¹Save me, God, for the waters have come up to my neck!

¹ خدایا، جانم به لبم رسیده است، مرا نجات ده.

²I sink in deep mire, where there is no foothold. I have come into deep waters, where the floods overflow me.

² در گرداب مشکلات فرو رفته‌ام و نزدیک است که از پای درآیم، در‌ آبهای عمیق غرق می‌شوم و سیلاب به بالای سرم رسیده است.

³I am weary with my crying. My throat is dry. My eyes fail, looking for my God.

³ از ناله خسته شده و گلویم خشک شده است. در انتظار کمک تو چشمانم تار گردیده‌اند.

⁴Those who hate me without a cause are more than the hairs of my head. Those who want to cut me off, being my enemies wrongfully, are mighty. I have to restore what I didn’t take away.

⁴ تعداد آنانی که بی‌جهت از من نفرت دارند از موی سرم زیادتر است. دشمنانم دربارهٔ من دروغ می‌گویند. آنانی که قصد جان مرا دارند، قوی هستند. مرا مجبور کردند آنچه را که ندزدیده بودم، پس بدهم.

⁵God, you know my foolishness. My sins aren’t hidden from you.

⁵ خدایا، گناهان من از تو پنهان نیستند و تو از حماقت من آگاهی.

⁶Don’t let those who wait for you be shamed through me, Lord Yahweh of Armies. Don’t let those who seek you be brought to dishonor through me, God of Israel.

⁶ ای خداوند، خدای متعال مگذار به‌خاطر من آنانی که بر تو توکّل نموده‌اند، شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، آنانی را که به تو امید دارند به‌خاطر من خجل مساز.

⁷Because for your sake, I have borne reproach. Shame has covered my face.

⁷ من به‌خاطر تو رسوا و شرمنده شده‌ام.

⁸I have become a stranger to my brothers, an alien to my mother’s children.

⁸ نزد فامیلم مانند یک غریبه و نزد خانواده‌ام مانند بیگانه‌ها شده‌ام.

⁹For the zeal of your house consumes me. The reproaches of those who reproach you have fallen on me.

⁹ غیرتی که برای خانهٔ تو دارم، آتشی در وجودم برافروخته. دشمنان همچنان‌که به تو اهانت نمودند، به من نیز توهین کردند.

¹⁰When I wept and I fasted, that was to my reproach.

¹⁰ هنگامی‌که با روزه گرفتن، خود را فروتن نمودم، مردم به من توهین کردند.

¹¹When I made sackcloth my clothing, I became a byword to them.

¹¹ وقتی پلاس پوشیدم، به من خندیدند.

¹²Those who sit in the gate talk about me. I am the song of the drunkards.

¹² زبانزد مردم کوچه و بازار و شرابخواران گردیده‌ام و برایم سرود می‌خوانند.

¹³But as for me, my prayer is to you, Yahweh, in an acceptable time. God, in the abundance of your loving kindness, answer me in the truth of your salvation.

¹³ امّا من، ای خداوند، به درگاه تو دعا می‌کنم. ای خدا، در وقت مناسب به من جواب بده، به‌خاطر محبّت پایدار خود دعایم را مستجاب فرما و به سبب وعدهٔ خود مرا نجات بده.

¹⁴Deliver me out of the mire, and don’t let me sink. Let me be delivered from those who hate me, and out of the deep waters.

¹⁴ مرا از این گِرداب مشکلات نجات بده و از شر دشمنان، در پناه خود حفظ فرما.

¹⁵Don’t let the flood waters overwhelm me, neither let the deep swallow me up. Don’t let the pit shut its mouth on me.

¹⁵ مگذار در مشکلات غرق شوم و در این گرفتاری‌ها نابود گردم و سرانجام راهی گور شوم.

¹⁶Answer me, Yahweh, for your loving kindness is good. According to the multitude of your tender mercies, turn to me.

¹⁶ خداوندا، محبّت پایدار تو چه نیکوست، پس به‌خاطر رحمت عظیمت به من توجّه نما.

¹⁷Don’t hide your face from your servant, for I am in distress. Answer me speedily!

¹⁷ روی خود را از بندهٔ خود مپوشان، اکنون که در سختی هستم مرا مستجاب نما.

¹⁸Draw near to my soul, and redeem it. Ransom me because of my enemies.

¹⁸ بیا و تاوان آزادی مرا بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات بده.

¹⁹You know my reproach, my shame, and my dishonor. My adversaries are all before you.

¹⁹ تو می‌دانی که چگونه رسوا شده‌ام و مورد سرزنش و توهین قرار گرفته‌ام. تو همهٔ دشمنانم را می‌شناسی.

²⁰Reproach has broken my heart, and I am full of heaviness. I looked for some to take pity, but there was none; for comforters, but I found none.

²⁰ سرزنش‌های مردم، دلم را شکسته و مأیوس شده‌ام. به هر سو روی آوردم، دلسوزی نیافتم و از کسی تسلّی نیافتم.

²¹They also gave me gall for my food. In my thirst, they gave me vinegar to drink.

²¹ هنگامی‌که گرسنه بودم زهر به من تعارف کردند؛ و وقتی تشنه بودم، سرکه به من دادند.

²²Let their table before them become a snare. May it become a retribution and a trap.

²² بگذار جشن آنها به ماتم و امنیّت آنان به تشویش مبدّل گردد.

²³Let their eyes be darkened, so that they can’t see. Let their backs be continually bent.

²³ چشمانشان را کور و کمرشان را سست گردان.

²⁴Pour out your indignation on them. Let the fierceness of your anger overtake them.

²⁴ خشم خود را بر سر آنان بریز و ایشان را با آتش غضبت بسوزان.

²⁵Let their habitation be desolate. Let no one dwell in their tents.

²⁵ خانه‌های ایشان ویران شود و کسی در چادر‌های آنان ساکن نگردد.

²⁶For they persecute him whom you have wounded. They tell of the sorrow of those whom you have hurt.

²⁶ زیرا آنها به کسانی آزار می‌رسانند که تو تنبیه نموده‌ای و دربارهٔ آنهایی گفت‌وگو می‌کنند که تو مجازات نموده‌ای.

²⁷Charge them with crime upon crime. Don’t let them come into your righteousness.

²⁷ گناهانشان را در نظر بگیر و راه نجات را بر آنان ببند.

²⁸Let them be blotted out of the book of life, and not be written with the righteous.

²⁸ نامشان را از دفتر زندگی محو کن و آنان را جزء قوم خود مشمار.

²⁹But I am in pain and distress. Let your salvation, God, protect me.

²⁹ امّا من در رنج و عذابم، ای خدا مرا نجات بده و سربلند گردان.

³⁰I will praise the name of God with a song, and will magnify him with thanksgiving.

³⁰ من با سرود، خدا را ستایش خواهم كرد؛ و با شکرگزاری عظمت او را بیان خواهم کرد.

³¹It will please Yahweh better than an ox, or a bull that has horns and hoofs.

³¹ خداوند این را بیشتر از قربانی گاو و گوساله می‌پسندد.

³²The humble have seen it, and are glad. You who seek after God, let your heart live.

³² وقتی مظلومان این را ببینند، خوشحال خواهند شد و آنانی که خدا را پرستش می‌کنند، تشویق خواهند شد.

³³For Yahweh hears the needy, and doesn’t despise his captive people.

³³ زیرا خداوند دعای نیازمندان را می‌شنود و یاران اسیر خود را از یاد نمی‌برد.

³⁴Let heaven and earth praise him; the seas, and everything that moves therein!

³⁴ ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید. دریاها و همهٔ موجودات آن، او را ستایش كنید.

³⁵For God will save Zion, and build the cities of Judah. They shall settle there, and own it.

³⁵ خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره آباد خواهد کرد. قوم او آنها را تصرّف نموده در آنها سکونت خواهد کرد. نسل بندگان او وارث آن خواهند شد و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.

³⁶The children also of his servants shall inherit it. Those who love his name shall dwell therein.

³⁶ نسل بندگان او وارث آن خواهند شد و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.