¹Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi,Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

¹Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.

²Özdeyişlerle söze başlayacağım,Eski sırları anlatacağım,

²Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:

³Duyduğumuzu, bildiğimizi,Atalarımızın bize anlattığını.

³Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.

⁴Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz;RABbin övgüye değer işlerini,Gücünü, yaptığı harikalarıGelecek kuşağa duyuracağız.

⁴No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de Jehová, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.

⁵RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi,İsraile yasa koydu.Bunları çocuklarına öğretsinler diyeAtalarımıza buyruk verdi.

⁵El estableció testimonio en Jacob, Y pusó ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;

⁶Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler,Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

⁶Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;

⁷Tanrıya güven duysunlar,Tanrının yaptıklarını unutmasınlar,Onun buyruklarını yerine getirsinler;

⁷A fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:

⁸Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı,Yüreği kararsız,Tanrıya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

⁸Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.

⁹Oklarla, yaylarla kuşanmış EfrayimoğullarıSavaş günü sırtlarını döndüler.

⁹Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.

¹⁰Tanrının antlaşmasına uymadılar,Onun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

¹⁰No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:

¹¹Unuttular Onun işlerini,Kendilerine gösterdiği harikaları.

¹¹Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.

¹²Mısırda, Soan bölgesindeTanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

¹²Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.

¹³Denizi yarıp geçirmişti onları,Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

¹³Rompió la mar, é hízolos pasar; E hizo estar las aguas como en un montón.

¹⁴Gündüz bulutla,Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

¹⁴Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.

¹⁵Çölde kayaları yarmış,Sanki dipsiz kaynaklardanOnlara kana kana su içirmişti.

¹⁵Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;

¹⁶Kayadan akarsular fışkırtmış,Suları ırmak gibi akıtmıştı.

¹⁶Pues sacó de la peña corrientes, E hizo descender aguas como ríos.

¹⁷Ama onlar çölde Yüceler Yücesine başkaldırarakGünah işlemeye devam ettiler.

¹⁷Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.

¹⁸Canlarının çektiği yiyeceği isteyerekİçlerinde Tanrıyı denediler.

¹⁸Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.

¹⁹‹‹Tanrı çölde sofra kurabilir mi?›› diyerek,Tanrıya karşı konuştular.

¹⁹Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?

²⁰‹‹Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı,Dereler taştı.Peki, ekmek de verebilir mi,Et sağlayabilir mi halkına?››

²⁰He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?

²¹RAB bunu duyunca çok öfkelendi,Yakupa ateş püskürdü,Öfkesi tırmandı İsraile karşı;

²¹Por tanto oyó Jehová, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;

²²Çünkü Tanrıya inanmıyorlardı,Onun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

²²Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:

²³Yine de RAB buyruk verdi bulutlara,Kapaklarını açtı göklerin;

²³A pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,

²⁴Man yağdırdı onları beslemek için,Göksel tahıl verdi onlara.

²⁴E hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.

²⁵Meleklerinfı ekmeğini yedi her biri,Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

²⁵Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.

²⁶Doğu rüzgarını estirdi göklerde,Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

²⁶Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.

²⁷Toz gibi et yağdırdı başlarına,Deniz kumu kadar kuş;

²⁷E hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.

²⁸Ordugahlarının ortasına,Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

²⁸E hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.

²⁹Yediler, tıka basa doydular,İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

²⁹Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.

³⁰Ancak onlar isteklerine doymadan,Daha ağızları doluyken,

³⁰No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,

³¹Tanrının öfkesi parladı üzerlerine.En güçlülerini öldürdü,Yere serdi İsrail yiğitlerini.

³¹Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.

³²Yine de günah işlemeye devam ettiler,Onun harikalarına inanmadılar.

³²Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.

³³Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk,Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

³³Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.

³⁴Tanrı onları öldürdükçe Ona yönelmeye,İstekle Onu yeniden aramaya başlıyorlardı.

³⁴Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.

³⁵Tanrının kayaları olduğunu,Yüce Tanrının kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

³⁵Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.

³⁶Oysa ağızlarıyla Ona yaltaklanıyor,Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

³⁶Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:

³⁷Ona yürekten bağlı değillerdi,Antlaşmasına sadık kalmadılar.

³⁷Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.

³⁸Yine de Tanrı sevecendi,Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu;Çok kez öfkesini tuttu,Bütün gazabını göstermedi.

³⁸Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.

³⁹Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı,Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

³⁹Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.

⁴⁰Çölde kaç kez Ona başkaldırdılar,Issız yerlerde Onu gücendirdiler!

⁴⁰Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!

⁴¹Defalarca denediler Tanrıyı,İncittiler İsrailin Kutsalını.

⁴¹Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.

⁴²Anımsamadılar Onun güçlü elini,Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

⁴²No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;

⁴³Mısırda gösterdiği belirtileri,Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

⁴³Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;

⁴⁴Mısırın kanallarını kana çevirdi,Sularını içemediler.

⁴⁴Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.

⁴⁵Gönderdiği at sinekleri yedi halkı,Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

⁴⁵Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.

⁴⁶Ekinlerini tırtıllara,Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

⁴⁶Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.

⁴⁷Asmalarını doluyla,Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

⁴⁷Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;

⁴⁸Büyükbaş hayvanlarını kırgına,Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

⁴⁸Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.

⁴⁹Üzerlerine kızgın öfkesini,Gazap, hışım, belaVe bir alay kötülük meleği gönderdi.

⁴⁹Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.

⁵⁰Yol verdi öfkesine,Canlarını ölümden esirgemedi,Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

⁵⁰Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.

⁵¹Mısırda bütün ilk doğanları,Hamın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

⁵¹E hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.

⁵²Kendi halkını davar gibi götürdü,Çölde onları bir sürü gibi güttü.

⁵²Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.

⁵³Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar;Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

⁵³Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.

⁵⁴Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına,Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

⁵⁴Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.

⁵⁵Önlerinden ulusları kovdu,Mülk olarak topraklarınıİsrail oymakları arasında bölüştürdü.Halkını konutlarına yerleştirdi.

⁵⁵Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; E hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.

⁵⁶Ama onlar yüce Tanrıyı denediler,Ona başkaldırdılar,Koşullarına uymadılar.

⁵⁶Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;

⁵⁷Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler,Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

⁵⁷Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.

⁵⁸Puta taptıkları yerlerle Onu kızdırdılar,Putlarıyla Onu kıskandırdılar.

⁵⁸Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.

⁵⁹Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi,İsraili büsbütün reddetti.

⁵⁹Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.

⁶⁰İnsanlar arasında kurduğu çadırı,Şilodaki konutunu terk etti.

⁶⁰Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;

⁶¹Kudretini tutsaklığa,Görkemini düşman eline teslim etti. Antlaşma Sandığını kastetmektedir.

⁶¹Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.

⁶²Halkını kılıç önüne sürdü,Öfkesini kendi halkından çıkardı.

⁶²Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.

⁶³Gençlerini ateş yuttu,Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

⁶³El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.

⁶⁴Kâhinleri kılıç altında öldü,Dul kadınları ağlayamadı.

⁶⁴Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.

⁶⁵O zaman Rab uykudan uyanır gibi,Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

⁶⁵Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:

⁶⁶Düşmanlarını püskürttü,Onları sonsuz utanca boğdu.

⁶⁶E hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.

⁶⁷Tanrı Yusuf soyunu reddetti,Efrayim oymağını seçmedi;

⁶⁷Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.

⁶⁸Ancak Yahuda oymağını,Sevdiği Siyon Dağını seçti.

⁶⁸Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.

⁶⁹Tapınağını doruklar gibi,Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

⁶⁹Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.

⁷⁰Kulu Davutu seçti,Onu koyun ağılından aldı.

⁷⁰Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:

⁷¹Halkı Yakupu, kendi halkı İsraili gütmek için,Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

⁷¹De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.

⁷²Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti,Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.

⁷²Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.