¹Hear my teaching, my people. Turn your ears to the words of my mouth.

¹Makinig kayo, Oh bayan ko, sa aking kautusan: ikiling ninyo ang inyong mga pakinig sa mga salita ng aking bibig.

²I will open my mouth in a parable. I will utter dark sayings of old,

²Aking bubukhin ang aking bibig sa isang talinghaga; ako'y magsasalita ng mga malabong sabi ng una:

³Which we have heard and known, and our fathers have told us.

³Na aming narinig at naalaman, at isinaysay sa amin ng aming mga magulang.

⁴We will not hide them from their children, telling to the generation to come the praises of Yahweh, his strength, and his wondrous works that he has done.

⁴Hindi namin ikukubli sa kanilang mga anak, na isasaysay sa salin ng lahing darating ang mga pagpuri sa Panginoon, at ang kaniyang kalakasan, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ginawa.

⁵For he established a testimony in Jacob, and appointed a teaching in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;

⁵Sapagka't siya'y nagtatag ng patotoo sa Jacob, at nagtakda ng kautusan sa Israel, na kaniyang iniutos sa aming mga magulang, na kanilang ipabatid sa kanilang mga anak:

⁶that the generation to come might know, even the children who should be born; who should arise and tell their children,

⁶Upang maalaman ng lahing darating, sa makatuwid baga'y ng mga anak na ipanganganak; na siyang magsisibangon, at mangagsasaysay sa kanilang mga anak:

⁷that they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments,

⁷Upang kanilang mailagak ang kanilang pagasa sa Dios, at huwag kalimutan ang mga gawa ng Dios, Kundi ingatan ang kaniyang mga utos:

⁸and might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that didn’t make their hearts loyal, whose spirit was not steadfast with God.

⁸At huwag maging gaya ng kanilang mga magulang, may matigas na ulo at mapanghimagsik na lahi; isang lahing di naglagay sa matuwid ng kanilang puso, at ang kanilang diwa ay hindi tapat sa Dios,

⁹The children of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle.

⁹Ang mga anak ni Ephraim, gayong may sakbat at may dalang mga busog, at nagsitalikod sa kaarawan ng pagbabaka.

¹⁰They didn’t keep God’s covenant, and refused to walk in his law.

¹⁰Hindi nila tinupad ang tipan ng Dios, at nagsitangging magsilakad sa kaniyang kautusan;

¹¹They forgot his doings, his wondrous works that he had shown them.

¹¹At kanilang kinalimutan ang kaniyang mga gawa, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ipinakita sa kanila.

¹²He did marvelous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.

¹²Mga kagilagilalas na mga bagay ay ginawa niya sa paningin ng kanilang mga magulang, sa lupain ng Egipto, sa parang ng Zoan.

¹³He split the sea, and caused them to pass through. He made the waters stand as a heap.

¹³Hinawi niya ang dagat, at pinaraan niya sila; at kaniyang pinatayo ang tubig na parang bunton.

¹⁴In the daytime he also led them with a cloud, and all night with a light of fire.

¹⁴Sa araw naman ay kaniyang pinatnubayan sila sa pamamagitan ng isang ulap, at buong gabi ay sa pamamagitan ng tanglaw na apoy.

¹⁵He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths.

¹⁵Kaniyang pinuwangan ang mga bato sa ilang, at pinainom niya sila ng sagana na gaya ng mula sa mga kalaliman.

¹⁶He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.

¹⁶Nagpabukal naman siya mula sa bato. At nagpababa ng tubig na parang mga ilog.

¹⁷Yet they still went on to sin against him, to rebel against the Most High in the desert.

¹⁷Gayon ma'y nagkasala uli sila laban sa kaniya, upang manghimagsik laban sa Kataastaasan sa ilang.

¹⁸They tempted God in their heart by asking food according to their desire.

¹⁸At kanilang tinukso ang Dios sa kanilang puso, sa paghingi ng pagkain sa kanilang pita.

¹⁹Yes, they spoke against God. They said, “Can God prepare a table in the wilderness?

¹⁹Oo, sila'y nagsalita laban sa Dios; kanilang sinabi, Makapaghahanda ba ang Dios ng dulang sa ilang?

²⁰Behold, he struck the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide flesh for his people?”

²⁰Narito, kaniyang pinalo ang bato, na ang mga tubig ay bumubuluwak, at mga bukal ay nagsisiapaw; makapagbibigay ba siya ng tinapay naman? Ipaghahanda ba niya ng karne ang kaniyang bayan?

²¹Therefore Yahweh heard, and was angry. A fire was kindled against Jacob, anger also went up against Israel,

²¹Kaya't narinig ng Panginoon, at napoot: at isang apoy ay nagalab laban sa Jacob, at galit naman ay napailanglang laban sa Israel;

²²because they didn’t believe in God, and didn’t trust in his salvation.

²²Sapagka't sila'y hindi nagsisampalataya sa Dios, at hindi nagsitiwala sa kaniyang pagliligtas.

²³Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven.

²³Gayon ma'y nagutos siya sa mga langit sa itaas, at binuksan ang mga pintuan ng langit;

²⁴He rained down manna on them to eat, and gave them food from the sky.

²⁴At pinaulanan niya sila ng mana upang makain. At binigyan sila ng trigo ng langit.

²⁵Man ate the bread of angels. He sent them food to the full.

²⁵Kumain ang tao ng tinapay ng makapangyarihan: pinadalhan niya sila ng pagkain hanggang sa nangabusog.

²⁶He caused the east wind to blow in the sky. By his power he guided the south wind.

²⁶Kaniyang pinahihip ang hanging silanganan sa mga langit: at sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan ay pinatnubayan niya ang hanging timugan.

²⁷He rained also flesh on them as the dust; winged birds as the sand of the seas.

²⁷Pinaulanan naman niya sila ng karne na parang alabok, at ng mga ibong parang buhangin sa mga dagat:

²⁸He let them fall in the midst of their camp, around their habitations.

²⁸At pinalagpak niya sa gitna ng kanilang kampamento, sa palibot ng kanilang mga tahanan.

²⁹So they ate, and were well filled. He gave them their own desire.

²⁹Sa gayo'y nagsikain sila, at nangabusog na mabuti; at ibinigay niya sa kanila ang kanilang pita.

³⁰They didn’t turn from their cravings. Their food was yet in their mouths,

³⁰Hindi sila nagsihiwalay sa kanilang pita, ang kanilang pagkain ay nasa kanila pang mga bibig,

³¹when the anger of God went up against them, killed some of their fattest, and struck down the young men of Israel.

³¹Nang ang galit ng Dios ay paitaas laban sa kanila, at pumatay sa mga pinakamataba sa kanila, at sinaktan ang mga binata sa Israel.

³²For all this they still sinned, and didn’t believe in his wondrous works.

³²Sa lahat ng ito ay nangagkasala pa sila, at hindi naniwala sa kaniyang kagilagilalas na mga gawa.

³³Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror.

³³Kaya't kaniyang pinaram ang kanilang mga kaarawan sa walang kabuluhan, at ang kanilang mga taon ay sa mga kakilabutan.

³⁴When he killed them, then they inquired after him. They returned and sought God earnestly.

³⁴Nang kaniyang patayin sila, sila'y nangagusisa sa kaniya: at sila'y nagsibalik, at nagsihanap ng tapat sa Dios.

³⁵They remembered that God was their rock, the Most High God, their redeemer.

³⁵At kanilang naalaala na ang Dios ay kanilang malaking bato, at ang Kataastaasang Dios ay kanilang manunubos.

³⁶But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.

³⁶Nguni't tinutuya nila siya ng kanilang bibig, at pinagbubulaanan nila siya ng kanilang dila.

³⁷For their heart was not right with him, neither were they faithful in his covenant.

³⁷Sapagka't ang kanilang puso ay hindi matuwid sa kaniya, ni tapat man sila sa kaniyang tipan.

³⁸But he, being merciful, forgave iniquity, and didn’t destroy them. Yes, many times he turned his anger away, and didn’t stir up all his wrath.

³⁸Nguni't siya, palibhasa'y puspos ng kaawaan, ay pinatawad ang kanilang kasamaan at hindi sila nilipol: Oo, madalas na inihiwalay ang kaniyang galit, at hindi pinukaw ang buo niyang poot.

³⁹He remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and doesn’t come again.

³⁹At naalaala niyang sila'y laman lamang; hanging dumadaan, at hindi bumabalik.

⁴⁰How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert!

⁴⁰Kay dalas na nanghimagsik nila laban sa kaniya sa ilang, at pinapanglaw nila siya sa ilang!

⁴¹They turned again and tempted God, and provoked the Holy One of Israel.

⁴¹At sila'y nagsibalik uli, at tinukso ang Dios, at minungkahi ang Banal ng Israel.

⁴²They didn’t remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary;

⁴²Hindi nila inalaala ang kaniyang kamay, ni ang araw man nang kaniyang tubusin sila sa kaaway.

⁴³how he set his signs in Egypt, his wonders in the field of Zoan,

⁴³Kung paanong kaniyang inilagay ang kaniyang mga tanda sa Egipto, at ang kaniyang mga kababalaghan sa parang ng Zoan;

⁴⁴he turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink.

⁴⁴At pinapaging dugo ang kanilang mga ilog, at ang kanilang mga bukal, na anopa't hindi sila makainom.

⁴⁵He sent among them swarms of flies, which devoured them; and frogs, which destroyed them.

⁴⁵Nagsugo rin siya sa gitna nila ng mga pulutong ng mga bangaw na lumamon sa kanila; at mga palaka, na nagsigiba sa kanila.

⁴⁶He gave also their increase to the caterpillar, and their labor to the locust.

⁴⁶Ibinigay rin niya ang kanilang bunga sa tipaklong, at ang kanilang pakinabang sa balang.

⁴⁷He destroyed their vines with hail, their sycamore fig trees with frost.

⁴⁷Sinira niya ang kanilang ubasan ng granizo, at ang mga puno nila ng sikomoro ng escarcha.

⁴⁸He gave over their livestock also to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.

⁴⁸Ibinigay rin naman niya ang kanilang mga hayop sa granizo, at sa mga lintik ang kanilang mga kawan.

⁴⁹He threw on them the fierceness of his anger, wrath, indignation, and trouble, and a band of angels of evil.

⁴⁹Ibinugso niya sa kanila ang kabangisan ng kaniyang galit, poot at galit, at kabagabagan, pulutong ng mga anghel ng kasamaan.

⁵⁰He made a path for his anger. He didn’t spare their soul from death, but gave their life over to the pestilence,

⁵⁰Kaniyang iginawa ng landas ang kaniyang galit; hindi niya pinigil ang kanilang buhay sa kamatayan, kundi ibinigay ang kanilang buhay sa pagkapuksa;

⁵¹and struck all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.

⁵¹At sinaktan ang lahat na panganay sa Egipto, ang panguna ng kanilang kalakasan sa mga tolda ni Cham:

⁵²But he led forth his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.

⁵²Nguni't kaniyang pinayaon ang kaniyang sariling bayan na parang mga tupa, at pinatnubayan sila sa ilang na parang kawan.

⁵³He led them safely, so that they weren’t afraid, but the sea overwhelmed their enemies.

⁵³At inihatid niya silang tiwasay, na anopa't hindi sila nangatakot: nguni't tinakpan ng dagat ang kanilang mga kaaway.

⁵⁴He brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had taken.

⁵⁴At dinala niya sila sa hangganan ng kaniyang santuario, sa bundok na ito na binili ng kaniyang kanang kamay.

⁵⁵He also drove out the nations before them, allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

⁵⁵Pinalayas din niya ang mga bansa sa harap nila, at binahagi sa kanila na pinakamana sa pamamagitan ng pising panukat, at pinatahan ang mga lipi ng Israel sa kanilang mga tolda.

⁵⁶Yet they tempted and rebelled against the Most High God, and didn’t keep his testimonies;

⁵⁶Gayon ma'y nanukso at nanghimagsik sila laban sa Kataastaasang Dios, at hindi iningatan ang kaniyang mga patotoo;

⁵⁷but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were turned aside like a deceitful bow.

⁵⁷Kundi nagsitalikod, at nagsigawang may paglililo na gaya ng kanilang mga magulang: sila'y nagsilisyang parang magdarayang busog.

⁵⁸For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their engraved images.

⁵⁸Sapagka't minungkahi nila siya sa galit ng kanilang mga mataas na dako, at kinilos nila siya sa panibugho ng kanilang mga larawang inanyuan.

⁵⁹When God heard this, he was angry, and greatly abhorred Israel;

⁵⁹Nang marinig ito ng Dios, ay napoot, at kinayamutang lubha ang Israel:

⁶⁰So that he forsook the tent of Shiloh, the tent which he placed among men;

⁶⁰Sa gayo'y kaniyang pinabayaan ang tabernakulo ng Silo, ang tolda na kaniyang inilagay sa gitna ng mga tao;

⁶¹and delivered his strength into captivity, his glory into the adversary’s hand.

⁶¹At ibinigay ang kaniyang kalakasan sa pagkabihag, at ang kaniyang kaluwalhatian ay sa kamay ng kaaway.

⁶²He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance.

⁶²Ibinigay rin niya ang kaniyang bayan sa tabak; at napoot sa kaniyang mana.

⁶³Fire devoured their young men. Their virgins had no wedding song.

⁶³Nilamon ng apoy ang kanilang mga binata; at ang mga dalaga nila'y hindi nagkaroon ng awit ng pagaasawa.

⁶⁴Their priests fell by the sword, and their widows couldn’t weep.

⁶⁴Ang mga saserdote nila'y nabuwal sa pamamagitan ng tabak; at ang mga bao nila'y hindi nanganaghoy.

⁶⁵Then the Lord awakened as one out of sleep, like a mighty man who shouts by reason of wine.

⁶⁵Nang magkagayo'y gumising ang Panginoon na gaya ng mula sa pagkakatulog, gaya ng malakas na tao na humihiyaw dahil sa alak.

⁶⁶He struck his adversaries backward. He put them to a perpetual reproach.

⁶⁶At sinaktan niya sa likod ang kaniyang mga kaaway: inilagay niya sila sa laging kadustaan.

⁶⁷Moreover he rejected the tent of Joseph, and didn’t choose the tribe of Ephraim,

⁶⁷Bukod dito'y tinanggihan niya ang tolda ng Jose, at hindi pinili ang lipi ni Ephraim;

⁶⁸But chose the tribe of Judah, Mount Zion which he loved.

⁶⁸Kundi pinili ang lipi ni Juda, ang bundok ng Zion na kaniyang inibig.

⁶⁹He built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever.

⁶⁹At itinayo niya ang kaniyang santuario na parang mga kataasan, parang lupa na kaniyang itinatag magpakailan man.

⁷⁰He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds;

⁷⁰Pinili naman niya si David na kaniyang lingkod, at kinuha niya siya mula sa kulungan ng mga tupa:

⁷¹from following the ewes that have their young, he brought him to be the shepherd of Jacob, his people, and Israel, his inheritance.

⁷¹Dinala niya siya na mula sa pagsunod sa mga tupa ng nagpapasuso, upang maging pastor ng Jacob na kaniyang bayan, at ang Israel na kaniyang mana.

⁷²So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skillfulness of his hands.

⁷²Sa gayo'y siya ang kanilang pastor ayon sa pagtatapat ng kaniyang puso; at pinatnubayan niya sila sa pamamagitan ng kabihasahan ng kaniyang mga kamay.