1Hear my teaching, my people. Turn your ears to the words of my mouth.
1Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi,Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.
2I will open my mouth in a parable. I will utter dark sayings of old,
2Özdeyişlerle söze başlayacağım,Eski sırları anlatacağım,
3Which we have heard and known, and our fathers have told us.
3Duyduğumuzu, bildiğimizi,Atalarımızın bize anlattığını.
4We will not hide them from their children, telling to the generation to come the praises of Yahweh, his strength, and his wondrous works that he has done.
4Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz;RABbin övgüye değer işlerini,Gücünü, yaptığı harikalarıGelecek kuşağa duyuracağız.
5For he established a testimony in Jacob, and appointed a teaching in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;
5RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi,İsraile yasa koydu.Bunları çocuklarına öğretsinler diyeAtalarımıza buyruk verdi.
6that the generation to come might know, even the children who should be born; who should arise and tell their children,
6Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler,Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,
7that they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments,
7Tanrıya güven duysunlar,Tanrının yaptıklarını unutmasınlar,Onun buyruklarını yerine getirsinler;
8and might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that didn’t make their hearts loyal, whose spirit was not steadfast with God.
8Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı,Yüreği kararsız,Tanrıya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.
9The children of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle.
9Oklarla, yaylarla kuşanmış EfrayimoğullarıSavaş günü sırtlarını döndüler.
10They didn’t keep God’s covenant, and refused to walk in his law.
10Tanrının antlaşmasına uymadılar,Onun yasasına göre yaşamayı reddettiler.
11They forgot his doings, his wondrous works that he had shown them.
11Unuttular Onun işlerini,Kendilerine gösterdiği harikaları.
12He did marvelous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.
12Mısırda, Soan bölgesindeTanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.
13He split the sea, and caused them to pass through. He made the waters stand as a heap.
13Denizi yarıp geçirmişti onları,Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.
14In the daytime he also led them with a cloud, and all night with a light of fire.
14Gündüz bulutla,Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.
15He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths.
15Çölde kayaları yarmış,Sanki dipsiz kaynaklardanOnlara kana kana su içirmişti.
16He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
16Kayadan akarsular fışkırtmış,Suları ırmak gibi akıtmıştı.
17Yet they still went on to sin against him, to rebel against the Most High in the desert.
17Ama onlar çölde Yüceler Yücesine başkaldırarakGünah işlemeye devam ettiler.
18They tempted God in their heart by asking food according to their desire.
18Canlarının çektiği yiyeceği isteyerekİçlerinde Tanrıyı denediler.
19Yes, they spoke against God. They said, “Can God prepare a table in the wilderness?
19‹‹Tanrı çölde sofra kurabilir mi?›› diyerek,Tanrıya karşı konuştular.
20Behold, he struck the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide flesh for his people?”
20‹‹Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı,Dereler taştı.Peki, ekmek de verebilir mi,Et sağlayabilir mi halkına?››
21Therefore Yahweh heard, and was angry. A fire was kindled against Jacob, anger also went up against Israel,
21RAB bunu duyunca çok öfkelendi,Yakupa ateş püskürdü,Öfkesi tırmandı İsraile karşı;
22because they didn’t believe in God, and didn’t trust in his salvation.
22Çünkü Tanrıya inanmıyorlardı,Onun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.
23Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven.
23Yine de RAB buyruk verdi bulutlara,Kapaklarını açtı göklerin;
24He rained down manna on them to eat, and gave them food from the sky.
24Man yağdırdı onları beslemek için,Göksel tahıl verdi onlara.
25Man ate the bread of angels. He sent them food to the full.
25Meleklerinfı ekmeğini yedi her biri,Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.
26He caused the east wind to blow in the sky. By his power he guided the south wind.
26Doğu rüzgarını estirdi göklerde,Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.
27He rained also flesh on them as the dust; winged birds as the sand of the seas.
27Toz gibi et yağdırdı başlarına,Deniz kumu kadar kuş;
28He let them fall in the midst of their camp, around their habitations.
28Ordugahlarının ortasına,Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.
29So they ate, and were well filled. He gave them their own desire.
29Yediler, tıka basa doydular,İsteklerini yerine getirdi Tanrı.
30They didn’t turn from their cravings. Their food was yet in their mouths,
30Ancak onlar isteklerine doymadan,Daha ağızları doluyken,
31when the anger of God went up against them, killed some of their fattest, and struck down the young men of Israel.
31Tanrının öfkesi parladı üzerlerine.En güçlülerini öldürdü,Yere serdi İsrail yiğitlerini.
32For all this they still sinned, and didn’t believe in his wondrous works.
32Yine de günah işlemeye devam ettiler,Onun harikalarına inanmadılar.
33Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror.
33Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk,Yıllarını dehşet içinde bitirdi.
34When he killed them, then they inquired after him. They returned and sought God earnestly.
34Tanrı onları öldürdükçe Ona yönelmeye,İstekle Onu yeniden aramaya başlıyorlardı.
35They remembered that God was their rock, the Most High God, their redeemer.
35Tanrının kayaları olduğunu,Yüce Tanrının kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.
36But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.
36Oysa ağızlarıyla Ona yaltaklanıyor,Dilleriyle yalan söylüyorlardı.
37For their heart was not right with him, neither were they faithful in his covenant.
37Ona yürekten bağlı değillerdi,Antlaşmasına sadık kalmadılar.
38But he, being merciful, forgave iniquity, and didn’t destroy them. Yes, many times he turned his anger away, and didn’t stir up all his wrath.
38Yine de Tanrı sevecendi,Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu;Çok kez öfkesini tuttu,Bütün gazabını göstermedi.
39He remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and doesn’t come again.
39Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı,Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
40How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert!
40Çölde kaç kez Ona başkaldırdılar,Issız yerlerde Onu gücendirdiler!
41They turned again and tempted God, and provoked the Holy One of Israel.
41Defalarca denediler Tanrıyı,İncittiler İsrailin Kutsalını.
42They didn’t remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary;
42Anımsamadılar Onun güçlü elini,Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,
43how he set his signs in Egypt, his wonders in the field of Zoan,
43Mısırda gösterdiği belirtileri,Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.
44he turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink.
44Mısırın kanallarını kana çevirdi,Sularını içemediler.
45He sent among them swarms of flies, which devoured them; and frogs, which destroyed them.
45Gönderdiği at sinekleri yedi halkı,Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.
46He gave also their increase to the caterpillar, and their labor to the locust.
46Ekinlerini tırtıllara,Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
47He destroyed their vines with hail, their sycamore fig trees with frost.
47Asmalarını doluyla,Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.
48He gave over their livestock also to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.
48Büyükbaş hayvanlarını kırgına,Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.
49He threw on them the fierceness of his anger, wrath, indignation, and trouble, and a band of angels of evil.
49Üzerlerine kızgın öfkesini,Gazap, hışım, belaVe bir alay kötülük meleği gönderdi.
50He made a path for his anger. He didn’t spare their soul from death, but gave their life over to the pestilence,
50Yol verdi öfkesine,Canlarını ölümden esirgemedi,Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
51and struck all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.
51Mısırda bütün ilk doğanları,Hamın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.
52But he led forth his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.
52Kendi halkını davar gibi götürdü,Çölde onları bir sürü gibi güttü.
53He led them safely, so that they weren’t afraid, but the sea overwhelmed their enemies.
53Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar;Düşmanlarınıysa deniz yuttu.
54He brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had taken.
54Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına,Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.
55He also drove out the nations before them, allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
55Önlerinden ulusları kovdu,Mülk olarak topraklarınıİsrail oymakları arasında bölüştürdü.Halkını konutlarına yerleştirdi.
56Yet they tempted and rebelled against the Most High God, and didn’t keep his testimonies;
56Ama onlar yüce Tanrıyı denediler,Ona başkaldırdılar,Koşullarına uymadılar.
57but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were turned aside like a deceitful bow.
57Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler,Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.
58For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their engraved images.
58Puta taptıkları yerlerle Onu kızdırdılar,Putlarıyla Onu kıskandırdılar.
59When God heard this, he was angry, and greatly abhorred Israel;
59Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi,İsraili büsbütün reddetti.
60So that he forsook the tent of Shiloh, the tent which he placed among men;
60İnsanlar arasında kurduğu çadırı,Şilodaki konutunu terk etti.
61and delivered his strength into captivity, his glory into the adversary’s hand.
61Kudretini tutsaklığa,Görkemini düşman eline teslim etti. Antlaşma Sandığını kastetmektedir.
62He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance.
62Halkını kılıç önüne sürdü,Öfkesini kendi halkından çıkardı.
63Fire devoured their young men. Their virgins had no wedding song.
63Gençlerini ateş yuttu,Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.
64Their priests fell by the sword, and their widows couldn’t weep.
64Kâhinleri kılıç altında öldü,Dul kadınları ağlayamadı.
65Then the Lord awakened as one out of sleep, like a mighty man who shouts by reason of wine.
65O zaman Rab uykudan uyanır gibi,Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.
66He struck his adversaries backward. He put them to a perpetual reproach.
66Düşmanlarını püskürttü,Onları sonsuz utanca boğdu.
67Moreover he rejected the tent of Joseph, and didn’t choose the tribe of Ephraim,
67Tanrı Yusuf soyunu reddetti,Efrayim oymağını seçmedi;
68But chose the tribe of Judah, Mount Zion which he loved.
68Ancak Yahuda oymağını,Sevdiği Siyon Dağını seçti.
69He built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever.
69Tapınağını doruklar gibi,Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.
70He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds;
70Kulu Davutu seçti,Onu koyun ağılından aldı.
71from following the ewes that have their young, he brought him to be the shepherd of Jacob, his people, and Israel, his inheritance.
71Halkı Yakupu, kendi halkı İsraili gütmek için,Onu yavru kuzuların ardından getirdi.
72So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skillfulness of his hands.
72Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti,Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.