¹My son, keep my words, and lay up my commandments with thee.

¹ ای فرزندم، هرچه می‌گویم به‌خاطر بسپار و هرگز فراموش نکن

²Keep my commandments, and live; and my law as the apple of thine eye.

² هرچه می‌گویم انجام بده تا زنده بمانی. تعالیم مرا مانند چشم خودت محافظت کن.

³Bind them upon thy fingers, write them upon the table of thine heart.

³ آنها را حفظ کن و بر قلبت بنویس.

⁴Say unto wisdom, Thou art my sister; and call understanding thy kinswoman:

⁴ حکمت را خواهر خود محسوب کن و بینش را مانند نزدیکترین دوست خود بدان.

⁵That they may keep thee from the strange woman, from the stranger which flattereth with her words.

⁵ آنها تو را از زن شوهردار و از سخنان تملّق‌آمیز آنها دور می‌کنند.

⁶For at the window of my house I looked through my casement,

⁶ یک روز از پنجرهٔ اتاقم به بیرون نگاه می‌کردم.

⁷And beheld among the simple ones, I discerned among the youths, a young man void of understanding,

⁷ در بین جوانان بی‌تجربه، جوان احمقی را دیدم که در موقع تاریک شدن هوا، در کوچه‌ای به طرف خانهٔ زنی می‌رفت.

⁸Passing through the street near her corner; and he went the way to her house,

⁸ آن زن به طرف او آمد. لباس زنان هرزه را پوشیده بود و نقشه‌های پلیدی در سر داشت.

⁹In the twilight, in the evening, in the black and dark night:

⁹ زنِ گستاخ و بی‌حیایی بود، از آن زنهایی که همیشه در خیابانها گردش می‌کنند و یا در گوشهٔ خیابانها و کوچه و بازارها می‌ایستند.

¹⁰And, behold, there met him a woman with the attire of an harlot, and subtil of heart.

¹⁰ دستهایش را به گردن آن جوان انداخت او را بوسید و با نگاهی شرم آور گفت:

¹¹(She is loud and stubborn; her feet abide not in her house:

¹¹ «امروز نذر خود را ادا کرده، قربانی نموده‌ام و از گوشت آن غذا پخته‌ام.

¹²Now is she without, now in the streets, and lieth in wait at every corner.)

¹² پس بیرون آمده دنبال تو می‌گشتم. خواستم تو را پیدا کنم و حالا پیدایت کردم.

¹³So she caught him, and kissed him, and with an impudent face said unto him,

¹³ رختخواب خود را با پارچه‌های ابریشمی رنگارنگ مصری پوشانیده‌ام

¹⁴I have peace offerings with me; this day have I payed my vows.

¹⁴ و با بهترین عطرهای خوشبو آن را معطّر کرده‌ام.

¹⁵Therefore came I forth to meet thee, diligently to seek thy face, and I have found thee.

¹⁵ بیا برویم تا صبح عشق‌بازی کنیم و در آغوش هم لذّت ببریم،

¹⁶I have decked my bed with coverings of tapestry, with carved works, with fine linen of Egypt.

¹⁶ شوهرم در خانه نیست و به سفر درازی رفته‌است.

¹⁷I have perfumed my bed with myrrh, aloes, and cinnamon.

¹⁷ پول زیادی با خود برده و تا دو هفته دیگر برنمی‌گردد.»

¹⁸Come, let us take our fill of love until the morning: let us solace ourselves with loves.

¹⁸ سرانجام با زبان چرب و نرم و با چاپلوسی او را فریب داد.

¹⁹For the goodman is not at home, he is gone a long journey:

¹⁹ ناگهان او مثل گاوی که به کشتارگاه می‌رود

²⁰He hath taken a bag of money with him, and will come home at the day appointed.

²⁰ و مانند آهویی که خرامان به سوی تله پیش می‌رود تا تیری به قلبش زده شود و مانند پرنده‌ای که به طرف دام می‌رود، به دنبال آن زن به راه افتاد و نمی‌دانست که زندگی او در خطر است.

²¹With her much fair speech she caused him to yield, with the flattering of her lips she forced him.

²¹ پس ای پسران من توجّه کنید و به سخنان من گوش بدهید:

²²He goeth after her straightway, as an ox goeth to the slaughter, or as a fool to the correction of the stocks;

²² نگذارید چنین زنی قلب شما را اسیر کند. به دنبال او نروید.

²³Till a dart strike through his liver; as a bird hasteth to the snare, and knoweth not that it is for his life.

²³ او مردان زیادی را بیچاره کرده و عدّهٔ بی‌شماری را به مرگ کشانده است. اگر به خانهٔ چنین زنانی بروی در راه دنیای مردگان هستی و این راه، کوتاهترین راه مرگ و نابودی است.

²⁴Hearken unto me now therefore, O ye children, and attend to the words of my mouth.

²⁴ اگر به خانهٔ چنین زنانی بروی در راه دنیای مردگان هستی و این راه، کوتاهترین راه مرگ و نابودی است.

²⁵Let not thine heart decline to her ways, go not astray in her paths.

²⁶For she hath cast down many wounded: yea, many strong men have been slain by her.

²⁷Her house is the way to hell, going down to the chambers of death.