¹Then Job answered,

¹ اگر غم و اندوهِ مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،

²“Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances!

² برایتان معلوم می‌شود که از ریگهای دریا هم سنگین‌ترند. از همین سبب است که سخنان من بی‌پرواست.

³For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore have my words been rash.

³ زیرا خدای قادر مطلق مرا هدف تیرهای خود قرار داده است، و زهر آنها در بدنم پخش شده‌اند و ترس خدا مرا به وحشت انداخته است.

⁴For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.

⁴ الاغ اگر علف داشته باشد، عَرعَر نمی‌کند و گاو در وقت خوردن، بانگ نمی‌زند.

⁵Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?

⁵ غذای بی‌نمک مزه‌ای ندارد و همچنین در سفیدهٔ تخم‌مرغ طعمی نیست.

⁶Can that which has no flavor be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?

⁶ برای خوردن این‌گونه غذاها اشتها ندارم و از هر چیزی که می‌خورم، حالم به هم می‌خورد.

⁷My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.

⁷ ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد، خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتهٔ زندگی مرا قطع کند.

⁸“Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,

⁸ اگر خواهش مرا بپذیرد، با همهٔ دردهایی که دارم، از خوشی ذوق خواهم کرد. من هرگز از احکام خدا نافرمانی نکرده‌ام، زیرا می‌دانم که او مقدّس است.

⁹even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!

⁹ چه نیرویی در من باقیمانده است که زنده باشم؟ به چه امیدی به زندگی ادامه بدهم؟

¹⁰Be it still my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One.

¹⁰ آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدن من از برنز است؟

¹¹What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?

¹¹ قوّتی برای من باقی نمانده است تا خود را از وضعی که دارم، نجات بدهم و کسی هم نیست که به من کمک کند.

¹²Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of brass?

¹² کسی‌که به دوست خود رحم و شفقت ندارد، در واقع از قادر مطلق نمی‌ترسد.

¹³Isn’t it that I have no help in me, That wisdom is driven quite from me?

¹³ مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

¹⁴“To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.

¹⁴ کاروانیان برای آب به کنار جوی می‌روند، آن را خشک می‌یابند و در نتیجه از تشنگی هلاک می‌شوند.

¹⁵My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;

¹⁵ وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می‌روند، با دیدن جوی خشک، ناامید می‌شوند.

¹⁶Which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.

¹⁶ شما هم مانند همان جوی هستید، زیرا رنج و مصیبت مرا می‌بینید و از ترس به نزدیک من نمی‌آیید.

¹⁷In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.

¹⁷ آیا من از شما چیزی خواسته‌ام، یا گفته‌ام که هدیه‌ای به من بدهید

¹⁸The caravans that travel beside them turn aside. They go up into the waste, and perish.

¹⁸ و یا مرا از دست دشمنان و از چنگ ظالمان نجات بدهید؟

¹⁹The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.

¹⁹ به من راه چاره را نشان بدهید و بگویید که گناه من چیست، آنگاه خاموش می‌شوم و حرفی نمی‌زنم.

²⁰They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.

²⁰ سخنِ راست، قانع کننده است، امّا ایراد شما بی‌جاست.

²¹For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.

²¹ آیا گمان می‌برید که سخنان من بیهوده و مثل بادِ هواست؟ پس چرا به سخنان مأیوس کنندهٔ من جواب می‌دهید؟

²²Did I say, ‘Give to me?’ or, ‘Offer a present for me from your substance?’

²² شما حتّی به مال یتیم طمع دارید و از دوستانتان به نفع خود استفاده می‌کنید.

²³or, ‘Deliver me from the adversary’s hand?’ or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors?’

²³ حال وضع مرا ببینید و بگویید که آیا من دروغ می‌گویم؟

²⁴“Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand wherein I have erred.

²⁴ دیگر بس است و بی‌انصافی نکنید. محکومم نسازید، زیرا گناهی ندارم. آیا فکر می‌کنید که من حقیقت را نمی‌گویم، و خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهم؟

²⁵How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?

²⁵ آیا فکر می‌کنید که من حقیقت را نمی‌گویم، و خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهم؟

²⁶Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind?

²⁷Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.

²⁸Now therefore be pleased to look at me, for surely I shall not lie to your face.

²⁹Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.

³⁰Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?