¹Then Eliphaz the Temanite answered and said,

¹ ایّوب، اگر با تو چند کلمه حرف بزنم، آزرده نمی‌شوی؟ من دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم.

²If we assay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can withhold himself from speaking?

² ببین، تو به افراد بسیاری تعلیم داد‌ه‌ای و به مردمان ضعیف دلگرمی و قوّت قلب بخشیده‌ای.

³Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.

³ با سخنان تشویق کننده، مردم را از لغزش بازداشته‌ای و به زانوان لرزان نیرو داد‌ه‌ای.

⁴Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.

⁴ امّا اکنون که خودت دچار مشکلات شده‌ای، پریشان گشته‌ای.

⁵But now it is come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.

⁵ تو شخصی پرهیزکار بودی و زندگی بی‌عیبی داشتی، پس در این حال هم باید امید و اعتمادت را از دست ندهی.

⁶Is not this thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?

⁶ فکر کن، آیا هرگز دیده‌ای که شخص بی‌گناهی هلاک شود و یا مرد درستکاری از بین برود؟

⁷Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous cut off?

⁷ درحالی‌که من دیده‌ام، کسانی‌که شرارت و ظلم را می‌کارند، شرارت و ظلم را درو می‌کنند.

⁸Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.

⁸ توفان غضب خدا آنها را از بین می‌برد و با آتش خشم خود آنها را می‌سوزاند.

⁹By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.

⁹ مردم شریر مانند شیرِ درّنده می‌غرّند، امّا خدا آنها را خاموش می‌سازد و دندانهایشان را می‌شکند.

¹⁰The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.

¹⁰ مانند شیر نر از بی‌غذایی و گرسنگی ضعیف می‌شوند و می‌میرند و فرزندانشان نیز پراکنده می‌شوند.

¹¹The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion's whelps are scattered abroad.

¹¹ وقتی در خواب سنگینی رفته بودم، در رؤیا پیامی به صورت زمزمهٔ آهسته به گوش من رسید.

¹²Now a thing was secretly brought to me, and mine ear received a little thereof.

¹² وحشت مرا فراگرفت، تنم به لرزه آمد.

¹³In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,

¹³ شبحی از برابر من گذشت و از ترس، موی بر بدنم راست شد.

¹⁴Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.

¹⁴ می‌دانستم که شبح در آنجا حضور دارد، امّا نمی‌توانستم آن را ببینم. در آن سکوت شب، این صدا به گوشم رسید:

¹⁵Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:

¹⁵ «آیا انسان فانی می‌تواند در نظر خدا که خالق اوست، پاک و بی‌عیب باشد؟

¹⁶It stood still, but I could not discern the form thereof: an image was before mine eyes, there was silence, and I heard a voice, saying,

¹⁶ او حتّی بر خادمان آسمانی خود اعتماد نمی‌کند و فرشتگانش هم در نظر او پاک نیستند،

¹⁷Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?

¹⁷ چه رسد به آنهایی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید از بین می‌روند.

¹⁸Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:

¹⁸ ممکن است صبح زنده باشند، ولی بدون هیچ خبری، قبل از غروب می‌میرند. رشتهٔ زندگی‌شان پاره می‌شود و در جهالت و نادانی از بین می‌روند.»

¹⁹How much less in them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, which are crushed before the moth?

¹⁹ رشتهٔ زندگی‌شان پاره می‌شود و در جهالت و نادانی از بین می‌روند.»

²⁰They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding it.

²¹Doth not their excellency which is in them go away? they die, even without wisdom.