1約伯力言自己行義不渝約伯繼續他的講論，說：
1ایوب به کلام خود ادامه داده گفت:
2“永活的 神奪去我的公理，全能者使我心中痛苦。
2«به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا تلف کرده و زندگی مرا تلخ و زار ساخته است، قسم می خورم
3只要我的生命還在我裡面， 神賜我的氣息還在我鼻孔裡，
3که تا جان به تن دارم و تا زمانی که خدا به من نَفَس می دهد،
4我的嘴唇決不說不義之言，我的舌頭也不講詭詐之語。
4حرف غلط از زبانم شنیده نشود و سخن دروغ نگویم.
5我絕對不以你們為是，我到死也不放棄我的純全；
5من هیچگاهی حرف شما را تصدیق نمی کنم و تا که بمیرم ادعای بیگناهی می نمایم.
6我堅守我的義決不放鬆，我一生的日子我的心必不責備我。
6تا آخر عمر با پاکی و راستکاری و وجدان پاک زندگی می کنم.
7願我的敵人如惡人一般，願那起來攻擊我的像不義的人一樣。
7می خواهم که دشمنان من مثل شریران و بدکاران جزا ببینند.
8不敬虔的人沒有指望不敬虔的人被剪除， 神奪去他性命的時候還有甚麼指望呢？
8اگر خدا شخص شریر را هلاک کند و به زندگی اش خاتمه بدهد، چه امیدی برایش باقی می ماند؟
9患難臨到他身上的時候， 神會垂聽他的哀求嗎？
9آیا خدا فریاد شان را در وقت سختی و مشکلات می شنود؟
10他以全能者為樂，時時求告 神嗎？
10آن ها باید از حضور قادر مطلق لذت ببرند و در همه اوقات از او کمک بخواهند.
11我藉 神的能力教導你們，我不向你們隱瞞全能者的事。
11اجازه بدهید که من در بارۀ قدرت خدای قادر مطلق بی کم و کاست به شما معلومات بدهم.
12你們都親自見過，你們為甚麼成了這麼虛妄呢？
12یقین دارم که خود شما هم تا اندازه ای از کارهای او آگاه هستید، پس چرا بیهوده سخن می گوئید؟»
13這是惡人從 神所得的分，強暴的人從全能者所得的業。
13«این است سرنوشت مردم خطاکار و ظالم که خدای قادر مطلق برای شان تعیین فرموده است:
14即使他的兒女增多，還是被刀劍所殺，他的子孫也必永不得飽食；
14این مردم دارای فرزندان زیاد می شوند، اما آن ها یا با شمشیر به قتل می رسند و یا از گرسنگی می میرند.
15他的遺族在死人中埋葬，他的寡婦也都不哀哭。
15کسانی هم که باقی بمانند در اثر مرض و بلا به زیر خاک می روند که حتی بیوه های شان هم برای آن ها گریه و ماتم نمی کنند.
16他雖然堆積銀子如塵沙，預備衣服如泥土，
16مردم خطاکار هرچند مثل ریگ دریا پول جمع کنند و بی اندازه لباس داشته باشند،
17他儘管預備，義人卻要穿上；他的銀子，無辜的人也要瓜分。
17اما عاقبت اشخاص نیک پول آن ها را مصرف می کنند و لباس های شان را می پوشند.
18他建造房屋如蜘蛛結網，又如守望者所搭的棚。
18آن ها خانه هائی می سازند که مثل تار عنکبوت و سایبان دشتبانان دوامی ندارند.
19他雖然躺下的時候富有，卻不再這樣；他一張開雙眼，財富就不在了。
19آن ها ثروتمند به بستر می روند، اما وقتی بیدار می شوند و چشم باز می کنند، می بینند که ثروت شان از دست رفته است.
20驚恐必如眾水追上他，暴風在夜間把他颳去。
20سیلاب وحشت آن ها را فرا می گیرد و طوفان نیستی در شب آن ها را با خود می برد.
21東風把他吹起，他就消逝；又把他捲起，離開原來的地方。
21باد شرقی آن ها را به هوا بلند می کند و از خانه های شان دور می سازد.
22 神射擊他，毫不留情，他甚願快快逃脫 神的手。
22با بیرحمی بر آن ها که در حال فرار هستند، می وزد.مردم بخاطر مصیبتی که بر سر آن ها آمده است، کف می زنند و آن ها را مسخره می کنند.»
23有人向他拍掌，發嘶聲趕他離開原來的地方。”
23مردم بخاطر مصیبتی که بر سر آن ها آمده است، کف می زنند و آن ها را مسخره می کنند.»