¹My son, if thou be surety for thy friend, if thou hast stricken thy hand with a stranger,

¹Mijn zoon! zo gij voor uw naaste borg geworden zijt, voor een vreemde uw hand toegeklapt hebt;

²Thou art snared with the words of thy mouth, thou art taken with the words of thy mouth.

²Gij zijt verstrikt met de redenen uws monds; gij zijt gevangen met de redenen uws monds.

³Do this now, my son, and deliver thyself, when thou art come into the hand of thy friend; go, humble thyself, and make sure thy friend.

³Doe nu dit, mijn zoon! en red u, dewijl gij in de hand uws naasten gekomen zijt; ga, onderwerp uzelven, en sterk uw naaste.

⁴Give not sleep to thine eyes, nor slumber to thine eyelids.

⁴Laat uw ogen geen slaap toe, noch uw oogleden sluimering.

⁵Deliver thyself as a roe from the hand of the hunter, and as a bird from the hand of the fowler.

⁵Red u, als een ree uit de hand des jagers, en als een vogel uit de hand des vogelvangers.

⁶Go to the ant, thou sluggard; consider her ways, and be wise:

⁶Ga tot de mier, gij luiaard! zie haar wegen, en word wijs;

⁷Which having no guide, overseer, or ruler,

⁷Dewelke, geen overste, ambtman noch heerser hebbende,

⁸Provideth her meat in the summer, and gathereth her food in the harvest.

⁸Haar brood bereidt in den zomer, haar spijs vergadert in den oogst.

⁹How long wilt thou sleep, O sluggard? when wilt thou arise out of thy sleep?

⁹Hoe lang zult gij, luiaard, nederliggen? Wanneer zult gij van uw slaap opstaan?

¹⁰Yet a little sleep, a little slumber, a little folding of the hands to sleep:

¹⁰Een weinig slapens, een weinig sluimerens, een weinig handvouwens, al nederliggende;

¹¹So shall thy poverty come as one that travelleth, and thy want as an armed man.

¹¹Zo zal uw armoede u overkomen als een wandelaar, en uw gebrek als een gewapend man.

¹²A naughty person, a wicked man, walketh with a froward mouth.

¹²Een Belialsmens, een ondeugdzaam man gaat met verkeerdheid des monds om;

¹³He winketh with his eyes, he speaketh with his feet, he teacheth with his fingers;

¹³Wenkt met zijn ogen, spreekt met zijn voeten, leert met zijn vingeren;

¹⁴Frowardness is in his heart, he deviseth mischief continually; he soweth discord.

¹⁴In zijn hart zijn verkeerdheden, hij smeedt te aller tijd kwaad; hij werpt twisten in.

¹⁵Therefore shall his calamity come suddenly; suddenly shall he be broken without remedy.

¹⁵Daarom zal zijn verderf haastelijk komen; hij zal schielijk verbroken worden, dat er geen genezen aan zij.

¹⁶These six things doth the LORD hate: yea, seven are an abomination unto him:

¹⁶Deze zes haat de HEERE; ja, zeven zijn Zijn ziel een gruwel:

¹⁷A proud look, a lying tongue, and hands that shed innocent blood,

¹⁷Hoge ogen, een valse tong, en handen, die onschuldig bloed vergieten;

¹⁸An heart that deviseth wicked imaginations, feet that be swift in running to mischief,

¹⁸Een hart, dat ondeugdzame gedachten smeedt; voeten, die zich haasten, om tot kwaad te lopen;

¹⁹A false witness that speaketh lies, and he that soweth discord among brethren.

¹⁹Een vals getuige, die leugenen blaast; en die tussen broederen krakelen inwerpt.

²⁰My son, keep thy father's commandment, and forsake not the law of thy mother:

²⁰Mijn zoon, bewaar het gebod uws vaders, en verlaat de wet uwer moeder niet.

²¹Bind them continually upon thine heart, and tie them about thy neck.

²¹Bind ze steeds aan uw hart, hecht ze aan uw hals.

²²When thou goest, it shall lead thee; when thou sleepest, it shall keep thee; and when thou awakest, it shall talk with thee.

²²Als gij wandelt, zal dat u geleiden; als gij nederligt, zal het over u de wacht houden; als gij wakker wordt, zal hetzelve met u spreken.

²³For the commandment is a lamp; and the law is light; and reproofs of instruction are the way of life:

²³Want het gebod is een lamp, en de wet is een licht, en de bestraffingen der tucht zijn de weg des levens;

²⁴To keep thee from the evil woman, from the flattery of the tongue of a strange woman.

²⁴Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde tong.

²⁵Lust not after her beauty in thine heart; neither let her take thee with her eyelids.

²⁵Begeer haar schoonheid niet in uw hart, en laat ze u niet vangen met haar oogleden.

²⁶For by means of a whorish woman a man is brought to a piece of bread: and the adultress will hunt for the precious life.

²⁶Want door een vrouw, die een hoer is, komt men tot een stuk broods; en eens mans huisvrouw jaagt de kostelijke ziel.

²⁷Can a man take fire in his bosom, and his clothes not be burned?

²⁷Zal iemand vuur in zijn boezem nemen, dat zijn klederen niet verbrand worden?

²⁸Can one go upon hot coals, and his feet not be burned?

²⁸Zal iemand op kolen gaan, dat zijn voeten niet branden?

²⁹So he that goeth in to his neighbour's wife; whosoever toucheth her shall not be innocent.

²⁹Alzo die tot zijns naasten huisvrouw ingaat; al wie haar aanroert, zal niet onschuldig gehouden worden.

³⁰Men do not despise a thief, if he steal to satisfy his soul when he is hungry;

³⁰Men doet een dief geen verachting aan, als hij steelt om zijn ziel te vullen, dewijl hij honger heeft;

³¹But if he be found, he shall restore sevenfold; he shall give all the substance of his house.

³¹En gevonden zijnde, vergeldt hij het zevenvoudig; hij geeft al het goed van zijn huis.

³²But whoso committeth adultery with a woman lacketh understanding: he that doeth it destroyeth his own soul.

³²Maar die met een vrouw overspel doet, is verstandeloos; hij verderft zijn ziel, die dat doet;

³³A wound and dishonour shall he get; and his reproach shall not be wiped away.

³³Plage en schande zal hij vinden, en zijn smaad zal niet uitgewist worden.

³⁴For jealousy is the rage of a man: therefore he will not spare in the day of vengeance.

³⁴Want jaloersheid is een grimmigheid des mans; en in den dag der wraak zal hij niet verschonen.

³⁵He will not regard any ransom; neither will he rest content, though thou givest many gifts.

³⁵Hij zal geen verzoening aannemen; en hij zal niet bewilligen, ofschoon gij het geschenk vergroot.