¹“Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.

¹ انسان که از زن زاییده می‌شود، عمرش کوتاه و سراسر زحمت است.

²He comes forth like a flower, and is cut down. He also flees like a shadow, and doesn’t continue.

² همچون گُل می‌شکفد و بزودی پژمرده می‌شود و مانند سایه‌ای زودگذر و ناپایدار است.

³Do you open your eyes on such a one, and bring me into judgment with you?

³ پس ای خدا، چرا بر چنین موجودی این‌قدر سخت می‌گیری و از او بازخواست می‌‌کنی؟

⁴Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.

⁴ هیچ‌کس نمی‌تواند از یک چیز ناپاک چیزی پاک به دست آورد.

⁵Seeing his days are determined, the number of his months is with you, and you have appointed his bounds that he can’t pass;

⁵ طول عمر و شمارهٔ ماههای عمرش را تو از پیش تعیین نموده‌ای و کسی نمی‌تواند آن را تغییر بدهد.

⁶Look away from him, that he may rest, until he shall accomplish, as a hireling, his day.

⁶ پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذار تا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظه‌ای آسوده باشد.

⁷“For there is hope for a tree, If it is cut down, that it will sprout again, that the tender branch of it will not cease.

⁷ برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شود و شاخه‌های تازهٔ دیگری بیاورد.

⁸Though its root grows old in the earth, and its stock dies in the ground,

⁸ هرچند ریشه‌اش در زمین کهنه شود و تنه‌اش در خاک بپوسد،

⁹yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.

⁹ بازهم وقتی‌که آب به آن برسد، مثل یک نهال تازه جوانه می‌زند و شکوفه می‌آورد.

¹⁰But man dies, and is laid low. Yes, man gives up the spirit, and where is he?

¹⁰ امّا انسان وقتی‌که مُرد فاسد می‌شود و از بین می‌رود و کجایند آنها؟

¹¹As the waters fail from the sea, and the river wastes and dries up,

¹¹ مانند آب دریا که بخار می‌شود و رودخانه‌ای که خشک می‌گردد،

¹²so man lies down and doesn’t rise. Until the heavens are no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.

¹² انسان هم به خواب ابدی فرو می‌رود و تا نیست شدن آسمانها برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند.

¹³“Oh that you would hide me in Sheol Sheol is the place of the dead. , that you would keep me secret, until your wrath is past, that you would appoint me a set time, and remember me!

¹³ ای کاش مرا تا وقتی‌که غضبت فرو نشیند در زیر خاک پنهان می‌کردی؛ و باز مرا در یک زمان معیّن دوباره به یاد می‌آوردی.

¹⁴If a man dies, shall he live again? All the days of my warfare would I wait, until my release should come.

¹⁴ وقتی انسان می‌میرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ امّا من در انتظار آن هستم که روزهای سخت زندگی‌ام پایان یابد و دوران شادکامی فرا رسد.

¹⁵You would call, and I would answer you. You would have a desire to the work of your hands.

¹⁵ آن وقت تو مرا صدا می‌زنی و من جواب می‌دهم و تو از دیدن این مخلوقت خوشحال می‌شوی.

¹⁶But now you number my steps. Don’t you watch over my sin?

¹⁶ تو مراقب هر قدم من می‌باشی و گناهانم را در نظر نمی‌گیری.

¹⁷My disobedience is sealed up in a bag. You fasten up my iniquity.

¹⁷ مرا از گناه پاک می‌سازی و خطاهایم را می‌پوشانی.

¹⁸“But the mountain falling comes to nothing. The rock is removed out of its place;

¹⁸ زمانی می‌رسد که کوهها فرو می‌ریزند و از بین می‌روند. سنگها از جایشان کنده می‌شوند،

¹⁹The waters wear the stones. The torrents of it wash away the dust of the earth. So you destroy the hope of man.

¹⁹ آب، سنگها را می‌ساید و سیلابها خاک زمین را می‌شوید. به همین ترتیب تمام امیدهای انسان را نقش برآب می‌سازی.

²⁰You forever prevail against him, and he departs. You change his face, and send him away.

²⁰ تو بر او غالب می‌شوی، و او را به چنگ مرگ می‌فرستی و برای ابد از بین می‌بری.

²¹His sons come to honor, and he doesn’t know it. They are brought low, but he doesn’t perceive it of them.

²¹ اگر فرزندانش به جاه و جلال برسند، او آگاه نمی‌شود و هرگاه خوار و حقیر گردند، بازهم بی‌اطّلاع می‌ماند. او فقط درد خود را احساس می‌کند و برای خود ماتم می‌گیرد.

²²But his flesh on him has pain, and his soul within him mourns.”

²² او فقط درد خود را احساس می‌کند و برای خود ماتم می‌گیرد.