¹Lo, mine eye hath seen all this, mine ear hath heard and understood it.

¹ چیزهایی را که بیان کردید، من قبلاً دیده و شنیده بودم.

²What ye know, the same do I know also: I am not inferior unto you.

² هر چیزی را که شما می‌دانید، من هم می‌دانم و از شما کمتر نیستم.

³Surely I would speak to the Almighty, and I desire to reason with God.

³ امّا می‌خواهم که با قادر مطلق صحبت کنم و با او بحث نمایم.

⁴But ye are forgers of lies, ye are all physicians of no value.

⁴ ولی شما حقیقت را با دروغ می‌پوشانید و طبیبان بی‌کفایتی هستید.

⁵O that ye would altogether hold your peace! and it should be your wisdom.

⁵ اگر به راستی عاقل می‌بودید، حرفی نمی‌زدید.

⁶Hear now my reasoning, and hearken to the pleadings of my lips.

⁶ حالا به دلایل من توجّه کنید و به سخن من گوش بدهید.

⁷Will ye speak wickedly for God? and talk deceitfully for him?

⁷ چرا دروغ می‌گویید فکر می‌کنید که دروغ شما منفعتی برای خدا دارد؟

⁸Will ye accept his person? will ye contend for God?

⁸ می‌خواهید به بهانهٔ طرفداری از او، حقیقت را بپوشانید و ادّعای خود را ارائه نمایید.

⁹Is it good that he should search you out? or as one man mocketh another, do ye so mock him?

⁹ اگر خدا از نزدیک به شما نگاه کند، آیا چیز خوبی در شما پیدا می‌کند؟ آیا می‌توانید او را هم مثل انسانها فریب بدهید؟

¹⁰He will surely reprove you, if ye do secretly accept persons.

¹⁰ بدانید که اگر از این کار دست نکشید، خدا شما را جزا خواهد می‌دهد.

¹¹Shall not his excellency make you afraid? and his dread fall upon you?

¹¹ و قدرت او شما را به وحشت می‌اندازد.

¹²Your remembrances are like unto ashes, your bodies to bodies of clay.

¹² دلایل شما بی‌معنی و ادّعایتان مانند دیوارهای گِلی سُست و بی‌اساس است.

¹³Hold your peace, let me alone, that I may speak, and let come on me what will.

¹³ پس خاموش باشید و به من فرصت بدهید که حرف خود را بزنم و بعد هرچه می‌خواهد بشود!

¹⁴Wherefore do I take my flesh in my teeth, and put my life in mine hand?

¹⁴ با این کار، جان خود را به خطر می‌اندازم.

¹⁵Though he slay me, yet will I trust in him: but I will maintain mine own ways before him.

¹⁵ هیچ امیدی ندارم. گرچه خدا مرا بکشد، در حضور او از خود دفاع خواهم کرد.

¹⁶He also shall be my salvation: for an hypocrite shall not come before him.

¹⁶ ممکن است با راستگویی خود نجات یابم، چون شخص بی‌گناهی هستم، با جرأت در پیشگاه خدا می‌ایستم.

¹⁷Hear diligently my speech, and my declaration with your ears.

¹⁷ اکنون به سخنان من گوش بدهید و به توضیحات من توجّه کنید.

¹⁸Behold now, I have ordered my cause; I know that I shall be justified.

¹⁸ ادّعای من این است: من می‌دانم که تبرئه می‌شوم.

¹⁹Who is he that will plead with me? for now, if I hold my tongue, I shall give up the ghost.

¹⁹ خدایا آیا برای متّهم کردن من می‌آیی؟ اگر چنین است، من آماده‌ام تا ساکت شوم و بمیرم.

²⁰Only do not two things unto me: then will I not hide myself from thee.

²⁰ خدایا، از تو فقط دو تقاضا دارم و اگر آنها را اجابت فرمایی، آنگاه می‌توانم با تو روبه‌رو شوم.

²¹Withdraw thine hand far from me: and let not thy dread make me afraid.

²¹ از مجازات من دست بردار و با هیبت خود مرا به وحشت نینداز.

²²Then call thou, and I will answer: or let me speak, and answer thou me.

²² خدایا اول تو حرف بزن و من پاسخ خواهم داد، یا اجازه بده حرف خود را بزنم و آن وقت جواب مرا بده.

²³How many are mine iniquities and sins? make me to know my transgression and my sin.

²³ به من بگو که گناه و تقصیر من چیست و خطاهای مرا نشان بده.

²⁴Wherefore hidest thou thy face, and holdest me for thine enemy?

²⁴ چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ چرا با من مثل دشمن خودت برخورد می‌کنی؟

²⁵Wilt thou break a leaf driven to and fro? and wilt thou pursue the dry stubble?

²⁵ آیا تو سعی می‌کنی مرا بترسانی؟ من چیزی بیشتر از یک برگ نیستم؛ آیا به یک پَر‌ِ کاه حمله می‌کنی؟

²⁶For thou writest bitter things against me, and makest me to possess the iniquities of my youth.

²⁶ تو اتّهامات تلخی را علیه من می‌آوری، حتّی برای گناهانی که در جوانی مرتکب شدم.

²⁷Thou puttest my feet also in the stocks, and lookest narrowly unto all my paths; thou settest a print upon the heels of my feet.

²⁷ پاهایم را در زنجیر می‌گذاری و هر قدمی که برمی‌دارم مراقب من هستی. در نتیجه مانند چوبِ پوسیده و لباسِ بید خورده نابود می‌شوم.

²⁸And he, as a rotten thing, consumeth, as a garment that is moth eaten.

²⁸ در نتیجه مانند چوبِ پوسیده و لباسِ بید خورده نابود می‌شوم.