¹He came to Derbe and Lystra: and behold, a certain disciple was there, named Timothy, the son of a Jewess who believed; but his father was a Greek.

¹Ug nakaabut usab siya sa Derbe ug sa Listra. Ug ania karon, didto may usa ka tinon-an, nga ginganlan si Timoteo, anak sa usa ka babaye nga Judio nga mingtoo, apan ang iyang amahan Greciahanon.

²The brothers who were at Lystra and Iconium gave a good testimony about him.

²Ug niini nagahatag ug maayong pagpamatuod ang mga igsoon sa Listra ug sa Iconio.

³Paul wanted to have him go out with him, and he took and circumcised him because of the Jews who were in those parts; for they all knew that his father was a Greek.

³Buot ni Pablo nga siya mouban kaniya sa iyang paggikan, ug iyang gidala siya ug iyang gicircuncidahan tungod sa mga Judio nga didto niadtong mga dapita; kay hingbaloan sa tanan, nga ang iyang amahan Greciahanon.

⁴As they went on their way through the cities, they delivered the decrees to them to keep which had been ordained by the apostles and elders who were at Jerusalem.

⁴Ug samtang sila nagapadayon sa ilang panaw sa mga ciudad, ilang gihatag kanila ang mga pagbulut-an aron pagabantayan nila ang mga gikauyonan sa mga apostoles ug sa mga anciano nga nangadto sa Jerusalem.

⁵So the assemblies were strengthened in the faith, and increased in number daily.

⁵Tungod niini ang mga iglesia nangalig-on sa pagtoo, ug nagdugang ang gidaghanon sa adlaw-adlaw.

⁶When they had gone through the region of Phrygia and Galatia, they were forbidden by the Holy Spirit to speak the word in Asia.

⁶Ug sa paglatas nila sa kayutaan sa Phrygia ug sa Galacia, gidid-an sila sa Espiritu Santo sa pagmantala sa pulong didto sa Asia.

⁷When they had come opposite Mysia, they tried to go into Bithynia, but the Spirit didn’t allow them.

⁷Ug sa pag-abut nila sa Misia naninguha sila sa pag-adto sa Bitinia; apan wala sila tuguti sa Espiritu ni Jesus.

⁸Passing by Mysia, they came down to Troas.

⁸Ug sa miagi sila sa Misia, milugsong sila ngadto sa Troas.

⁹A vision appeared to Paul in the night. There was a man of Macedonia standing, begging him, and saying, “Come over into Macedonia and help us.”

⁹Usa ka panan-awon nagpahayag kang Pablo sa kagabhion: May usa ka tawo nga taga-Macedonia, nga nagatindog sa pagpangaliyupo kaniya, ug nagaingon: Umari ka sa Macedonia, ug tabangi kami.

¹⁰When he had seen the vision, immediately we sought to go out to Macedonia, concluding that the Lord had called us to preach the Good News to them.

¹⁰Ug gilayon sa hingkit-an niya ang panan-awon, gipaninguha namo ang pag-adto sa Macedonia, kay gisabut namo nga gitawag kami sa Dios, aron igamantala namo kanila ang Maayong Balita.

¹¹Setting sail therefore from Troas, we made a straight course to Samothrace, and the day following to Neapolis;

¹¹Sa milayag kami gikan sa Troas, mipadulong kami sa Samotracia, ug sa sunod nga adlaw, sa Napoles;

¹²and from there to Philippi, which is a city of Macedonia, the foremost of the district, a Roman colony. We were staying some days in this city.

¹²Ug gikan didto ngadto sa Filipos, nga mao ang kaulohang ciudad kaniadto sa ginsakpan sa Macedonia, usa ka colonia nga Romanhon. Ug mipuyo kami didto niadtong ciudara sa pila ka adlaw.

¹³On the Sabbath day we went forth outside of the city by a riverside, where we supposed there was a place of prayer, and we sat down, and spoke to the women who had come together.

¹³Ug sa adlaw nga igpapahulay migula kami sa gawas sa ganghaan nga haduol sa usa ka suba, diin sa among paghunahuna may dapit sa pag-ampo. Ug milingkod kami ug nagpakigsulti sa mga babaye nga nagakatigum.

¹⁴A certain woman named Lydia, a seller of purple, of the city of Thyatira, one who worshiped God, heard us; whose heart the Lord opened to listen to the things which were spoken by Paul.

¹⁴Usa ka babaye nga ginganlan si Lidia, nga nagabaligya ug purpura, sa ciudad sa Tiatira, babaye nga nagasimba sa Dios, nagapatalinghug kanamo; kansang kasingkasing gibuksan sa Ginoo, aron sa pagpatalinghug gayud sa mga butang nga ginasulti ni Pablo.

¹⁵When she and her household were baptized, she begged us, saying, “If you have judged me to be faithful to the Lord, come into my house, and stay.” So she persuaded us.

¹⁵Ug sa nabautismohan siya ug ang iyang panimalay nagpakilooy siya kanamo, nga nagaingon: Kong kamo nagahunahuna nga ako adunay pagtoo sa Ginoo, sumulod kamo ug pabilin sa akong balay. Ug iyang gipugos kami.

¹⁶It happened, as we were going to prayer, that a certain girl having a spirit of divination met us, who brought her masters much gain by fortune telling.

¹⁶Ug nahitabo nga sa nagapadulong kami sa dapit sa pag-ampo, gisugat kami sa usa ka sulogoon nga babaye, nga adunay espiritu sa pagkamagtatagna, nga nagahatag ug daghang ganancia sa iyang mga agalon pinaagi sa pagtagna:

¹⁷Following Paul and us, she cried out, “These men are servants of the Most High God, who proclaim to us a way of salvation!”

¹⁷Kini sa misunod kang Pablo ug kanamo, misinggit nga nagaingon: Kining mga tawohana mga ulipon sa Dios nga Hataas Uyamut, nga nagamantala kaninyo sa dalan sa kaluwasan.

¹⁸She was doing this for many days. But Paul, becoming greatly annoyed, turned and said to the spirit, “I command you in the name of Jesus Christ to come out of her!” It came out that very hour.

¹⁸Ug gibuhat niya kini sa daghang mga adlaw. Apan sa gisamokan na si Pablo, milingi ug miingon sa espiritu: Gisugo ko ikaw, sa ngalan ni Jesucristo, nga gumula ka kaniya. Ug migula kini nianang taknaa.

¹⁹But when her masters saw that the hope of their gain was gone, they seized Paul and Silas, and dragged them into the marketplace before the rulers.

¹⁹Apan sa pagtan-aw sa iyang mga agalon, nga nawad-an sila sa kalauman sa ilang pangita, ilang gidakup si Pablo ug si Silas, ug ilang giguyod ngadto sa baligya-anan sa atubangan sa mga maghuhukom.

²⁰When they had brought them to the magistrates, they said, “These men, being Jews, are agitating our city,

²⁰Ug sa ilang gidala sila ngadto sa mga maghuhukom, nanag-ingon sila: Kining mga tawohana nga mga Judio, nakagubot ug daku sa atong ciudad;

²¹and set forth customs which it is not lawful for us to accept or to observe, being Romans.”

²¹Ug nagatudlo ug mga batasan nga dili angay kanamo nga mga Romanhon ang pagdawat, kun ang pagsugot.

²²The multitude rose up together against them, and the magistrates tore their clothes off of them, and commanded them to be beaten with rods.

²²Ug ang panon sa katawohan nanindog pagtingub batok kanila; gigisi sa mga maghuhukom ang ilang bisti, ug nagsugo nga puspusan kini sila sa mga puspus.

²³When they had laid many stripes on them, they threw them into prison, charging the jailer to keep them safely,

²³Ug sa napuspusan na sila sa makadaghan, gisulod sila sa bilanggoan, ug gitugon nila ang magbabantay sa bilanggoan nga bantayan sila sa malig-on:

²⁴who, having received such a command, threw them into the inner prison, and secured their feet in the stocks.

²⁴Kini, sa pagkadawat niya sa mao nga tugon, iyang gibutang sila sa sulod gayud nga bilanggoan, ug gilig-onan niya ang ilang mga tiil sa sepohan.

²⁵But about midnight Paul and Silas were praying and singing hymns to God, and the prisoners were listening to them.

²⁵Apan sa may tungang gabii, si Pablo ug si Silas nagaampo ug nagaambahan sa Dios; ug nagapatalinghug kanila ang mga binilanggo.

²⁶Suddenly there was a great earthquake, so that the foundations of the prison were shaken; and immediately all the doors were opened, and everyone’s bonds were loosened.

²⁶Ug sa kalit miabut ang usa ka makusog nga linog, sa pagkaagi nga nangauyog ang mga patukoranan sa bilanggoan; ug gilayon nangaabli ang tanang mga pultahan, ug nangahubad ang mga gapus sa tagsatagsa.

²⁷The jailer, being roused out of sleep and seeing the prison doors open, drew his sword and was about to kill himself, supposing that the prisoners had escaped.

²⁷Ug sa nahimata ang magbabantay sa bilanggoan, ug hingkit-an niya nga nangaabli ang mga pultahan sa bilanggoan, gikuha niya ang iyang pinuti, ug buot maghikog, kay nagadahum siya nga nanagpangalagiw ang mga binilanggo.

²⁸But Paul cried with a loud voice, saying, “Don’t harm yourself, for we are all here!”

²⁸Apan misinggit si Pablo sa hataas nga tingog, nga nagaingon: Ayaw pagdagmali ang imong kaugalingon, kay ania kami dinhi nga tanan.

²⁹He called for lights and sprang in, and, fell down trembling before Paul and Silas,

²⁹Ug nangayo siya ug suga ug midali siya sa pagsulod, ug sa nagakurog tungod sa kahadlok, miyaub sa atubangan ni Pablo ug ni Silas.

³⁰and brought them out and said, “Sirs, what must I do to be saved?”

³⁰Ug iyang gidala sila sa gawas ug miingon kanila: Mga ginoo, unsay kinahanglan ko nga pagabuhaton, aron mamaluwas ako?

³¹They said, “Believe in the Lord Jesus Christ, and you will be saved, you and your household.”

³¹Ug sila miingon: Tumoo ka sa Ginoong Jesucristo, ug mamaluwas ka, ikaw ug ang imong panimalay.

³²They spoke the word of the Lord to him, and to all who were in his house.

³²Ug nanagsulti sila sa pulong sa Ginoo kaniya ug sa tanan nga diha sa iyang panimalay.

³³He took them the same hour of the night, and washed their stripes, and was immediately baptized, he and all his household.

³³Ug iyang gikuha sila niadto gayud nga taknaa sa kagabhion, ug iyang gihunaran ang ilang mga samad; ug napabautismo gilayon siya ug ang tibook niyang panimalay.

³⁴He brought them up into his house, and set food before them, and rejoiced greatly, with all his household, having believed in God.

³⁴Ug iyang gidala sila sa iyang balay, ug gidulotan ug pagkaon, ug nangalipay sa hilabihan gayud uban sa iyang tibook nga panimalay, kay mingtoo sila sa Dios.

³⁵But when it was day, the magistrates sent the sergeants, saying, “Let those men go.”

³⁵Ug sa nabuntag na, ang mga maghuhukom nagsugo ug mga sulogoon, nga nagaingon: Buhii kadtong mga tawohana.

³⁶The jailer reported these words to Paul, saying, “The magistrates have sent to let you go; now therefore come out, and go in peace.”

³⁶Unya ang magbalantay sa bilanggoan nagpahibalo niining mga pulonga kang Pablo: Ang mga maghuhukom nagpasugo nga pabuhian kamo: busa gumula kamo karon, ug manglakaw sa pakigdait.

³⁷But Paul said to them, “They have beaten us publicly, without a trial, men who are Romans, and have cast us into prison! Do they now release us secretly? No, most certainly, but let them come themselves and bring us out!”

³⁷Apan si Pablo miingon kanila: Kami gipamuspusan nila sa dayag gayud, sa wala pa kami paghukmi, nga mga tawo nga Romanhon, ug gibalhog kami sa bilanggoan, ug karon sa tago ba pagapagulaon kami? Dili mahimo; kondili nga paanhia sila gayud ug pabuhian kami.

³⁸The sergeants reported these words to the magistrates, and they were afraid when they heard that they were Romans,

³⁸Ug ang mga sulogoon nagsugilon niining mga pulonga ngadto sa mga maghuhukom; ug nangahadlok sila sa pagkadungog nila nga mga Romanhon kini sila.

³⁹and they came and begged them. When they had brought them out, they asked them to depart from the city.

³⁹Ug ming-abut sila, ug nagpakilooy kanila: ug sa nabuhian sila, gihangyo sila nga mamahawa sila sa ciudad.

⁴⁰They went out of the prison, and entered into Lydia’s house. When they had seen the brothers, they encouraged them, and departed.

⁴⁰Ug minggula sila sa bilanggoan ug mingsulod sila sa balay ni Lidia; ug sa hingkit-an nila ang mga igsoon, ilang gilipay, ug nanglakaw sila.