¹Then answered Eliphaz the Temanite, and said,

¹ ایّوب، آیا شخص عاقلی مانند تو، باید سخنان احمقانه بگوید! کلام تو پوچ و مثل باد هواست.

²Should a wise man utter vain knowledge, and fill his belly with the east wind?

² با این‌گونه سخنان بی‌معنی، نمی‌توانی از خود دفاع کنی.

³Should he reason with unprofitable talk? or with speeches wherewith he can do no good?

³ تو از خدا نمی‌ترسی و به او احترام نمی‌گذاری.

⁴Yea, thou castest off fear, and restrainest prayer before God.

⁴ حرفهایی که می‌زنی گناهانت را آشکار می‌کند؛ و با حیله و نیرنگ صحبت می‌‌کنی.

⁵For thy mouth uttereth thine iniquity, and thou choosest the tongue of the crafty.

⁵ هر سخن زبانت تو را محکوم می‌کند و برضد تو شهادت می‌دهد.

⁶Thine own mouth condemneth thee, and not I: yea, thine own lips testify against thee.

⁶ آیا فکر می‌‌کنی اولین انسانی که به دنیا آمد، تو بودی؟ آیا تو پیش از کوهها به وجود آمده‌ای؟

⁷Art thou the first man that was born? or wast thou made before the hills?

⁷ آیا تو از نقشهٔ مخفی خدا آگاه بوده‌ای؟ آیا تو عاقلترین مرد روی زمین هستی؟

⁸Hast thou heard the secret of God? and dost thou restrain wisdom to thyself?

⁸ چیزی نیست که تو بدانی و ما ندانیم.

⁹What knowest thou, that we know not? what understandest thou, which is not in us?

⁹ ما حکمت و دانش را از اشخاص مو سفید و سالخورده که سنشان زیادتر از سن پدر توست، آموختیم.

¹⁰With us are both the grayheaded and very aged men, much elder than thy father.

¹⁰ خدا به تو تسلّی می‌بخشد و تو آن را رد می‌‌کنی. ما از طرف خدا با نرمی با تو حرف زدیم،

¹¹Are the consolations of God small with thee? is there any secret thing with thee?

¹¹ امّا تو مضطرب شده‌ای و از چشمانت خشم و غضب می‌بارد.

¹²Why doth thine heart carry thee away? and what do thy eyes wink at,

¹² تو با این حرفهایت نشان می‌دهی که برضد خدا هستی.

¹³That thou turnest thy spirit against God, and lettest such words go out of thy mouth?

¹³ آیا انسان می‌تواند، واقعاً پاک باشد و یا کسی می‌تواند با خدا راست باشد؟

¹⁴What is man, that he should be clean? and he which is born of a woman, that he should be righteous?

¹⁴ خدا حتّی به فرشتگان خود هم اعتماد نمی‌کند و آسمانها نیز در نظر او پاک نیستند،

¹⁵Behold, he putteth no trust in his saints; yea, the heavens are not clean in his sight.

¹⁵ چه رسد به انسان فاسد و ناچیز که شرارت را مثل آب می‌نوشد.

¹⁶How much more abominable and filthy is man, which drinketh iniquity like water?

¹⁶ اکنون به من گوش بده تا آنچه را که می‌دانم به تو بگویم.

¹⁷I will shew thee, hear me; and that which I have seen I will declare;

¹⁷ اینها حقایقی هستند که من از اشخاص دانشمند و حکیم آموختم که نیاکانشان آنها را مخفی نکردند.

¹⁸Which wise men have told from their fathers, and have not hid it:

¹⁸ در آن وقت بیگانه‌ای در سرزمینشان نبود که آنها را از راه راست منحرف کند.

¹⁹Unto whom alone the earth was given, and no stranger passed among them.

¹⁹ اشخاص شریر که به دیگران ظلم می‌کنند در سراسر عمر خود در عذاب هستند.

²⁰The wicked man travaileth with pain all his days, and the number of years is hidden to the oppressor.

²⁰ صداهای ترسناک در گوششان می‌پیچد. در وقتی‌که فکر می‌کنند آسوده و آرام است، ناگهان مورد حملهٔ غارتگران قرار می‌گیرند.

²¹A dreadful sound is in his ears: in prosperity the destroyer shall come upon him.

²¹ امید فرار از تاریکی برایشان نیست و عاقبت با شمشیر هلاک می‌شوند.

²²He believeth not that he shall return out of darkness, and he is waited for of the sword.

²² برای یک لقمهٔ نان آواره می‌شوند و می‌دانند آینده‌ای تاریک در پیش‌رو دارند.

²³He wandereth abroad for bread, saying, Where is it? he knoweth that the day of darkness is ready at his hand.

²³ مصیبت و بدبختی مثل پادشاهی که برای جنگ آماده باشد آنها را به وحشت می‌اندازد.

²⁴Trouble and anguish shall make him afraid; they shall prevail against him, as a king ready to the battle.

²⁴ زیرا دست خود را برضد خدا دراز کرده‌اند و با او می‌جنگند.

²⁵For he stretcheth out his hand against God, and strengtheneth himself against the Almighty.

²⁵ با گستاخی سپر خود را به دست گرفته، به او حمله می‌کنند.

²⁶He runneth upon him, even on his neck, upon the thick bosses of his bucklers:

²⁶ آنها هرچند از مال دنیا بی‌نیاز باشند،

²⁷Because he covereth his face with his fatness, and maketh collops of fat on his flanks.

²⁷ امّا سرانجام در شهرهای ویران و خانه‌های غیر مسکون که در حال فروریختن هستند، به سر خواهند برد.

²⁸And he dwelleth in desolate cities, and in houses which no man inhabiteth, which are ready to become heaps.

²⁸ ثروتشان برباد می‌رود و چیزی برایشان باقی نمی‌ماند.

²⁹He shall not be rich, neither shall his substance continue, neither shall he prolong the perfection thereof upon the earth.

²⁹ نمی‌توانند از تاریکی فرار کنند و مانند درختی که آتش بگیرد و شاخه‌هایش بسوزد و شکوفه‌هایش دستخوش باد شود، دار و ندار خود را از دست می‌دهند.

³⁰He shall not depart out of darkness; the flame shall dry up his branches, and by the breath of his mouth shall he go away.

³⁰ ایشان نباید با چیزهای بیهوده و ناپایدار خود را فریب دهند، زیرا نصیب ایشان بیهودگی خواهد بود.

³¹Let not him that is deceived trust in vanity: for vanity shall be his recompence.

³¹ و پیش از آن که چشم از جهان بپوشد، برایش معلوم می‌شود که تکیه کردن به چیزهای فانی بیهوده است.

³²It shall be accomplished before his time, and his branch shall not be green.

³² مانند تاک که غوره‌هایش پیش از رسیدن بریزند و مانند درخت زیتون که شکوفه‌هایش ریخته‌اند، بی‌ثمر می‌گردد.

³³He shall shake off his unripe grape as the vine, and shall cast off his flower as the olive.

³³ اشخاص بی‌خدا، بی‌کس خواهند ماند و خانهٔ رشوه‌خواران در آتش می‌سوزد. آنها برای شرارت نقشه می‌کشند و دلهایشان پُر از مکر و حیله است.

³⁴For the congregation of hypocrites shall be desolate, and fire shall consume the tabernacles of bribery.

³⁴ آنها برای شرارت نقشه می‌کشند و دلهایشان پُر از مکر و حیله است.

³⁵They conceive mischief, and bring forth vanity, and their belly prepareth deceit.