, v katerih si nas ponižaval, in let, v katerih smo izkušali hudo.
16Yaptıkların kullarına,Görkemin onların çocuklarına görünsün.
16Očitno bodi hlapcem tvojim delo tvoje in veličastvo tvoje nad njih otroki!Nad nami pa bodi ljubeznivost Gospoda, Boga našega, in delo naših rok podpiraj pri nas, delo, pravim, naših rok podpiraj!
17Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın.Ellerimizin emeğini boşa çıkarma.Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.
17Nad nami pa bodi ljubeznivost Gospoda, Boga našega, in delo naših rok podpiraj pri nas, delo, pravim, naših rok podpiraj!