¹Babil ırmakları kıyısında oturupSiyonu andıkça ağladık;

¹JUNTO á los ríos de Babilonia, Allí nos sentábamos, y aun llorábamos, Acordándonos de Sión.

²Çevredeki kavaklaraLirlerimizi astık.

²Sobre los sauces en medio de ella Colgamos nuestras arpas.

³Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler,Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor,‹‹Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!›› diyorlardı.

³Y los que allí nos habían llevado cautivos nos pedían que cantásemos, Y los que nos habían desolado nos pedían alegría, diciendo:

⁴Nasıl okuyabiliriz RABbin ezgisiniEl toprağında?

⁴Cantadnos algunos de los himnos de Sión. ¿Cómo cantaremos canción de Jehová En tierra de extraños?

⁵Ey Yeruşalim, seni unutursam,Sağ elim kurusun.

⁵Si me olvidare de ti, oh Jerusalem, Mi diestra sea olvidada.

⁶Seni anmaz,Yeruşalimi en büyük sevincimden üstün tutmazsam,Dilim damağıma yapışsın!

⁶Mi lengua se pegue á mi paladar, Si de ti no me acordare; Si no ensalzare á Jerusalem Como preferente asunto de mi alegría.

⁷Yeruşalimin düştüğü gün,‹‹Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!››Diyen Edomluların tavrını anımsa, ya RAB.

⁷Acuérdate, oh Jehová, de los hijos de Edom En el día de Jerusalem; Quienes decían: Arrasadla, arrasadla Hasta los cimientos.

⁸Ey sen, yıkılası Babil kızı,Bize yaptıklarınıSana ödetecek olana ne mutlu!

⁸Hija de Babilonia destruída, Bienaventurado el que te diere el pago De lo que tú nos hiciste.

⁹Ne mutlu senin yavrularını tutupKayalarda parçalayacak insana!

⁹Bienaventurado el que tomará y estrellará tus niños Contra las piedras.