¹My son, keep my words, and lay up my commandments with thee.

¹Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.

²Keep my commandments, and live; and my law as the apple of thine eye.

²Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.

³Bind them upon thy fingers, write them upon the table of thine heart.

³Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.

⁴Say unto wisdom, Thou art my sister; and call understanding thy kinswoman:

⁴Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;

⁵That they may keep thee from the strange woman, from the stranger which flattereth with her words.

⁵Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.

⁶For at the window of my house I looked through my casement,

⁶Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;

⁷And beheld among the simple ones, I discerned among the youths, a young man void of understanding,

⁷En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;

⁸Passing through the street near her corner; and he went the way to her house,

⁸Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.

⁹In the twilight, in the evening, in the black and dark night:

⁹In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;

¹⁰And, behold, there met him a woman with the attire of an harlot, and subtil of heart.

¹⁰En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;

¹¹(She is loud and stubborn; her feet abide not in her house:

¹¹Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;

¹²Now is she without, now in the streets, and lieth in wait at every corner.)

¹²Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;

¹³So she caught him, and kissed him, and with an impudent face said unto him,

¹³En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:

¹⁴I have peace offerings with me; this day have I payed my vows.

¹⁴Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;

¹⁵Therefore came I forth to meet thee, diligently to seek thy face, and I have found thee.

¹⁵Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.

¹⁶I have decked my bed with coverings of tapestry, with carved works, with fine linen of Egypt.

¹⁶Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;

¹⁷I have perfumed my bed with myrrh, aloes, and cinnamon.

¹⁷Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;

¹⁸Come, let us take our fill of love until the morning: let us solace ourselves with loves.

¹⁸Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.

¹⁹For the goodman is not at home, he is gone a long journey:

¹⁹Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;

²⁰He hath taken a bag of money with him, and will come home at the day appointed.

²⁰Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.

²¹With her much fair speech she caused him to yield, with the flattering of her lips she forced him.

²¹Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.

²²He goeth after her straightway, as an ox goeth to the slaughter, or as a fool to the correction of the stocks;

²²Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.

²³Till a dart strike through his liver; as a bird hasteth to the snare, and knoweth not that it is for his life.

²³Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.

²⁴Hearken unto me now therefore, O ye children, and attend to the words of my mouth.

²⁴Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.

²⁵Let not thine heart decline to her ways, go not astray in her paths.

²⁵Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.

²⁶For she hath cast down many wounded: yea, many strong men have been slain by her.

²⁶Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.

²⁷Her house is the way to hell, going down to the chambers of death.

²⁷Haar huis zijn wegen des grafs, dalende naar de binnenkameren des doods.