¹“Why aren’t times laid up by the Almighty? Why don’t those who know him see his days?

¹ چرا خدا وقتی را برای داوری تعیین نمی‌کند؟ تا به کی بندگان او انتظار بکشند؟

²There are people who remove the landmarks. They violently take away flocks, and feed them.

² مردم شریر حدودِ زمین را تغییر می‌دهند تا زمین زیادتری به دست آورند. گلّهٔ مردم را می‌دزدند و به چراگاهِ خود می‌برند.

³They drive away the donkey of the fatherless, and they take the widow’s ox for a pledge.

³ الاغانِ یتیمان را می‌ربایند و گاو بیوه زنان را گرو می‌گیرند.

⁴They turn the needy out of the way. The poor of the earth all hide themselves.

⁴ مردم مسکین را از حق خود محروم می‌سازند و نیازمندان از ترس آنها خود را مخفی می‌کنند.

⁵Behold, as wild donkeys in the desert, they go forth to their work, seeking diligently for food. The wilderness yields them bread for their children.

⁵ مردم فقیر، مانند الاغهای وحشی به‌خاطر به دست آوردن خوراک برای خود و فرزندان خود، در بیابان زحمت می‌کشند.

⁶They cut their provender in the field. They glean the vineyard of the wicked.

⁶ در کشتزاری که مال خودشان نیست درو می‌کنند و در تاکستان شریران خوشه می‌چینند.

⁷They lie all night naked without clothing, and have no covering in the cold.

⁷ شبها برهنه و بدون لباس در سرما می‌خوابند.

⁸They are wet with the showers of the mountains, and embrace the rock for lack of a shelter.

⁸ در زیر بارانِ کوهستان خیس می‌شوند و در بین صخره‌‌ها پناه می‌برند.

⁹There are those who pluck the fatherless from the breast, and take a pledge of the poor,

⁹ اشخاص ظالم، کودکان یتیم را از آغوش مادرانشان می‌ربایند و اطفال فقیران را در مقابل قرض خود گرو می‌گیرند.

¹⁰So that they go around naked without clothing. Being hungry, they carry the sheaves.

¹⁰ این مردم مسکین، برهنه و با شکم گرسنه محصول دیگران را حمل می‌کنند.

¹¹They make oil within the walls of these men. They tread wine presses, and suffer thirst.

¹¹ در کارخانه‌ها روغنِ زیتون می‌کشند و شراب می‌سازند، بدون آن که خودشان مزهٔ آن را بچشند.

¹²From out of the populous city, men groan. The soul of the wounded cries out, yet God doesn’t regard the folly.

¹² صدای ناله و فریاد ستمدیدگان و زخمیانِ در حال مرگ، از شهر به گوش می‌رسد که کمک می‌طلبند، امّا خدا به نالهٔ آنها توجّه نمی‌کند.

¹³“These are of those who rebel against the light. They don’t know its ways, nor stay in its paths.

¹³ کسانی هستند که برضد نور طغیان می‌کنند! راه آن را نمی‌شناسند و در آن راه نمی‌روند.

¹⁴The murderer rises with the light. He kills the poor and needy. In the night he is like a thief.

¹⁴ آدمکشان، صبح زود برمی‌خیزند تا مردم فقیر و محتاج را به قتل برسانند، و در شب دزدی می‌کنند

¹⁵The eye also of the adulterer waits for the twilight, saying, ‘No eye shall see me.’ He disguises his face.

¹⁵ زانیان منتظر سپیده‌دَم هستند و صورت خود را می‌پوشانند، بنابراین هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را ببیند.

¹⁶In the dark they dig through houses. They shut themselves up in the daytime. They don’t know the light.

¹⁶ شبها برای دزدی به خانه‌های مردم نقب می‌زنند و هنگام روز خود را پنهان می‌کنند و روی روشنی را نمی‌بینند.

¹⁷For the morning is to all of them like thick darkness, for they know the terrors of the thick darkness.

¹⁷ شب تاریک برای آنها همچون روشنی صبح است، زیرا سر و کارشان با وحشتِ تاریکی است. صوفر

¹⁸“They are foam on the surface of the waters. Their portion is cursed in the earth. They don’t turn into the way of the vineyards.

¹⁸ شخص شریر دستخوش سیل و توفان می‌شود و زمین او مورد لعنت خدا قرار می‌گیرد و بی‌ثمر می‌ماند.

¹⁹Drought and heat consume the snow waters, so does Sheol Sheol is the place of the dead. those who have sinned.

¹⁹ خشکی و گرما، آب برف را تبخیر می‌کند و گناهکاران در کام مرگ فرو می‌روند.

²⁰The womb shall forget him. The worm shall feed sweetly on him. He shall be no more remembered. Unrighteousness shall be broken as a tree.

²⁰ حتّی مادرانشان هم آنها را از یاد می‌برند و فراموش می‌کنند؛ و آنها همچون درختی شکسته، توسط کرمها خورده می‌شوند.

²¹He devours the barren who don’t bear. He shows no kindness to the widow.

²¹ به زنان بدون فرزند آزار می‌رسانند و به بیوه زنان احسان نمی‌کنند.

²²Yet God preserves the mighty by his power. He rises up who has no assurance of life.

²² خدا با قدرت خود ظالمان را نابود می‌سازد. آنها ظاهراً موفّق به نظر می‌رسند، امّا در واقع امیدی در زندگی ندارند.

²³God gives them security, and they rest in it. His eyes are on their ways.

²³ شاید خدا به آنها در زندگی امنیّت ببخشد و از آنها حمایت کند، ولی همیشه مراقب رفتار آنهاست.

²⁴They are exalted; yet a little while, and they are gone. Yes, they are brought low, they are taken out of the way as all others, and are cut off as the tops of the ears of grain.

²⁴ برای مدّتی موفّق می‌شوند، لیکن بزودی مثل علف، پژمرده می‌شوند و مانند خوشه‌های گندم، قطع می‌گردند. چه کسی می‌تواند سخنان مرا تکذیب کند؟

²⁵If it isn’t so now, who will prove me a liar, and make my speech worth nothing?”

²⁵ چه کسی می‌تواند سخنان مرا تکذیب کند؟