¹Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:

¹DESPUÉS de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.

³‹‹Doğduğum gün yok olsun,‹Bir oğul doğdu› denen gece yok olsun!

²Y exclamó Job, y dijo:

⁴Karanlığa bürünsün o gün,Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin,Üzerine ışık doğmasın.

³Perezca el día en que yo nací, Y la noche que se dijo: Varón es concebido.

⁵Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne,Bulut çöksün üzerine;Işığını karanlık söndürsün.

⁴Sea aquel día sombrío, Y Dios no cuide de él desde arriba, Ni claridad sobre él resplandezca.

⁶Zifiri karanlık yutsun o geceyi,Yılın günleri arasında sayılmasın,Aylardan hiçbirine girmesin.

⁵Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; Repose sobre él nublado, Que lo haga horrible como caliginoso día.

⁷Kısır olsun o gece,Sevinç sesi duyulmasın içinde.

⁶Ocupe la oscuridad aquella noche; No sea contada entre los días del año, Ni venga en él número de los meses.

⁸Günleri lanetleyenler,Livyatanı uyandırmaya hazır olanlar,O günü lanetlesin.

⁷Oh si fuere aquella noche solitaria, Que no viniera canción alguna en ella!

⁹Akşamının yıldızları kararsın,Boş yere aydınlığı beklesin,Tan atışını görmesin.

⁸Maldíganla los que maldicen al día, Los que se aprestan para levantar su llanto.

¹⁰Çünkü sıkıntı yüzü görmemem içinAnamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.

⁹Oscurézcanse las estrellas de su alba; Espere la luz, y no venga, Ni vea los párpados de la mañana:

¹¹‹‹Neden doğarken ölmedim,Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?

¹⁰Por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, Ni escondió de mis ojos la miseria.

¹²Neden beni dizler,Emeyim diye memeler karşıladı?

¹¹¿Por qué no morí yo desde la matriz, O fuí traspasado en saliendo del vientre?

¹³Çünkü şimdi huzur içinde yatmış,Uyuyup dinlenmiş olurdum;

¹²¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué las tetas que mamase?

¹⁴Yaptırdıkları kentler şimdi viran olanDünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,

¹³Pues que ahora yaciera yo, y reposara; Durmiera, y entonces tuviera reposo,

¹⁵Evlerini gümüşle dolduranAltın sahibi önderlerle birlikte.

¹⁴Con los reyes y con los consejeros de la tierra, Que edifican para sí los desiertos;

¹⁶Neden düşük bir çocuk gibi,Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?

¹⁵O con los príncipes que poseían el oro, Que henchían sus casas de plata.

¹⁷Orada kötüler kargaşayı bırakır,Yorgunlar rahat eder.

¹⁶O ¿por qué no fuí escondido como aborto, Como los pequeñitos que nunca vieron luz?

¹⁸Tutsaklar huzur içinde yaşar,Angaryacının sesini duymazlar.

¹⁷Allí los impíos dejan el perturbar, Y allí descansan los de cansadas fuerzas.

¹⁹Küçük de büyük de oradadır,Köle efendisinden özgürdür.

¹⁸Allí asimismo reposan los cautivos; No oyen la voz del exactor.

²⁰‹‹Niçin sıkıntı çekenlere ışık,Acı içindekilere yaşam verilir?

¹⁹Allí están el chico y el grande; Y el siervo libre de su señor.

²¹Oysa onlar gelmeyen ölümü özler,Onu define arar gibi ararlar;

²⁰¿Por qué se da luz al trabajado, Y vida á los de ánimo en amargura,

²²Mezara kavuşuncaNeşeden coşar, sevinç bulurlar.

²¹Que esperan la muerte, y ella no llega, Aunque la buscan más que tesoros;

²³Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana,Çevresini Tanrının çitle çevirdiği kişiye?

²²Que se alegran sobremanera, Y se gozan, cuando hallan el sepulcro?

²⁴Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor,Su gibi dökülmekte feryadım.

²³¿Por qué al hombre que no sabe por donde vaya, Y al cual Dios ha encerrado?

²⁵Korktuğum,Çekindiğim başıma geldi.

²⁴Pues antes que mi pan viene mi suspiro; Y mis gemidos corren como aguas.

²⁶Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok,Yalnız kargaşa var.››

²⁵Porque el temor que me espantaba me ha venido, Y hame acontecido lo que temía.

²⁶No he tenido paz, no me aseguré, ni me estuve reposado; Vínome no obstante turbación.