King James Version

Somali

Job

30

1But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock.
1Laakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.
2Yea, whereto might the strength of their hands profit me, in whom old age was perished?
2Nimanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?
3For want and famine they were solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste.
3Waxay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.
4Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots for their meat.
4Waxay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.
5They were driven forth from among men, (they cried after them as after a thief;)
5Iyaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.
6To dwell in the cliffs of the valleys, in caves of the earth, and in the rocks.
6Waa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.
7Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together.
7Waxay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.
8They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth.
8Iyagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.
9And now am I their song, yea, I am their byword.
9Oo haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.
10They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.
10Way i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.
11Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me.
11Ilaah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.
12Upon my right hand rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction.
12Xagga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.
13They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper.
13Jidadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.
14They came upon me as a wide breaking in of waters: in the desolation they rolled themselves upon me.
14Jabniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.
15Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud.
15Waxaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.
16And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me.
16Haddaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
17My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest.
17Habeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.
18By the great force of my disease is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat.
18Xoogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.
19He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.
19Isagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.
20I cry unto thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me not.
20Anigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.
21Thou art become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me.
21Calooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.
22Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride upon it, and dissolvest my substance.
22Kor baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.
23For I know that thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living.
23Waayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.
24Howbeit he will not stretch out his hand to the grave, though they cry in his destruction.
24Laakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?
25Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the poor?
25Oo ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?
26When I looked for good, then evil came unto me: and when I waited for light, there came darkness.
26Laakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.
27My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me.
27Qalbigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
28I went mourning without the sun: I stood up, and I cried in the congregation.
28Anigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.
29I am a brother to dragons, and a companion to owls.
29Waxaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.
30My skin is black upon me, and my bones are burned with heat.
30Dubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.
31My harp also is turned to mourning, and my organ into the voice of them that weep.
31Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.