¹I said, “I will watch my ways, so that I don’t sin with my tongue. I will keep my mouth with a bridle while the wicked is before me.”

¹Karar verdim: ‹‹Adımlarıma dikkat edeceğim,Dilimi günahtan sakınacağım;Karşımda kötü biri oldukça,Ağzıma gem vuracağım.››

²I was mute with silence. I held my peace, even from good. My sorrow was stirred.

²Dilimi tutup sustum,Hep kaçındım konuşmaktan, yararı olsa bile.Acım alevlendi,

³My heart was hot within me. While I meditated, the fire burned: I spoke with my tongue:

³Yüreğim tutuştu içimde,Ateş aldı derin derin düşünürken,Şu sözler döküldü dilimden:

⁴“Yahweh, show me my end, what is the measure of my days. Let me know how frail I am.

⁴‹‹Bildir bana, ya RAB, sonumu,Sayılı günlerimi;Bileyim ömrümün ne kadar kısa olduğunu!

⁵Behold, you have made my days handbreadths. My lifetime is as nothing before you. Surely every man stands as a breath.” Selah.

⁵Yalnız bir karış ömür verdin bana,Hiç kalır hayatım senin önünde.Her insan bir soluktur sadece,En güçlü çağında bile. |iSela

⁶“Surely every man walks like a shadow. Surely they busy themselves in vain. He heaps up, and doesn’t know who shall gather.

⁶‹‹Bir gölge gibi dolaşır insan,Boş yere çırpınır,Mal biriktirir, kime kalacağını bilmeden.

⁷Now, Lord, what do I wait for? My hope is in you.

⁷‹‹Ne bekleyebilirim şimdi, ya Rab?Umudum sende.

⁸Deliver me from all my transgressions. Don’t make me the reproach of the foolish.

⁸Kurtar beni bütün isyanlarımdan,Aptalların hakaretine izin verme.

⁹I was mute. I didn’t open my mouth, because you did it.

⁹Sustum, açmayacağım ağzımı;Çünkü sensin bunu yapan.

¹⁰Remove your scourge away from me. I am overcome by the blow of your hand.

¹⁰Uzaklaştır üzerimden yumruklarını,Tokadının altında mahvoldum.

¹¹When you rebuke and correct man for iniquity, You consume his wealth like a moth. Surely every man is but a breath.” Selah.

¹¹Sen insanı suçundan ötürüAzarlayarak yola getirirsin,Güve gibi tüketirsin sevdiği şeyleri.Her insan bir soluktur sadece. |iSela

¹²“Hear my prayer, Yahweh, and give ear to my cry. Don’t be silent at my tears. For I am a stranger with you, a foreigner, as all my fathers were.

¹²‹‹Duamı işit, ya RAB,Kulak ver yakarışıma,Gözyaşlarıma kayıtsız kalma!Çünkü ben bir garibim senin yanında,Bir yabancı, atalarım gibi.

¹³Oh spare me, that I may recover strength, before I go away, and exist no more.”

¹³Uzaklaştır üzerimden bakışlarını,Göçüp yok olmadan mutlu olayım!››