¹My son, attend unto my wisdom, and bow thine ear to my understanding:

¹Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;

²That thou mayest regard discretion, and that thy lips may keep knowledge.

²Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.

³For the lips of a strange woman drop as an honeycomb, and her mouth is smoother than oil:

³Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.

⁴But her end is bitter as wormwood, sharp as a two-edged sword.

⁴Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.

⁵Her feet go down to death; her steps take hold on hell.

⁵Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.

⁶Lest thou shouldest ponder the path of life, her ways are moveable, that thou canst not know them.

⁶Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.

⁷Hear me now therefore, O ye children, and depart not from the words of my mouth.

⁷Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.

⁸Remove thy way far from her, and come not nigh the door of her house:

⁸Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;

⁹Lest thou give thine honour unto others, and thy years unto the cruel:

⁹Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;

¹⁰Lest strangers be filled with thy wealth; and thy labours be in the house of a stranger;

¹⁰Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;

¹¹And thou mourn at the last, when thy flesh and thy body are consumed,

¹¹En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;

¹²And say, How have I hated instruction, and my heart despised reproof;

¹²En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!

¹³And have not obeyed the voice of my teachers, nor inclined mine ear to them that instructed me!

¹³En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!

¹⁴I was almost in all evil in the midst of the congregation and assembly.

¹⁴Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!

¹⁵Drink waters out of thine own cistern, and running waters out of thine own well.

¹⁵Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;

¹⁶Let thy fountains be dispersed abroad, and rivers of waters in the streets.

¹⁶Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;

¹⁷Let them be only thine own, and not strangers' with thee.

¹⁷Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.

¹⁸Let thy fountain be blessed: and rejoice with the wife of thy youth.

¹⁸Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;

¹⁹Let her be as the loving hind and pleasant roe; let her breasts satisfy thee at all times; and be thou ravished always with her love.

¹⁹Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.

²⁰And why wilt thou, my son, be ravished with a strange woman, and embrace the bosom of a stranger?

²⁰En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?

²¹For the ways of man are before the eyes of the LORD, and he pondereth all his goings.

²¹Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.

²²His own iniquities shall take the wicked himself, and he shall be holden with the cords of his sins.

²²Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.

²³He shall die without instruction; and in the greatness of his folly he shall go astray.

²³Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.