¹Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? or canst thou mark when the hinds do calve?

¹Nahibalo ka ba sa panahon nga ig-alanak sa kanding sa bato? Kun makatimaan ba ikaw ug mga lagsaw nga baye nga nanganak?

²Canst thou number the months that they fulfil? or knowest thou the time when they bring forth?

²Naisip ba nimo ang gidaghanon sa bulan sa ilang pagpanamkon? Kun nasayud ka ba sa adlaw sa ilang pagpanganak?

³They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.

³Sila modungo sa ilang kaugalingon, lanak nila ang ilang mga gagmay, Magahaw-as sila sa ilang mga kasakit.

⁴Their young ones are in good liking, they grow up with corn; they go forth, and return not unto them.

⁴Ang ilang mga anak mahimong kusgan, sila sa kalibonan nanagtubo; Sila manlakaw ug dili na mamalik pag-usab.

⁵Who hath sent out the wild ass free? or who hath loosed the bands of the wild ass?

⁵Kinsa ba ang nagbuhi sa asno nga ihalas? Kun kinsa ba ang nagbadbad sa pisi nga gigapusan sa asno nga matulin,

⁶Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.

⁶Kang kansang pinuy-anan maoy gihimo ko nga kamingawan, Ug ang yuta nga asin maoy iyang puloy-anan?

⁷He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.

⁷Siya nagayam-id sa kagahub sa ciudad, Ni mamati siya sa pagsinggit sa mag-aabog.

⁸The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.

⁸Ang lungbay sa kabukiran maoy iyang sibsibanan, Ug siya magapangita sa tanang butang nga lunhaw.

⁹Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?

⁹Mahimuot ba ang vaca nga ihalas sa pag-alagad kanimo? Kun buot ka ba nga siya mopabilin sa imong pasungan?

¹⁰Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?

¹⁰Ikagakud ba nimo ang vaca nga ihalas sa iyang pisi diha sa tudling? Kun modaro ba siya sa mga walog sa imong likod?

¹¹Wilt thou trust him, because his strength is great? or wilt thou leave thy labour to him?

¹¹Mosalig ka ba kaniya tungod kay siya makusganon kaayo? Kun ibilin ba nimo kaniya ang imong bulohaton?

¹²Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather it into thy barn?

¹²Igasalig ba nimo kaniya, nga siya maoy magdala sa binhi ngadto sa imong balay, Ug tigumon ang trigo sa imong salug nga giukan?

¹³Gavest thou the goodly wings unto the peacocks? or wings and feathers unto the ostrich?

¹³Ang mga pako sa avestruz mokapakapa uban ang garbo; Apan maaghup ba ang iyang mga pako ug mga balhibo?

¹⁴Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in dust,

¹⁴Tungod kay iya man nga biyaan ang iyang mga itlog sa yuta, Ug painitan sila diha sa balas,

¹⁵And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.

¹⁵Ug hikalimtan nila nga kini madabok sa tiil, Kun katumban ba sila sa mananap nga ihalas.

¹⁶She is hardened against her young ones, as though they were not her's: her labour is in vain without fear;

¹⁶Mabangis siya sa iyang mga kuyabog, ingon nga daw sila dili iya: Bisan makawang ang iyang kabudlay, siya dili mahadlok;

¹⁷Because God hath deprived her of wisdom, neither hath he imparted to her understanding.

¹⁷Tungod kay gikuhaan siya sa Dios ug kaalam, Ni gihatagan siya ug salabutan.

¹⁸What time she lifteth up herself on high, she scorneth the horse and his rider.

¹⁸Sa panahon nga siya molupad sa itaas, Siya magayam-id sa kabayo ug sa nagkabayo niini.

¹⁹Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?

¹⁹Nahatagan mo ba ang kabayo sa iyang kakusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa lambungay nga nagakurogkurog?

²⁰Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils is terrible.

²⁰Ikaw ba ang naghimo kaniya nga makalukso sama sa dulon? Ang himaya sa iyang pagpangusmo makalilisang.

²¹He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: he goeth on to meet the armed men.

²¹Diha sa walog siya nagakakha, ug nalipay tungod sa iyang kusog: Siya mogula aron sa pagpakighibalag sa mga tawong sangkap sa hinagiban.

²²He mocketh at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from the sword.

²²Ang kalisang iyang ginatamay, ug dili siya kapugdawan; Ni motalikod siya sa pinuti.

²³The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.

²³Ang baslayan nagkagalkal batok kaniya, Ang bangkaw nga nagpangidlap ug ang salapang.

²⁴He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that it is the sound of the trumpet.

²⁴Iyang itulon ang yuta tungod sa kabangis ug kaligutgut; Ni motagad siya sa tingog sa trompeta.

²⁵He saith among the trumpets, Ha, ha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.

²⁵Sa masubsob nga ang trompeta patingogon, siya magaingon: Aha! Ug siya makabaho sa panag-away gikan sa halayo, Sa dalugdug sa mga punoan, ug sa singgitay.

²⁶Doth the hawk fly by thy wisdom, and stretch her wings toward the south?

²⁶Maglupad ba ang banog tungod sa iyang kaalam, Ug magtuy-od sa iyang mga pako padulong sa habagatan?

²⁷Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?

²⁷Maglupad ba ang agila sa itaas tungod sa imong pagmando, Ug magbalay sa iyang salag sa kahitas-an?

²⁸She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.

²⁸Siya sa ibabaw sa pangpang nagapuyo, ug tua didto ang iyang pinuy-anan: Sa kinatumyan sa pangpang, ug sa dapit nga malig-on.

²⁹From thence she seeketh the prey, and her eyes behold afar off.

²⁹Gikan didto siya magalantaw sa iyang dalagiton; Ang iyang mga mata makatan-aw niana gikan sa halayo.

³⁰Her young ones also suck up blood: and where the slain are, there is she.

³⁰Ang iya usab nga kuyabog mosupsop ug dugo: Ug hain gani ang mga patay, atua man siya.