1人生在世多有愁苦
1[] Δεν ειναι εκστρατεια ο βιος του ανθρωπου επι της γης; αι ημεραι αυτου ως ημεραι μισθωτου;
2正如仆人切慕暮影，又像雇工盼望工价。
2Καθως ο δουλος επιποθει την σκιαν, και καθως ο μισθωτος αναμενει τον μισθον αυτου,
3照样，我有空虚的岁月，也有劳苦的黑夜为我派定。
3ουτως εγω ελαβον δια κληρονομιαν μηνας ματαιοτητος, και οδυνηραι νυκτες διωρισθησαν εις εμε.
4我躺下的时候，就说：‘我什么时候起来？’然而，长夜漫漫，我辗转反侧，直到黎明。
4Οταν πλαγιαζω, λεγω, Ποτε θελω εγερθη, και θελει περασει η νυξ; και ειμαι πληρης ανησυχιας εως της αυγης·
5我的肉体以虫子和土块为衣裳，我的皮肤裂开又流脓。
5Η σαρξ μου ειναι περιενδεδυμενη σκωληκας και βωλους χωματος· το δερμα μου διασχιζεται και ρεει.
6我过的日子比梭还要快，在毫无盼望之中而结束。
6Αι ημεραι μου ειναι ταχυτεραι της κερκιδος του υφαντου, και χανονται ανευ ελπιδος.
7求你记念我的性命不过是一口气，我的眼必不再看见福乐。
7[] Ενθυμηθητι οτι η ζωη μου ειναι ανεμος· ο οφθαλμος μου δεν θελει επιστρεψει δια να ιδη αγαθον.
8看我的，他的眼再也看不到我，你的眼要看我，我已经不在了。
8Ο οφθαλμος του βλεποντος με δεν θελει με ιδει πλεον· οι οφθαλμοι σου ειναι επ' εμε, και εγω δεν υπαρχω.
9云彩怎样消散逝去，照样，人下阴间也不再上来。
9Καθως το νεφος διαλυεται και χανεται ουτως ο καταβαινων εις τον ταφον δεν θελει επαναβη·
10他不再回自己的家，故乡再也不认识他。
10δεν θελει επιστρεψει πλεον εις τον οικον αυτου, και ο τοπος αυτου δεν θελει γνωρισει αυτον πλεον.
11因此，我不再禁止我的口，我要说出灵里的忧愁，倾诉心中的痛苦。
11Δια τουτο εγω δεν θελω κρατησει το στομα μου· θελω λαλησει εν τη αγωνια του πνευματος μου· θελω θρηνολογησει εν τη πικρια της ψυχης μου.
12埋怨 神待他过严我岂是洋海或是海怪，你竟然设守卫防备我？
12Θαλασσα ειμαι η κητος, ωστε εθεσας επ' εμε φυλακην;
13我若说：‘我的床必安慰我，我的榻必减轻我的苦情’，
13Οταν λεγω, Η κλινη μου θελει με παρηγορησει, η κοιτη μου θελει ελαφρωσει το παραπονον μου,
14你就用梦惊扰我，又用异象惊吓我，
14τοτε με φοβιζεις με ονειρα και με καταπληττεις με ορασεις·
15以致我宁可窒息而死，也不肯保留我这一身的骨头。
15και η ψυχη μου εκλεγει αγχονην και θανατον, παρα τα οστα μου.
16我厌恶自己，不愿永远活下去。任凭我吧，因为我的日子都是空虚的。
16Αηδιασα· δεν θελω ζησει εις τον αιωνα· λειψον απ' εμου· διοτι αι ημεραι μου ειναι ματαιοτης.
17人算什么，你竟看他为大，又把他放在心上；
17[] Τι ειναι ο ανθρωπος, ωστε μεγαλυνεις αυτον, και βαλλεις τον νουν σου επ' αυτον;
18每天早晨你都鉴察他，每时每刻你也试验他。
18Και επισκεπτεσαι αυτον κατα πασαν πρωιαν και δοκιμαζεις αυτον κατα πασαν στιγμην;
19你到什么时候才转眼不看我，任凭我咽下唾沫呢？
19Εως ποτε δεν θελεις συρθη απ' εμου και δεν θελεις με αφησει, εως να καταπιω τον σιελον μου;
20鉴察世人的主啊！我若犯了罪，跟你有什么关系呢？你为什么把我当作箭靶，使我以自己为重担呢？
20Ημαρτησα· τι δυναμαι να καμω εις σε, διατηρητα του ανθρωπου; δια τι με εθεσας σημαδιον σου, και ειμαι βαρος εις εμαυτον;
21你为什么不赦免我的过犯，除去我的罪孽呢？现在我快要躺卧在尘土中，那时你寻找我，我却不在了。”
21Και δια τι δεν συγχωρεις την παραβασιν μου και αφαιρεις την ανομιαν μου; διοτι μετ' ολιγον θελω κοιμασθαι εν τω χωματι· και το πρωι θελεις με ζητησει, και δεν θελω υπαρχει.