¹He said to me, Son of man, stand on your feet, and I will speak with you.

¹ او به من گفت: «ای انسان فانی، بر پاهای خود بایست تا با تو سخن گویم.»

²The Spirit entered into me when he spoke to me, and set me on my feet; and I heard him who spoke to me.

² هنگامی‌که او با من حرف می‌زد، روح خدا بر من آمد و مرا از زمین بلند کرد و به سخن خود این چنین ادامه داد:

³He said to me, Son of man, I send you to the children of Israel, to a nation of rebels who have rebelled against me. They and their fathers have transgressed against me even to this very day.

³ «ای انسان فانی، من تو را نزد قوم اسرائیل می‌فرستم، نزد ملّتی سرکش که علیه من سرکشی کرده‌اند. آنان و نیاکانشان تا به امروز از من سرپیچی کرده‌اند.

⁴The children are impudent and stiff-hearted: I am sending you to them; and you shall tell them, Thus says the Lord The word translated “Lord” is “Adonai.” Yahweh.

⁴ بازماندگان ایشان نیز گستاخ و سرسخت می‌باشند. من، تو را نزد ایشان می‌فرستم و تو به ایشان خواهی گفت: خداوند متعال چنین می‌فرماید:

⁵They, whether they will hear, or whether they will forbear, (for they are a rebellious house), yet shall know that there has been a prophet among them.

⁵ این قوم سرکش خواه بشنوند و خواه نشنوند، خواهند دانست که نبی‌ای در میان ایشان هست.

⁶You, son of man, don’t be afraid of them, neither be afraid of their words, though briers and thorns are with you, and you do dwell among scorpions: don’t be afraid of their words, nor be dismayed at their looks, though they are a rebellious house.

⁶ «ای انسان فانی، از ایشان هراسان مشو و از سخنان ایشان ترسان مباش؛ گرچه خار و خاربن تو را در برگیرند و در میان کژدم‌ها زندگی کنی، از سخنان ایشان نترس و از چهره‌های ایشان نهراس، زیرا ایشان خاندان سرکشی هستند.

⁷You shall speak my words to them, whether they will hear, or whether they will forbear; for they are most rebellious.

⁷ تو کلام مرا به ایشان خواهی گفت، خواه بشنوند و خواه نشنوند، زیرا ایشان خاندان سرکشی هستند.

⁸But you, son of man, hear what I tell you; don’t be rebellious like that rebellious house: open your mouth, and eat that which I give you.

⁸ «امّا تو، ای انسان فانی، به من گوش فرا ده. همچون این خاندان سرکش، سرکش نباش! دهان بگشای و آنچه را به تو می‌دهم، بخور.»

⁹When I looked, behold, a hand was put forth to me; and, behold, a scroll of a book was therein;

⁹ آنگاه دستی را دیدم که به سوی من دراز شد و در آن طوماری بود. او طومار را گشود، در پشت و روی آن، سوگنامه، زاری و اندوه نوشته شده بود.

¹⁰He spread it before me: and it was written within and without; and there were written therein lamentations, and mourning, and woe.

¹⁰ او طومار را گشود، در پشت و روی آن، سوگنامه، زاری و اندوه نوشته شده بود.