¹But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock.

¹ امّا اکنون آنهایی که از من جوانتر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگهای من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

²Yea, whereto might the strength of their hands profit me, in whom old age was perished?

² آنها یک عدّه اشخاص تنبل بودند که کاری از دستشان ساخته نبود.

³For want and famine they were solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste.

³ آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

⁴Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots for their meat.

⁴ از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آنها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

⁵They were driven forth from among men, (they cried after them as after a thief;)

⁵ در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و در بین صخره‌ها پناه می‌بردند.

⁶To dwell in the cliffs of the valleys, in caves of the earth, and in the rocks.

⁶ مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

⁷Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together.

⁷ گروهی بیکاره و بی‌نام و نشان هستند که از اجتماع طرد شده‌اند.

⁸They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth.

⁸ اکنون آنها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا بازیچهٔ دست خود ساخته‌اند.

⁹And now am I their song, yea, I am their byword.

⁹ آنها با نفرت با من رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند برای من خیلی خوب هستند، آنها حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

¹⁰They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.

¹⁰ چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آنها به مخالفت من برخاسته‌اند.

¹¹Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me.

¹¹ فتنه‌گران از هر سو به من حمله می‌کنند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

¹²Upon my right hand rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction.

¹² راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آنها را باز دارد.

¹³They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper.

¹³ ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

¹⁴They came upon me as a wide breaking in of waters: in the desolation they rolled themselves upon me.

¹⁴ ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزّت و آبرویم بر باد رفته، و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

¹⁵Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud.

¹⁵ اکنون جانم به لب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

¹⁶And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me.

¹⁶ شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

¹⁷My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest.

¹⁷ خداوند یقهٔ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند

¹⁸By the great force of my disease is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat.

¹⁸ خدا مرا در گل ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

¹⁹He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.

¹⁹ پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

²⁰I cry unto thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me not.

²⁰ تو بر من رحم نمی‌کنی و با قدرت بر من جفا می‌‌کنی.

²¹Thou art become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me.

²¹ مرا در میان تندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

²²Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride upon it, and dissolvest my substance.

²² می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

²³For I know that thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living.

²³ چرا به کسی‌که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟

²⁴Howbeit he will not stretch out his hand to the grave, though they cry in his destruction.

²⁴ آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

²⁵Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the poor?

²⁵ امّا به عوض خوبی، بدی دیدم و به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

²⁶When I looked for good, then evil came unto me: and when I waited for light, there came darkness.

²⁶ دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده‌ام.

²⁷My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me.

²⁷ ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

²⁸I went mourning without the sun: I stood up, and I cried in the congregation.

²⁸ همنشین من شغال و شترمرغ دوست من شده است.

²⁹I am a brother to dragons, and a companion to owls.

²⁹ پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند. آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.

³⁰My skin is black upon me, and my bones are burned with heat.

³⁰ آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.

³¹My harp also is turned to mourning, and my organ into the voice of them that weep.