¹God, why have you rejected us forever? Why does your anger smolder against the sheep of your pasture?

¹خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کرده ای و خشم تو بر ما که گوسفندان چراگاه تو هستیم، افروخته شده است؟

²Remember your congregation, which you purchased of old, which you have redeemed to be the tribe of your inheritance; Mount Zion, in which you have lived.

²قومی را بیاد آور که از ایام قدیم برای خود خریده ای و آن ها را فدیه کرده ای تا قوم برگزیدۀ تو شوند. این کوه سهیون را بیاد آور که در آن ساکن بوده ای.

³Lift up your feet to the perpetual ruins, all the evil that the enemy has done in the sanctuary.

³بسوی خرابه های دائمی آن قدم بردار، زیرا دشمن هر چه را که در عبادتگاهِ تو بود، خراب کرده است.

⁴Your adversaries have roared in the midst of your assembly. They have set up their standards as signs.

⁴دشمنانت در عبادتگاهِ مقدس تو فریاد می زنند و بیرق های خود را به نشانۀ پیروزی در آنجا برپا می نمایند.

⁵They behaved like men wielding axes, cutting through a thicket of trees.

⁵مثل کسانی به نظر می رسند که تبرها را برای قطع کردن درختان جنگل بلند می کنند.

⁶آن ها تمام نقش و نگار تراشیدۀ عبادتگاه را با تبرها و چکش ها خراب می کنند.

⁷They have burned your sanctuary to the ground. They have profaned the dwelling place of your Name.

⁷عبادتگاهِ مقدس تو را آتش زده اند و مسکن نام تو را با خاک یکسان نموده و بی حرمت کرده اند.

⁸They said in their heart, “We will crush them completely.” They have burned up all the places in the land where God was worshiped.

⁸در دل خود می گویند: «ما آن ها را بکلی نابود می کنیم.» پس تمام جاهای مقدس خدا را در سرزمین سوزانیده اند.

⁹We see no miraculous signs. There is no longer any prophet, neither is there among us anyone who knows how long.

⁹علامات تو را دیگر نمی بینیم و از انبیاء هم یک نفر باقی نمانده است. در بین ما هیچکس نیست که بداند این وضع تا چه وقت دوام می کند.

¹⁰How long, God, shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme your name forever?

¹⁰ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ و آیا او تا به ابد نام تو را بی حرمت خواهد نمود؟

¹¹Why do you draw back your hand, even your right hand? Take it out of your pocket and consume them!

¹¹چرا دست راست خود را از ما دریغ داشته ای؟ پس قدرت خود را ظاهر ساخته و ایشان را نابود کن.

¹²Yet God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.

¹²خدا از قدیم پادشاه من است. او با معجزات بر روی زمین نجات را نمایان ساخته است.

¹³You divided the sea by your strength. You broke the heads of the sea monsters in the waters.

¹³تو به قوّت خود آب بحر را از هم جدا کردی و سر نهنگ ها را در آبها شکستی.

¹⁴You broke the heads of Leviathan in pieces. You gave him as food to people and desert creatures.

¹⁴همچنین سر لِویاتان، یعنی جانور بحری، را کوبیده و او را خوراک جانوران بیابان ساختی.

¹⁵You opened up spring and stream. You dried up mighty rivers.

¹⁵تو چشمه ها و جویها را به جریان آوردی و نهرهای دائمی را خشک گردانیدی.

¹⁶The day is yours, the night is also yours. You have prepared the light and the sun.

¹⁶روز به تو تعلق دارد و شب نیز. آفتاب و مهتاب را تو در جاهای شان قرار داده ای.

¹⁷You have set all the boundaries of the earth. You have made summer and winter.

¹⁷تمام حدود زمین را تو تعیین کرده ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده ای.

¹⁸Remember this, that the enemy has mocked you, Yahweh. Foolish people have blasphemed your name.

¹⁸ای خداوند این را بیاد آور که چسان دشمن تمسخر می کند و چگونه مردم جاهل نام تو را بی حرمت می نماید.

¹⁹Don’t deliver the soul of your dove to wild beasts. Don’t forget the life of your poor forever.

¹⁹جانِ فاختۀ خود را به جانور وحشی مسپار و این قوم رنجدیده ات را تا به ابد فراموش مکن.

²⁰Honor your covenant, for haunts of violence fill the dark places of the earth.

²⁰عهدی را که بسته ای بیاد آور، زیرا مردم ظالم در هر گوشۀ تاریک کمین کرده و زمین را از ظلم پُر ساخته اند.

²¹Don’t let the oppressed return ashamed. Let the poor and needy praise your name.

²¹مگذار که مظلومان رسوا گردند. مسکینان و نیازمندان نام تو را ستایش کنند.

²²Arise, God! Plead your own cause. Remember how the foolish man mocks you all day.

²²ای خدا، برخیز و حقانیت خود را پابرجا کن و بیاد آور که چگونه احمق تمام روز تو را تمسخر می کند.فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.

²³Don’t forget the voice of your adversaries. The tumult of those who rise up against you ascends continually.

²³فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.