¹Hear this, all you peoples. Listen, all you inhabitants of the world,

¹ای تمامی قوم ها این را بشنوید! ای تمامی ساکنین روی زمین، گوش گیرید،

²both low and high, rich and poor together.

²خورد و بزرگ، ثروتمندان و فقیران!

³My mouth will speak words of wisdom. My heart shall utter understanding.

³زبانم به حکمت سخن می راند و تفکر دل من پُر از دانایی است.

⁴I will incline my ear to a proverb. I will open my riddle on the harp.

⁴گوش خود را به مثلی فرا می گیرم و با نوای چنگ معمایی خود را حل می کنم.

⁵Why should I fear in the days of evil, when iniquity at my heels surrounds me?

⁵چرا در روزهای مصیبت، وقتیکه شرارت حیله گران احاطه ام کنند، ترسان باشم؟

⁶Those who trust in their wealth, and boast in the multitude of their riches—

⁶آنانی که متکی به ثروت خود هستند و به زیادی مال و دارائی خود می بالند،

⁷none of them can by any means redeem his brother, nor give God a ransom for him.

⁷هیچیک از اینها نمی تواند با مال و دارائی خود بهای حیات یکنفر را بپردازد و یا کفارۀ او را به خدا تقدیم کند.

⁸For the redemption of their life is costly, no payment is ever enough,

⁸زیرا فدیۀ جان ایشان گرانبهاست و غیر قابل دسترسی.

⁹That he should live on forever, that he should not see corruption.

⁹هیچ کسی نمی تواند تا به ابد زنده بماند و فساد را نبیند.

¹⁰For he sees that wise men die; likewise the fool and the senseless perish, and leave their wealth to others.

¹⁰زیرا می بیند که حکیمان می میرند و جاهلان و احمقان باهم هلاک می گردند و ثروت خود را برای دیگران ترک می کنند.

¹¹Their inward thought is that their houses will endure forever, and their dwelling places to all generations. They name their lands after themselves.

¹¹فکر دل ایشان این است که خانه های ایشان دائمی باشد و جایداد ایشان از یک نسل به نسل دیگر. آن ها برای اینکه خاطرۀ شان جاودانی باشد، نام خود را بر زمین های خود می گذارند.

¹²But man, despite his riches, doesn’t endure. He is like the animals that perish.

¹²لیکن انسان در شکوه خود باقی نمی ماند بلکه همچون حیوان جان می سپارد.

¹³This is the destiny of those who are foolish, and of those who approve their sayings. Selah.

¹³این راه ایشان، جهالت ایشان است و نیز سرنوشت بازماندگان ایشان که سخن آن ها را می پسندند.

¹⁴They are appointed as a flock for Sheol Sheol is the place of the dead. . Death shall be their shepherd. The upright shall have dominion over them in the morning. Their beauty shall decay in Sheol Sheol is the place of the dead. , far from their mansion.

¹⁴مثل گوسفندان به طرف کشتارگار روانند و موت آن ها را شبانی می کند. صبحگاهان مردمان راستکار بر ایشان حکومت می کند و وجود شان در قبر پوسیده می شوند و خانۀ ابدی شان گور است.

¹⁵But God will redeem my soul from the power of Sheol Sheol is the place of the dead. , for he will receive me. Selah.

¹⁵اما خدا جان مرا از گور می رهاند زیرا که مرا به حضور خود می برد.

¹⁶Don’t be afraid when a man is made rich, when the glory of his house is increased.

¹⁶پس ترسان مباش، چون شخصی ثروتمند شود و جلال خانۀ او افزوده گردد!

¹⁷For when he dies he shall carry nothing away. His glory shall not descend after him.

¹⁷زیرا چون بمیرد، چیزی از آن با خود نمی برد و جلالش او را همراهی نخواهد کرد.

¹⁸Though while he lived he blessed his soul— and men praise you when you do well for yourself—

¹⁸البته تا وقتیکه زنده است خود را برکت یافته می داند و چون ثروتمند است مردم از او توصیف می کنند،

¹⁹he shall go to the generation of his fathers. They shall never see the light.

¹⁹اما عاقبت می میرد و با اجداد خود می پیوندد و دیگر نور را تا به ابد نمی بیند.انسانی که در شکوه است و فهم ندارد، همچون حیوان جان می سپارد.

²⁰A man who has riches without understanding, is like the animals that perish.

²⁰انسانی که در شکوه است و فهم ندارد، همچون حیوان جان می سپارد.