¹“Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.

¹‹‹İnsanı kadın doğurur,Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.

²He comes forth like a flower, and is cut down. He also flees like a shadow, and doesn’t continue.

²Çiçek gibi açıp solar,Gölge gibi gelip geçer.

³Do you open your eyes on such a one, and bring me into judgment with you?

³Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun,Yargılamak için önüne çağırıyorsun?

⁴Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.

⁴Kim temizi kirliden çıkarabilir?Hiç kimse!

⁵Seeing his days are determined, the number of his months is with you, and you have appointed his bounds that he can’t pass;

⁵Madem insanın günleri belirlenmiş,Aylarının sayısı saptanmış,Sınır koymuşsun, öteye geçemez;

⁶Look away from him, that he may rest, until he shall accomplish, as a hireling, his day.

⁶Gözünü ondan ayır da,Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.

⁷“For there is hope for a tree, If it is cut down, that it will sprout again, that the tender branch of it will not cease.

⁷‹‹Oysa bir ağaç için umut vardır,Kesilse, yeniden sürgün verir,Eksilmez filizleri.

⁸Though its root grows old in the earth, and its stock dies in the ground,

⁸Kökü yerde kocasa,Kütüğü toprakta ölse bile,

⁹yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.

⁹Su kokusu alır almaz filizlenir,Bir fidan gibi dal budak salar.

¹⁰But man dies, and is laid low. Yes, man gives up the spirit, and where is he?

¹⁰İnsan ise ölüp yok olur,Son soluğunu verir ve her şey biter.

¹¹As the waters fail from the sea, and the river wastes and dries up,

¹¹Suyu akıp giden gölYa da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,

¹²so man lies down and doesn’t rise. Until the heavens are no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.

¹²İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz,Gökler yok oluncaya dek uyanmaz,Uyandırılmaz.

¹³“Oh that you would hide me in Sheol Sheol is the place of the dead. , that you would keep me secret, until your wrath is past, that you would appoint me a set time, and remember me!

¹³‹‹Keşke beni ölüler diyarına gizlesen,Öfken geçinceye dek saklasan,Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan.

¹⁴If a man dies, shall he live again? All the days of my warfare would I wait, until my release should come.

¹⁴İnsan ölür de dirilir mi?Başka biri nöbetimi devralıncaya dekSavaş boyunca umutla beklerdim.

¹⁵You would call, and I would answer you. You would have a desire to the work of your hands.

¹⁵Sen çağırırdın, ben yanıtlardım,Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.

¹⁶But now you number my steps. Don’t you watch over my sin?

¹⁶O zaman adımlarımı sayar,Günahımın hesabını tutmazdın.

¹⁷My disobedience is sealed up in a bag. You fasten up my iniquity.

¹⁷İsyanımı torbaya koyup mühürler,Suçumu örterdin.

¹⁸“But the mountain falling comes to nothing. The rock is removed out of its place;

¹⁸‹‹Ama dağın yıkılıp çöktüğü,Kayanın yerinden taşındığı,

¹⁹The waters wear the stones. The torrents of it wash away the dust of the earth. So you destroy the hope of man.

¹⁹Suyun taşı aşındırdığı,Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi,İnsanın umudunu yok ediyorsun.

²⁰You forever prevail against him, and he departs. You change his face, and send him away.

²⁰Onu hep yenersin, yok olup gider,Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.

²¹His sons come to honor, and he doesn’t know it. They are brought low, but he doesn’t perceive it of them.

²¹Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz,Aşağılanırlar, anlamaz.

²²But his flesh on him has pain, and his soul within him mourns.”

²²Ancak kendi canının acısını duyar,Yalnız kendisi için yas tutar.››