1 神为什么要定人的罪
1[] Η ψυχη μου εβαρυνθη την ζωην μου· θελω παραδοθη εις το παραπονον μου· θελω λαλησει εν τη πικρια της ψυχης μου.
2我要对 神说：不要定我有罪，请告诉我你为什么与我相争。
2Θελω ειπει προς τον Θεον, μη με καταδικασης· δειξον μοι δια τι με δικαζεις.
3压迫无辜，又弃绝你手所作的，却喜悦恶人的计谋，你都以为美吗？
3Ειναι καλον εις σε να καταθλιβης, να καταφρονης το εργον των χειρων σου και να ευοδονης την βουλην των ασεβων;
4你的眼不是肉眼，你观看不像人观看，
4Σαρκος οφθαλμους εχεις; η βλεπεις καθως βλεπει ανθρωπος;
5你的日子不如人的日子，你的年岁不像人的年岁，
5Ανθρωπινος ειναι ο βιος σου; η τα ετη σου ως ημεραι ανθρωπου,
6以致你追究我的罪孽，细察我的罪过吗？
6ωστε αναζητεις την ανομιαν μου και ανερευνας την αμαρτιαν μου;
7你知道我并没有罪，但没有人能救我脱离你的手。
7Ενω εξευρεις οτι δεν ησεβησα· και δεν υπαρχει ο ελευθερων εκ των χειρων σου.
8你的手塑我造我，但一转过来你就要毁灭我。
8[] Αι χειρες σου με εμορφωσαν και με επλασαν ολον κυκλω· και με καταστρεφεις.
9求你记念你造我如抟泥，你还要使我归于尘土吗？
9Ενθυμηθητι, δεομαι, οτι ως πηλον με εκαμες· και εις χωμα θελεις με επιστρεψει.
10你不是把我倒出来像倒奶，又使我凝结像乳酪凝固吗？
10Δεν με ημελξας ως γαλα και με επηξας ως τυρον;
11你以皮肉为衣给我穿上，以筋骨接络我；
11Δερμα και σαρκα με ενεδυσας και με οστα και νευρα με περιεφραξας.
12你赐我生命，又向我施慈爱，你的眷顾保守我的心灵。
12Ζωην και ελεος εχαρισας εις εμε, και η επισκεψις σου εφυλαξε το πνευμα μου·
13要人受苦，不如夭折这些事你都藏在你的心里，我知道这是你的旨意。
13ταυτα ομως εκρυπτες εν τη καρδια σου· εξευρω οτι τουτο ητο μετα σου.
14我若犯罪，你就鉴察，绝不赦免我的罪孽；
14[] Εαν αμαρτησω, με παραφυλαττεις, και απο της ανομιας μου δεν θελεις με αθωωσει.
15我若有罪，就有祸了；我若有理，也不敢抬头，饱尝羞辱，看看自己的苦难。
15Εαν ασεβησω, ουαι εις εμε· και εαν ημαι δικαιος, δεν δυναμαι να σηκωσω την κεφαλην μου· ειμαι πληρης ατιμιας· ιδε λοιπον την θλιψιν μου,
16我若昂首自得，你就猎我如猎猛狮，又在我身上彰显你惊人的大能。
16διοτι αυξανει. Με κυνηγεις ως αγριος λεων· και επιστρεφων δεικνυεσαι θαυμαστος κατ' εμου.
17你重新设立见证攻击我，对我加增你的忿怒，派兵轮流攻击我。
17Ανανεονεις τους μαρτυρας σου εναντιον μου, και πληθυνεις την οργην σου κατ' εμου· αλλαγαι στρατευματος γινονται επ' εμε.
18你为什么使我出母胎呢？我不如死去，无人得见我，
18Δια τι λοιπον με εξηγαγες εκ της μητρας; ειθε να εξεπνεον, και οφθαλμος να μη με εβλεπεν.
19这样，就像从来没有我一样，一出母腹就被送入坟墓。
19Ηθελον εισθαι ως μη υπαρξας· ηθελον φερθη εκ της μητρας εις τον ταφον.
20我的日子不是很少吗？请住手，转离我，使我在往黑暗死荫之地以先，
20Αι ημεραι μου δεν ειναι ολιγαι; παυσον λοιπον, και αφες με, δια να αναλαβω ολιγον,
21在去而不返之前，可以喜乐片刻；
21πριν υπαγω οθεν δεν θελω επιστρεψει, εις γην σκοτους και σκιας θανατου·
22那地黑暗，如死荫的幽暗，毫无秩序，即使有光也像幽暗。”
22γην γνοφεραν, ως το σκοτος της σκιας του θανατου, οπου ταξις δεν ειναι, και το φως ειναι ως το σκοτος.