¹I cried unto the LORD with my voice; with my voice unto the LORD did I make my supplication.

¹ نزد خداوند فریاد می‌زنم و با التماس از او کمک می‌طلبم.

²I poured out my complaint before him; I shewed before him my trouble.

² شکایات خود را به پیشگاه او عرض می‌کنم و مشکلاتم را برایش بیان می‌نمایم.

³When my spirit was overwhelmed within me, then thou knewest my path. In the way wherein I walked have they privily laid a snare for me.

³ وقتی طاقت من تمام شود، تو می‌دانی که چه باید بکنم. دشمنان در سر راه من دام گسترده‏اند.

⁴I looked on my right hand, and beheld, but there was no man that would know me: refuge failed me; no man cared for my soul.

⁴ وقتی به اطرافم نگاه می‌کنم، کسی را نمی‌بینم که به کمکم بیاید و کسی به من توجّه نمی‌کند.

⁵I cried unto thee, O LORD: I said, Thou art my refuge and my portion in the land of the living.

⁵ خداوندا، برای کمک به درگاه تو رو می‌آورم، زیرا تو یگانه پشتیبان و همه‌چیز من در این زندگی هستی.

⁶Attend unto my cry; for I am brought very low: deliver me from my persecutors; for they are stronger than I.

⁶ به فریاد من گوش بده، زیرا که درمانده‌ام. مرا از دست دشمنان نجات بده، زیرا آنها از من بسیار قویترند. مرا از این بُن‌بست و پریشانی آزاد کن تا تو را ستایش كنم. آنگاه به‌خاطر نیكویی كه به من كرده‏ای، نیكوکاران مرا احاطه خواهند كرد.

⁷Bring my soul out of prison, that I may praise thy name: the righteous shall compass me about; for thou shalt deal bountifully with me.

⁷ مرا از این بُن‌بست و پریشانی آزاد کن تا تو را ستایش كنم. آنگاه به‌خاطر نیكویی كه به من كرده‏ای، نیكوکاران مرا احاطه خواهند كرد.