¹We have heard with our ears, God; our fathers have told us, what work you did in their days, in the days of old.

¹ خدایا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجداد ما برای ما تعریف کرده‌اند که تو در زمان آنها و در دوران گذشته چه کارهای شگفتی انجام داده‌ای.

²You drove out the nations with your hand, but you planted them. You afflicted the peoples, but you spread them abroad.

² تو با دست خود اقوام دیگر را از این سرزمین بیرون کردی و قوم خود را در سرزمین خودشان ساکن گرداندی. تو آنها را مجازات کردی، و قوم خود را توفیق بخشیدی.

³For they didn’t get the land in possession by their own sword, neither did their own arm save them; but your right hand, and your arm, and the light of your face, because you were favorable to them.

³ قوم تو این سرزمین را با شمشیر خود تسخیر نکردند، و به قدرت بازوی خویش پیروز نگردیدند، بلکه با قدرت و توانایی تو و با اطمینان به حضور تو که نشانهٔ رضایت تو از آنان بود پیروز گشتند.

⁴You are my King, God. Command victories for Jacob!

⁴ تو پادشاه و خدای من هستی، به قوم خود پیروزی عطا فرما.

⁵Through you, will we push down our adversaries. Through your name, will we tread them under who rise up against us.

⁵ با کمک تو دشمنان را شکست می‌دهیم و با نام تو بدخواهان خود را پایمال می‌کنیم.

⁶For I will not trust in my bow, neither shall my sword save me.

⁶ نه تیر و کمان خود توکّل خواهم کرد و نه به شمشیر خود که مرا نجات دهد؛

⁷But you have saved us from our adversaries, and have shamed those who hate us.

⁷ بلکه تو ما را از دست دشمنانمان رهایی بخشیدی و بدخواهان ما را شکست دادی.

⁸In God we have made our boast all day long, we will give thanks to your name forever. Selah.

⁸ ما همیشه به نام خدای خود افتخار خواهیم كرد و پیوسته سپاسگزار تو خواهیم بود.

⁹But now you rejected us, and brought us to dishonor, and don’t go out with our armies.

⁹ امّا اکنون ما را ترک کرده‌ای و رسوا ساخته‌ای، لشکریان ما را کمک نمی‌کنی.

¹⁰You make us turn back from the adversary. Those who hate us take spoil for themselves.

¹⁰ ما را در مقابل دشمن متواری ساخته‌ای و آنها دارایی ما را غارت کرده‌اند.

¹¹You have made us like sheep for food, and have scattered us among the nations.

¹¹ ما را مانند گوسفندان به کشتارگاه فرستادی؛ و در بین اقوام جهان پراکنده ساختی.

¹²You sell your people for nothing, and have gained nothing from their sale.

¹² قوم خود را ارزان فروختی، آنها برای تو ارزشی نداشتند.

¹³You make us a reproach to our neighbors, a scoffing and a derision to those who are around us.

¹³ نزد همسایگان، ما را خوار و حقیر ساختی. آنها به ما توهین می‌کنند و به ما می‌خندند.

¹⁴You make us a byword among the nations, a shaking of the head among the peoples.

¹⁴ ما را در میان ملّتهای دیگر انگشت‌نما ساخته‌ای، و ما وسیلهٔ خندهٔ آنان گشته‌ایم.

¹⁵All day long my dishonor is before me, and shame covers my face,

¹⁵ پیوسته به‌خاطر اهانت دشمنان و نفرت بدخواهان خوار و شرمنده‌ام.

¹⁶At the taunt of one who reproaches and verbally abuses, because of the enemy and the avenger.

¹⁶ همهٔ اینها بر ما واقع شد، امّا ما تو را فراموش نکردیم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکستیم.

¹⁷All this has come on us, yet have we not forgotten you, Neither have we been false to your covenant.

¹⁷ از تو دلسرد نشدیم و از راه تو منحرف نگشتیم.

¹⁸Our heart has not turned back, neither have our steps strayed from your path,

¹⁸ امّا تو ما را در بین حیوانات وحشی بدون کمک رها کردی؛ و ما را در تاریکی کامل ترک نمودی.

¹⁹Though you have crushed us in the haunt of jackals, and covered us with the shadow of death.

¹⁹ اگر ما نام تو را فراموش می‌کردیم، یا دست کمک به سوی خدایان غیر دراز می‌کردیم،

²⁰If we have forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange god;

²⁰ البتّه تو می‌دانستی، زیرا از اسرار دل مردم آگاهی.

²¹won’t God search this out? For he knows the secrets of the heart.

²¹ ما به‌خاطر نام تو همیشه با مرگ روبه‌رو هستیم و ما را مانند گوسفندانی که در انتظار کشته شدن باشند، به حساب می‌آورند.

²²Yes, for your sake we are killed all day long. We are regarded as sheep for the slaughter.

²² ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ برخیز و ما را برای همیشه ترک مکن.

²³Wake up! Why do you sleep, Lord? The word translated “Lord” is “Adonai.” Arise! Don’t reject us forever.

²³ چرا خود را از ما پنهان می‌کنی؟ مصیبت و رنجهای ما را از یاد مبر.

²⁴Why do you hide your face, and forget our affliction and our oppression?

²⁴ دیگر به خاک افتاده، شکست خورده‌ایم. برخیز و به کمک ما بیا! به‌خاطر محبّت پایدار خود ما را نجات بده.

²⁵For our soul is bowed down to the dust. Our body clings to the earth.

²⁵ برخیز و به کمک ما بیا! به‌خاطر محبّت پایدار خود ما را نجات بده.

²⁶Rise up to help us. Redeem us for your loving kindness’ sake.