1安慰人的反叫人愁烦
1Unya mitubag si Job ug miingon:
2“像这样的话，我听了很多；你们都是叫人愁烦的安慰者。
2Nakadungog ako ug daghang mga butang nga ingon niana: Kamong tanan mga makapuol nga mga maglilipay.
3虚空的言语，有穷尽吗？或有什么惹你答个不休的呢？
3May katapusan ba ang mga pulong nga walay hinungdan? Kun unsay nakapahagit kanimo nga ikaw mitubag man?
4你们若处在我的景况，我也能像你们那样说话，我也能砌辞攻击你们，并且能向你们摇头。
4Ako nakahimo usab pagsulti sama kaninyo; Kong ang inyong kalag nahapuli pa sa akong kalag, Ako makahimog bagay sa mga pulong batok kaninyo, Ug kaninyo ang akong ulo makalingolingo?
5我能用口鼓励你们，我嘴唇的安慰，能缓和你们的痛苦。
5Apan ako buot molig-on kaninyo sa akong baba, Ug ang paglipay sa akong mga ngabil makahupay sa inyong kasakit .
6力陈他的痛苦我若说话，痛苦仍不消解，我若闭口不说，痛苦也不离开我。
6Bisan ako nagasulti, ang akong kasakit wala mahupay; Bisan akong gipasagdan, unsa may nakapalinaw kanako?
7现在 神使我困倦，‘你蹂躏了我的全家，
7Apan karon ako giguol niya: Imong gihimong alaut ang akong tanan nga katilingban.
8又把我捆绑起来。’这就作为证据；我身体的枯瘦也当面作证反对我。
8Ug gigunitan mo ako, nga maoy usa ka pagpamatuod batok kanako : Ug ang akong kaniwang nagapasundayag batok kanako, Kini nagapamatuod sa akong atubangan.
9他的怒气撕裂我，攻击我；他向我咬牙切齿，我的敌人以锐利的眼光看着我。
9Ako gilaksi niya sa iyang kapungot, ug ginalutos ako; Batok kanako gipakagot niya ang iyang mga ngipon: Ang akong kabatok nagatutuk sa iyang mga mata kanako.
10他们向我大大张嘴，以蔑视的态度打我的脸颊，联合一起攻击我。
10Gibanganga nila ang ilang mga baba kanako; Ang akong aping ilang gisagpa uban ang pagbadlong: Sila sa ilang kaugalingon nagtigum batok kanako.
11 神把我交给不义的人，把我丢在恶人的手中。
11Ang Dios nagatugyan kanako ngadto sa mga walay Dios, Ug nagatugyan kanako ngadto sa mga kamot sa mga tawong dautan.
12我本来安逸，他却把我压碎；掐着我的颈项，把我摔碎；又把我当作他的箭靶。
12Diha ako sa akong kalipayan, ug iyang gipikas ako; Oo, siya migunit kanako sa akong liog, ug iya akong gilambos; Iya usab akong gihimo nga iyang ilig-on.
13他的弓箭手四面包围我，他剖开我的腰子，全不顾惜，把我的胆倾倒在地上。
13Ang iyang mga magpapana naglibut kanako; Ang akong mga amimislon iyang gipikas, ug siya dili mopasaylo; Ang akong apdo iyang gibubo sa ibabaw sa yuta.
14他把我破伤，在破口上又加破伤，如勇士一般向我直冲。
14Iyang gidaut ako sa kasakitan nga nagsunodsunod; Siya midasmag kanako nga ingon sa usa ka higante.
15我把麻布缝在我的皮肤上，把我的角插入尘土中。
15Gitahi ko ang sako sa akong panit, Ug gibutang ko ang akong sungay sa abug.
16我的脸因哭泣而发红，在我的眼皮上满是黑影。
16Ang akong nawong napula na lamang sa hinilak, Ug sa akong mga tabontabon ania ang landong sa kamatayon; q1
17然而在我的手中没有强暴，我的祷告也是清洁的。
17Bisan wala sa akong mga kamot ang panglupig, Ug mahinlo ang akong pag-ampo.
18向 神哭诉地啊，不要遮盖我的血；不要让我的哀求有停留的地方。
18Oh kalibutan, ayaw pagtaboni ang akong dugo, Ug ayaw paghatagi ug pahulayanan ang akong mga pagbakho.
19现今，在天上有我的见证，在高天之上，有我的证人。
19Bisan ngani karon tan-awa, ang akong saksi atua sa langit, Ug ang nagapamatuod kanako atua sa kinahitas-an.
20讥笑我的，就是我的朋友，我的眼向 神流泪。
20Ang akong mga abyan nagayubit kanako: Apan ang akong mata nagapaagay ug mga luha ngadto sa Dios,
21但愿人可以为人与 神分辩，正如世人为朋友辩白一样。
21Aron siya modapig sa katungod sa tawo uban sa Dios, Ug usa ka anak sa tawo uban sa iyang isigkatawo!
22因为我的年数将尽，我快要走上那条一去不返的路。”
22Kay sa modangat na ang pipili ka tuig, Ako mopanaw ngadto sa dapit nga akong pagaadtoan sa wala nay pagbalik.