¹Defalarca azarlandığı halde dikbaşlılık eden,Ansızın yıkıma uğrayacak, çare yok.

¹EL hombre que reprendido endurece la cerviz, De repente será quebrantado; ni habrá para él medicina.

²Doğru kişiler çoğalınca halk sevinir,Kötü kişi hükümdar olunca halk inler.

²Cuando los justos dominan, el pueblo se alegra: Mas cuando domina el impío, el pueblo gime.

³Bilgeliği seven babasını sevindirir,Fahişelerle dostluk eden malını yitirir.

³El hombre que ama la sabiduría, alegra á su padre: Mas el que mantiene rameras, perderá la hacienda.

⁴Adaletle yöneten kral ülkesini ayakta tutar,Ağır vergiler koyansa çökertir.

⁴El rey con el juicio afirma la tierra: Mas el hombre de presentes la destruirá.

⁵Başkasını pohpohlayan kişi,Ona tuzak kurar.

⁵El hombre que lisonjea á su prójimo, Red tiende delante de sus pasos.

⁶Kötünün başkaldırısı kendine tuzak olur,Doğru kişiyse ezgi söyler ve sevinir.

⁶En la prevaricación del hombre malo hay lazo: Mas el justo cantará y se alegrará.

⁷Doğru kişi yoksulların hakkını verir,Kötü kişi hak hukuk nedir bilmez.

⁷Conoce el justo la causa de los pobres: Mas el impío no entiende sabiduría.

⁸Alaycı kişiler kentleri bile karıştırır,Bilgelerse öfkeyi yatıştırır.

⁸Los hombres escarnecedores enlazan la ciudad: Mas los sabios apartan la ira.

⁹Bilge kişiyle davası olan ahmakKızar, alay eder ve rahat vermez.

⁹Si el hombre sabio contendiere con el necio, Que se enoje ó que se ría, no tendrá reposo.

¹⁰Kana susamışlar dürüst kişiden nefret eder,Doğrularsa onun canını korur.

¹⁰Los hombres sanguinarios aborrecen al perfecto: Mas los rectos buscan su contentamiento.

¹¹Akılsız hep patlamaya hazırdır,Bilgeyse öfkesini dizginler.

¹¹El necio da suelta á todo su espíritu; Mas el sabio al fin le sosiega.

¹²Hükümdar yalana kulak verirse,Bütün görevlileri de kötü olur.

¹²Del señor que escucha la palabra mentirosa, Todos sus ministros son impíos.

¹³Zorbayla yoksulun ortak bir noktası var:İkisinin de gözünü açan RABdir.

¹³El pobre y el usurero se encontraron: Jehová alumbra los ojos de ambos.

¹⁴Yoksulları adaletle yöneten kralınTahtı hep güvenlikte olur.

¹⁴El rey que juzga con verdad á los pobres, Su trono será firme para siempre.

¹⁵Değnekle terbiye bilgelik kazandırır,Kendi haline bırakılan çocuksa annesini utandırır.

¹⁵La vara y la corrección dan sabiduría: Mas el muchacho consentido avergonzará á su madre.

¹⁶Kötüler çoğalınca başkaldırı da çoğalır,Ama doğrular onların düşüşünü görecektir.

¹⁶Cuando los impíos son muchos, mucha es la prevaricación; Mas los justos verán la ruina de ellos.

¹⁷Oğlunu terbiye et, o da sana huzur verecekVe gönlünü hoşnut edecektir.

¹⁷Corrige á tu hijo, y te dará descanso, Y dará deleite á tu alma.

¹⁸Tanrısal esinden yoksun olan halkSınır tanımaz olur.Ne mutlu Kutsal Yasayı yerine getirene!

¹⁸Sin profecía el pueblo será disipado: Mas el que guarda la ley, bienaventurado él.

¹⁹Köle salt sözle terbiye edilemez,Çünkü anlasa da kulak asmaz.

¹⁹El siervo no se corregirá con palabras: Porque entiende, mas no corresponde.

²⁰Sözünü tartmadan konuşan birini tanıyor musun?Akılsızın durumu bile onunkinden daha umut vericidir.

²⁰¿Has visto hombre ligero en sus palabras? Más esperanza hay del necio que de él.

²¹Çocukluğundan beri kölesini şımartan,Sonunda cezasını çeker.

²¹El que regala á su siervo desde su niñez, A la postre será su hijo:

²²Öfkeli kişi çekişme yaratır,Huysuz kişinin başkaldırısı eksik olmaz.

²²El hombre iracundo levanta contiendas; Y el furioso muchas veces peca.

²³Kibir insanı küçük düşürür,Alçakgönüllülükse onur kazandırır.

²³La soberbia del hombre le abate; Pero al humilde de espíritu sustenta la honra.

²⁴Hırsızla ortak olanın düşmanı kendisidir,Mahkemede yemin etse de bildiğini söylemez.

²⁴El aparcero del ladrón aborrece su vida; Oirá maldiciones, y no lo denunciará.

²⁵İnsandan korkmak tuzaktır,Ama RABbe güvenen güvenlikte olur.

²⁵El temor del hombre pondrá lazo: Mas el que confía en Jehová será levantado.

²⁶Hükümdarın gözüne girmek isteyen çoktur,Ama RABdir insana adalet sağlayan.

²⁶Muchos buscan el favor del príncipe: Mas de Jehová viene el juicio de cada uno.

²⁷Doğrular haksızlardan iğrenir,Kötüler de dürüst yaşayanlardan.

²⁷Abominación es á los justos el hombre inicuo; Y abominación es al impío el de rectos caminos.