¹Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

¹Y RESPONDIO Eliphaz el Temanita, y dijo:

²‹‹Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin?Kim konuşmadan durabilir?

²Si probáremos á hablarte, serte ha molesto; Mas ¿quién podrá detener las palabras?

³Evet, pek çoklarına sen ders verdin,Zayıf elleri güçlendirdin,

³He aquí, tú enseñabas á muchos, Y las manos flacas corroborabas;

⁴Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu,Titreyen dizleri sen pekiştirdin.

⁴Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, Y esforzabas las rodillas que decaían.

⁵Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor,Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.

⁵Mas ahora que el mal sobre ti ha venido, te es duro; Y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.

⁶Senin güvendiğin Tanrıdan korkun değil mi,Umudun kusursuz yaşamında değil mi?

⁶¿Es este tu temor, tu confianza, Tu esperanza, y la perfección de tus caminos?

⁷‹‹Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu,Nerede doğrular yıkıma uğradı?

⁷Recapacita ahora, ¿quién que fuera inocente se perdiera? Y ¿en dónde los rectos fueron cortados?

⁸Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler,Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.

⁸Como yo he visto, los que aran iniquidad Y siembran injuria, la siegan.

⁹Tanrının soluğuyla yok oluyor,Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.

⁹Perecen por el aliento de Dios, Y por el espíritu de su furor son consumidos.

¹⁰Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi,Dişleri kırıldı genç aslanların.

¹⁰El bramido del león, y la voz del león, Y los dientes de los leoncillos son quebrantados.

¹¹Aslan av bulamadığı için yok oluyor,Dişi aslanın yavruları dağılıyor.

¹¹El león viejo perece por falta de presa, Y los hijos del león son esparcidos.

¹²‹‹Bir söz gizlice erişti bana,Fısıltısı kulağıma ulaştı.

¹²El negocio también me era á mí oculto; Mas mi oído ha percibido algo de ello.

¹³Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde,İnsanları ağır uyku bastığı zaman,

¹³En imaginaciones de visiones nocturnas, Cuando el sueño cae sobre los hombres,

¹⁴Beni dehşet ve titreme aldı,Bütün kemiklerimi sarstı.

¹⁴Sobrevínome un espanto y un temblor, Que estremeció todos mis huesos:

¹⁵Önümden bir ruh geçti,Tüylerim ürperdi.

¹⁵Y un espíritu pasó por delante de mí, Que hizo se erizara el pelo de mi carne.

¹⁶Durdu, ama ne olduğunu seçemedim.Bir suret duruyordu gözümün önünde,Çıt çıkmazken bir ses duydum:

¹⁶Paróse un fantasma delante de mis ojos, Cuyo rostro yo no conocí, Y quedo, oí que decía:

¹⁷‹Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi?Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?

¹⁷¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿Si será el varón más limpio que el que lo hizo?

¹⁸Bakın, Tanrı kullarına güvenmez,Meleklerinde hata bulur da,

¹⁸He aquí que en sus siervos no confía, Y notó necedad en sus ángeles

¹⁹Çamur evlerde oturanlara,Mayası toprak olanlara,Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?

¹⁹Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, Cuyo fundamento está en el polvo, Y que serán quebrantados de la polilla!

²⁰Ömürleri sabahtan akşama varmaz,Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.

²⁰De la mañana á la tarde son quebrantados, Y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.

²¹İçlerindeki çadır ipleri çekilince,Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.›

²¹¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y sin sabiduría.