¹‹‹Niçin Her Şeye Gücü Yeten yargı için vakit saptamıyor?Neden Onu tanıyanlar bu günleri görmesin?

¹PUESTO que no son ocultos los tiempos al Todopoderoso, ¿Por qué los que le conocen no ven sus días?

²İnsanlar sınır taşlarını kaldırıyor,Çaldıkları sürüleri otlatıyorlar.

²Traspasan los términos, Roban los ganados, y apaciéntanlos.

³Öksüzlerin eşeğini kovuyor,Dul kadının öküzünü rehin alıyorlar.

³Llévanse el asno de los huérfanos; Prenden el buey de la viuda.

⁴Yoksulları yoldan saptırıyor,Ülkenin düşkünlerini gizlenmeye zorluyorlar.

⁴Hacen apartar del camino á los menesterosos: Y todos los pobres de la tierra se esconden.

⁵Bakın, yoksullar çöldeki yaban eşekleri gibiYiyecek bulmak için erkenden işe çıkıyorlar,Çocuklarına yiyeceği kırlar sağlıyor.

⁵He aquí, como asnos monteses en el desierto, Salen á su obra madrugando para robar; El desierto es mantenimiento de sus hijos.

⁶Yemlerini tarlalardan topluyor,Kötülerin bağındaki artıkları eşeliyorlar.

⁶En el campo siegan su pasto, Y los impíos vendimian la viña ajena.

⁷Geceyi giysisiz, çıplak geçiriyorlar,Örtünecek şeyleri yok soğukta.

⁷Al desnudo hacen dormir sin ropa, Y que en el frío no tenga cobertura.

⁸Dağlara yağan sağanaktan ıslanıyor,Sığınakları olmadığı için kayalara sarılıyorlar.

⁸Con las avenidas de los montes se mojan, Y abrazan las peñas sin tener abrigo.

⁹Öksüz memeden uzaklaştırılıyor,Düşkünün bebeği rehin alınıyor.

⁹Quitan el pecho á los huérfanos, Y de sobre el pobre toman la prenda.

¹⁰Giysisiz, çıplak dolaşıyor,Aç karnına demet taşıyorlar.

¹⁰Al desnudo hacen andar sin vestido, Y á los hambrientos quitan los hacecillos.

¹¹Teraslar arasında zeytin eziyor,Susuzluktan kavrulurkenŞarap için üzüm sıkıyorlar.

¹¹De dentro de sus paredes exprimen el aceite, Pisan los lagares, y mueren de sed.

¹²Kentlerden insan iniltileri yükseliyor,Yaralı canlar feryat ediyor,Ama Tanrı haksızlığı önemsemiyor.

¹²De la ciudad gimen los hombres, Y claman las almas de los heridos de muerte: Mas Dios no puso estorbo.

¹³‹‹Bunlar ışığa başkaldıranlardır;Onun yolunu tanımaz,İzinde yürümezler.

¹³Ellos son los que, rebeldes á la luz, Nunca conocieron sus caminos, Ni estuvieron en sus veredas.

¹⁴Gün kararınca katil kalkar,Düşkünü, yoksulu öldürür,Hırsız gibi sıvışır geceleyin.

¹⁴A la luz se levanta el matador, mata al pobre y al necesitado, Y de noche es como ladrón.

¹⁵Zina edenin gözü alaca karanlıktadır,‹Beni kimse görmez› diye düşünür,Yüzünü örtüyle gizler.

¹⁵El ojo del adúltero está aguardando la noche, Diciendo: No me verá nadie: Y esconde su rostro.

¹⁶Hırsızlar karanlıkta evleri deler,Gündüz gizlenir, ışık nedir bilmezler.

¹⁶En las tinieblas minan las casas, Que de día para sí señalaron; No conocen la luz.

¹⁷Çünkü zifiri karanlık, sabahıdır onların,Karanlığın dehşetiyle dostturlar.

¹⁷Porque la mañana es á todos ellos como sombra de muerte; Si son conocidos, terrores de sombra de muerte los toman.

¹⁸‹‹Diyorsunuz ki, ‹Suyun üstündeki köpüktür onlar,Lanetlidir ülkedeki payları,Kimse bağlara gitmez.

¹⁸Son instables más que la superficie de las aguas; Su porción es maldita en la tierra; No andarán por el camino de las viñas.

¹⁹Kuraklık ve sıcağın eriyen karı alıp götürdüğü gibiÖlüler diyarı da günahlıları alıp götürür.

¹⁹La sequía y el calor arrebatan las aguas de la nieve; Y el sepulcro á los pecadores.

²⁰Rahim onları unutacak,Kurtlara yem olacak,Bir daha anılmayacaklar.Haksızlık bir ağaç gibi kırılacak.

²⁰Olvidaráse de ellos el seno materno; de ellos sentirán los gusanos dulzura; Nunca más habrá de ellos memoria, Y como un árbol serán los impíos quebrantados.

²¹Onlar çocuğu olmayan kısır kadınları yolar,Dul kadına iyilik etmezler.

²¹A la mujer estéril que no paría, afligió; Y á la viuda nunca hizo bien.

²²Tanrı, gücüyle zorbaları yok eder,Harekete geçince zorbaların yaşama umudu kalmaz.

²²Mas á los fuertes adelantó con su poder: Levantóse, y no se da por segura la vida.

²³Tanrı onlara güven verir, Ona güvenirler,Ama gözü yürüdükleri yoldadır.

²³Le dieron á crédito, y se afirmó: Sus ojos están sobre los caminos de ellos.

²⁴Kısa süre yükselir, sonra yok olurlar,Düşerler, tıpkı ötekiler gibi alınıp götürülür,Başak başı gibi kesilirler.›

²⁴Fueron ensalzados por un poco, mas desaparecen, Y son abatidos como cada cual: serán encerrados, Y cortados como cabezas de espigas.

²⁵‹‹Böyle değilse, kim beni yalancı çıkarabilir,Söylediklerimin boş olduğunu gösterebilir?››

²⁵Y si no, ¿quién me desmentirá ahora, O reducirá á nada mis palabras?