¹“Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.

¹Taong ipinanganak ng babae ay sa kaunting araw, at lipos ng kabagabagan.

²He comes forth like a flower, and is cut down. He also flees like a shadow, and doesn’t continue.

²Siya'y umuusli na gaya ng bulaklak, at nalalagas: siya rin nama'y tumatakas na gaya ng anino, at hindi namamalagi.

³Do you open your eyes on such a one, and bring me into judgment with you?

³At iyo bang idinidilat ang iyong mga mata sa isang gaya nito, at ipinagsasama mo ako upang hatulan mo?

⁴Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.

⁴Sinong makakakuha ng malinis na bagay sa marumi? wala.

⁵Seeing his days are determined, the number of his months is with you, and you have appointed his bounds that he can’t pass;

⁵Yayamang ang kaniyang mga kaarawan ay nangapasiyahan, ang bilang ng kaniyang mga buwan ay talastas mo, at iyong hinanggahan ang kaniyang mga hangganan upang huwag siyang makaraan;

⁶Look away from him, that he may rest, until he shall accomplish, as a hireling, his day.

⁶Ilayo mo sa kaniya ang iyong paningin, upang siya'y makapagpahinga, hanggang sa maganap niya, na gaya ng isang magpapaupa, ang kaniyang araw.

⁷“For there is hope for a tree, If it is cut down, that it will sprout again, that the tender branch of it will not cease.

⁷Sapagka't may pagasa sa isang punong kahoy, na kung ito'y putulin, ay sisibol uli, at ang sariwang sanga niyaon ay hindi maglilikat.

⁸Though its root grows old in the earth, and its stock dies in the ground,

⁸Bagaman ang kaniyang ugat ay tumanda sa lupa, at ang puno niyao'y mamatay sa lupa;

⁹yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.

⁹Gayon ma'y sa pamamagitan ng amoy ng tubig ay sisibol, at magsasanga na gaya ng pananim.

¹⁰But man dies, and is laid low. Yes, man gives up the spirit, and where is he?

¹⁰Nguni't ang tao ay namamatay at natutunaw; Oo, ang tao ay nalalagutan ng hininga, at saan nandoon siya?

¹¹As the waters fail from the sea, and the river wastes and dries up,

¹¹Kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat, at ang ilog ay humuhupa at natutuyo;

¹²so man lies down and doesn’t rise. Until the heavens are no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.

¹²Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon: hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon, ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog.

¹³“Oh that you would hide me in Sheol Sheol is the place of the dead. , that you would keep me secret, until your wrath is past, that you would appoint me a set time, and remember me!

¹³Oh ikubli mo nawa ako sa Sheol. Na ingatan mo nawa akong lihim hanggang sa ang iyong poot ay makaraan, na takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at iyong alalahanin ako!

¹⁴If a man dies, shall he live again? All the days of my warfare would I wait, until my release should come.

¹⁴Kung ang isang tao ay mamatay, mabubuhay pa ba siya? Lahat ng araw ng aking pakikipagbaka ay maghihintay ako, hanggang sa dumating ang pagbabago.

¹⁵You would call, and I would answer you. You would have a desire to the work of your hands.

¹⁵Ikaw ay tatawag, at ako'y sasagot sa iyo: ikaw ay magtataglay ng nasa sa gawa ng iyong mga kamay.

¹⁶But now you number my steps. Don’t you watch over my sin?

¹⁶Nguni't ngayo'y binibilang mo ang aking mga hakbang: hindi mo ba pinapansin ang aking kasalanan?

¹⁷My disobedience is sealed up in a bag. You fasten up my iniquity.

¹⁷Ang aking pagsalangsang ay natatatakan sa isang supot, at iyong inilalapat ang aking kasamaan.

¹⁸“But the mountain falling comes to nothing. The rock is removed out of its place;

¹⁸At tunay na ang bundok na natitibag, ay nawawala, at ang bato ay napababago mula sa kinaroroonan niyaon;

¹⁹The waters wear the stones. The torrents of it wash away the dust of the earth. So you destroy the hope of man.

¹⁹Inuukit ng tubig ang mga bato; tinatangay ng mga baha niyaon ang alabok ng lupa: sa gayon iyong sinisira ang pagasa ng tao.

²⁰You forever prevail against him, and he departs. You change his face, and send him away.

²⁰Ikaw ay nananaig kailan man laban sa kaniya at siya'y pumapanaw; iyong pinapagbabago ang kaniyang mukha, at iyong pinayayaon siya.

²¹His sons come to honor, and he doesn’t know it. They are brought low, but he doesn’t perceive it of them.

²¹Ang kaniyang mga anak ay nagtataglay ng karangalan, at hindi niya nalalaman; at sila'y ibinababa, nguni't hindi niya nahahalata sila.

²²But his flesh on him has pain, and his soul within him mourns.”

²²Nguni't ang kaniyang laman sa kaniya ay masakit, at ang kaniyang kaluluwa sa loob niya ay namamanglaw.