¹Moreover, brethren, I declare unto you the gospel which I preached unto you, which also ye have received, and wherein ye stand;

¹ВА ман, эй бародарон, ба шумо Инҷилро хотиррасон мекунам, ки онро ба шумо башорат додаам, ва шумо онро қабул кардаед, ва дар он устувор ҳастед,

²By which also ye are saved, if ye keep in memory what I preached unto you, unless ye have believed in vain.

²Ва дар он наҷот меёбед, ба шарте ки он чиро, ки ба шумо башорат додаам, риоя кунед, ба щарте ки имонатон бар абас набощад.

³For I delivered unto you first of all that which I also received, how that Christ died for our sins according to the scriptures;

³Зеро ки дар аввал он чиро, ки низ қабул кардаам, ба шумо супурдаам, ки яъне Масеҳ, мувофиқи Навиштаҳо, барои гунохҳои мо мурд,

⁴And that he was buried, and that he rose again the third day according to the scriptures:

⁴Ва Ӯ дафн карда шуд ва, мувофиқи Навиштаҳо, дар рӯзи сеюм эҳьё шуд,

⁵And that he was seen of Cephas, then of the twelve:

⁵Ва ба Кифо ва баъд ба он дувоздаҳ нафар зоҳир шуд;

⁶After that, he was seen of above five hundred brethren at once; of whom the greater part remain unto this present, but some are fallen asleep.

⁶Пас аз он ба зиёда аз панҷсад нафар бародарон дар як вақт зоҳир шуд, ки қисми зиёди онҳо то ҳол зиндаанд, вале баъзе вафот кардаанд;

⁷After that, he was seen of James; then of all the apostles.

⁷Пас аз он ба Яъқуб, инчунин ба ҳамаи ҳаввориён зоҳир шуд;

⁸And last of all he was seen of me also, as of one born out of due time.

⁸Ва пас аз ҳама ба ман низ, ки гӯё тифли хоме будам, зоҳир зуд.

⁹For I am the least of the apostles, that am not meet to be called an apostle, because I persecuted the church of God.

⁹Зеро ки ман хурдтарини ҳаввориёнам, ва сазовори он нестам, ки ҳавворӣ номида шавам, чунки калисои Худоро таъқиб мекардам.

¹⁰But by the grace of God I am what I am: and his grace which was bestowed upon me was not in vain; but I laboured more abundantly than they all: yet not I, but the grace of God which was with me.

¹⁰Аммо ба файзи Худо он чи ҳастам, ҳастам; ва файзи Ӯ дар ман бар абас набуд, лекин ман аз ҳамаи онҳо зиёдтар меҳнат кардам; аммо на ман, балки файзи Худо, ки бо ман аст.

¹¹Therefore whether it were I or they, so we preach, and so ye believed.

¹¹Хуллас, хоҳ ман ва хоҳ онҳо, ҳамин тавр мавъиза мекунем, ва шумо ҳамин тавр имон оеардед.

¹²Now if Christ be preached that he rose from the dead, how say some among you that there is no resurrection of the dead?

¹²Лекин агар дар бораи Масеҳ мавъиза карда мешавад, ки Ӯ аз мурдагон эҳьё шуд, пас чӣ тавр баъзе аз шумо мегуянд, ки эҳьёи мурдагон нест?

¹³But if there be no resurrection of the dead, then is Christ not risen:

¹³Агар эҳьёи мурдагон набошад, Масеҳ низ эҳьё нашудааст;

¹⁴And if Christ be not risen, then is our preaching vain, and your faith is also vain.

¹⁴Ва агар Масеҳ эҳьё нашуда бошад, мавъизаи мо низ бар абас аст, имони шумо низ бар абас аст.

¹⁵Yea, and we are found false witnesses of God; because we have testified of God that he raised up Christ: whom he raised not up, if so be that the dead rise not.

¹⁵Дар айни ҳол мо низ шоҳидони козибе дар ҳаққи Худо мебудем, чунки дар ҳаққи Худо шаҳодат медодем, ки Ӯ Масеҳро эҳьё кардааст, ва ҳол он ки, агар ҳақиқатан мурдагон эҳье нашаванд, Ӯро эҳьё накардааст;

¹⁶For if the dead rise not, then is not Christ raised:

¹⁶Зеро, агар мурдагон эҳьё нашаванд, Масеҳ низ эҳьё нашудааст;

¹⁷And if Christ be not raised, your faith is vain; ye are yet in your sins.

¹⁷Ва агар Масеҳ эҳьё нашуда бошад, имони шумо бар абас аст: шумо ҳанӯз дар гуноҳҳои худ мебошед;

¹⁸Then they also which are fallen asleep in Christ are perished.

¹⁸Бинобар ин онҳое ҳам, ки дар Масеҳ мурдаанд, нобуд шуданд.

¹⁹If in this life only we have hope in Christ, we are of all men most miserable.

¹⁹Ва агар мо фақат дар ҳамин ҳаёт ба Масеҳ умед мебаста бошем, мо аз ҳамаи одамон бадбахттарем.

²⁰But now is Christ risen from the dead, and become the firstfruits of them that slept.

²⁰Аммо Масеҳ аз мурдагон эҳьё нгуда, навбари мурдагон гардид.

²¹For since by man came death, by man came also the resurrection of the dead.

²¹Зеро, чунон ки мамот ба воситаи инсон омад, эҳьеи мурдагон низ ба воситаи инсон омад.

²²For as in Adam all die, even so in Christ shall all be made alive.

²²Чунон ки дар Одам ҳама мемиранд, ончунон дар Масеҳ ҳама зинда мешаванд.

²³But every man in his own order: Christ the firstfruits; afterward they that are Christ's at his coming.

²³Хдр яке бо навбати худ: аввал Масеҳ, баъд онҳое ки аз они Масеҳанд дар вақти омадани Ӯ.

²⁴Then cometh the end, when he shall have delivered up the kingdom to God, even the Father; when he shall have put down all rule and all authority and power.

²⁴Баъд охират фаромерасад,ки он вакт Ӯ Малакутро ба Худо ва Падар месупорад ва ҳар гуна раёсат ва ҳар гуна қудрат ва қувватро барҳам медиҳад;

²⁵For he must reign, till he hath put all enemies under his feet.

²⁵Зеро Ӯ бояд салтанаг ронад го даме ки ҳамаидушманонро зери пойҳои Худ сарнагун созад.

²⁶The last enemy that shall be destroyed is death.

²⁶Душмани охирине ки маҳв карда хоҳад шуд, мамот аст,

²⁷For he hath put all things under his feet. But when he saith all things are put under him, it is manifest that he is excepted, which did put all things under him.

²⁷Чунки ҳама чизро зери пойҳои Ӯ мутеъ кардааст; вақте ки мегӯянд: ҳама чиз ба Ӯ мутеъ карда шуд, равшан аст, ки ин ба истиснои Он аст, ки ҳама чизро ба Ӯ мутеъ кардааст.

²⁸And when all things shall be subdued unto him, then shall the Son also himself be subject unto him that put all things under him, that God may be all in all.

²⁸Ҳангоме ки ҳама чиз ба Ӯ мутеъ карда шуд, он гоҳ Худи Писар ҳам ба Он ки ҳама чизро ба Ӯ мутеъкард,мутеъ хоҳад шуд, то ки Худо кулл дар кулл бощад.

²⁹Else what shall they do which are baptized for the dead, if the dead rise not at all? why are they then baptized for the dead?

²⁹Вагар на, онҳое ки барои мурдагон таъмид меёбанд, чй хоҳанд кард? Агар мурдагон мутлақо эҳьё намешуда бощанд, чаро барои мурдагон таъмид меёбанд?

³⁰And why stand we in jeopardy every hour?

³⁰Чаро мо низ ҳар соат ба мусибатҳо дучор мешавем?

³¹I protest by your rejoicing which I have in Christ Jesus our Lord, I die daily.

³¹Эй бародарон, қасам ёд мекунам, ки ман ҳар рӯз бо марг рӯ ба рӯ мешавам ва дар Худованди мо Исои Масеҳ ба шумо фахр дорам.

³²If after the manner of men I have fought with beasts at Ephesus, what advantageth it me, if the dead rise not? let us eat and drink; for to morrow we die.

³²Вақте ки ман, ба таври инсонӣ, дар Эфсӯс бо ҳайвоноти дарранда ҷанг кардам, ба ман чӣ нафъ, агар мурдагон эҳьё намешуда бошанд? Дар он сурат бихӯрем ва бинӯшем, зеро ки фардо ҳоҳем мурд!

³³Be not deceived: evil communications corrupt good manners.

³³Фирефта нащавед: "Ёрони бад ахлоқи некро фосид мекунанд".

³⁴Awake to righteousness, and sin not; for some have not the knowledge of God: I speak this to your shame.

³⁴Ба таври бояду шояд ҳушьёр щавед ва гуноҳ накунед; зеро, барои хиҷил шуданатон мегӯям, ки баъзеҳо Худоро намешиносанд.

³⁵But some man will say, How are the dead raised up? and with what body do they come?

³⁵Лекин касе мегӯяд: "Мурдагон чй гуна эҳьё мешаванд? Ва дар чӣ гуна ҷисм меоянд?"

³⁶Thou fool, that which thou sowest is not quickened, except it die:

³⁶Эй беақл! Он чи ту мекорй, агар намирад, зинда намешавад;

³⁷And that which thou sowest, thou sowest not that body that shall be, but bare grain, it may chance of wheat, or of some other grain:

³⁷Ва ҳангоме ки ту мекорӣ, на ҷисми ояндаро мекорӣ, балки донаи урьёни гандум ё ягон гиёҳи дигарро;

³⁸But God giveth it a body as it hath pleased him, and to every seed his own body.

³⁸Лекин Худо ба он, аз рӯи хости Худ, ҷисм медиҳад, ва ба ҳар як тухм ҷисми ба он хосе.

³⁹All flesh is not the same flesh: but there is one kind of flesh of men, another flesh of beasts, another of fishes, and another of birds.

³⁹На ҳар гуна гӯшт айни ҳамон гӯшт аст, балки гӯшти одамон дигар аст, гӯшти чорпоён - дигар, гӯшти моҳиён - дигар, гӯшти мурғон - дигар.

⁴⁰There are also celestial bodies, and bodies terrestrial: but the glory of the celestial is one, and the glory of the terrestrial is another.

⁴⁰Ҷисмҳои осмонӣ ва ҷисмҳои заминӣ ҳаст, лекин ҷалоли ҷисмҳои осмони дигар аст, ҷалоли ҷксмҳои заминӣ - Дигар;

⁴¹There is one glory of the sun, and another glory of the moon, and another glory of the stars: for one star differeth from another star in glory.

⁴¹Ҷалоли офтоб - Дигар, ҷалоли моҳ - дигар, ҷалоли ситораҳо - дигар; ва ситора аз ситора дар ҷалолаш фарқ дорад.

⁴²So also is the resurrection of the dead. It is sown in corruption; it is raised in incorruption:

⁴²Дар эҳьёи мурдагон низ ҳамин тавр аст: дар фано кошта мешавад, дар бефаноӣ бармехезад;

⁴³It is sown in dishonour; it is raised in glory: it is sown in weakness; it is raised in power:

⁴³Дар зиллат кошта мешавад, дар ҷалол бармехезад; дар заъф кошта мешавад, дар қувват бармехезад;

⁴⁴It is sown a natural body; it is raised a spiritual body. There is a natural body, and there is a spiritual body.

⁴⁴Ҷисми нафсонӣ кошта мешавад, ҷисми рӯҳонй бармехезад. Ҷисми нафсонӣ ҳаст, ҷисми рӯҳонӣ низ ҳаст.

⁴⁵And so it is written, The first man Adam was made a living soul; the last Adam was made a quickening spirit.

⁴⁵Чунин навишта шудааст: "Одами аввалин, яъне Одам, ҷони зинда гашт". Одами охирин рӯҳи ҳаётбахш аст.

⁴⁶Howbeit that was not first which is spiritual, but that which is natural; and afterward that which is spiritual.

⁴⁶Лекин рӯҳонӣ пештар нест, балки нафсонӣ ва баъд рӯҳонӣ.

⁴⁷The first man is of the earth, earthy; the second man is the Lord from heaven.

⁴⁷Одами якум аз замин аст, яъне хокист; одами дуюм Худованд аст аз осмон.

⁴⁸As is the earthy, such are they also that are earthy: and as is the heavenly, such are they also that are heavenly.

⁴⁸Хокӣ чй гунае ки бошад, хокиён ҳамон гунаанд; осмонӣ чӣ гунае ки бошад, осмониён ҳамон гунаанд;

⁴⁹And as we have borne the image of the earthy, we shall also bear the image of the heavenly.

⁴⁹Ва чӣ гунае ки мо сурати одами хокиро ба худ гирифтаем, сурати одами осмониро низ ба худ хоҳем гирифт.

⁵⁰Now this I say, brethren, that flesh and blood cannot inherit the kingdom of God; neither doth corruption inherit incorruption.

⁵⁰Лекин, эй бародарон, ҳаминро ба шумо мегӯям, ки гӯшт ва хун наметавонанд вориси Малакути Худо шаванд, ва фано вориси бефаноӣ намешавад.

⁵¹Behold, I shew you a mystery; We shall not all sleep, but we shall all be changed,

⁵¹Ба шумо сирре мегӯям: ҳамаи мо наҳоҳем мурд, балки ҳама тағьир хоҳем ёфт,

⁵²In a moment, in the twinkling of an eye, at the last trump: for the trumpet shall sound, and the dead shall be raised incorruptible, and we shall be changed.

⁵²Баногоҳ, дар як мижа задан, баробари садои карнаи охирин; зеро карнай садо хоҳад дод, ва мурдагон ба таври бефано эҳьё хоҳанд шуд, ва мо тагьир хоҳем ёфт,

⁵³For this corruptible must put on incorruption, and this mortal must put on immortality.

⁵³Зеро он чи фонист, бояд либоси бефаноӣ бипӯшад, ва он чи миранда аст, - либоси ҷовидӣ бинӯшад.

⁵⁴So when this corruptible shall have put on incorruption, and this mortal shall have put on immortality, then shall be brought to pass the saying that is written, Death is swallowed up in victory.

⁵⁴Ва ҳар гоҳ ин фонӣ либоси бефаноӣ бипӯшад, ва ин миранда либоси ҷовидӣ бипӯшад, он гоҳ ин каломе ки навишта шудааст, ба амал хоҳад омад: "Ғалаба маргро фурӯ бурд".

⁵⁵O death, where is thy sting? O grave, where is thy victory?

⁵⁵"Эй марг! Неши ту куҷост?Эй дӯзах! Ғалабаи ту куҷост?"

⁵⁶The sting of death is sin; and the strength of sin is the law.

⁵⁶Неши марг гуноҳ аст, ва куввати гуноҳ шариат аст.

⁵⁷But thanks be to God, which giveth us the victory through our Lord Jesus Christ.

⁵⁷Худоро шукр, ки ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ ба мо ғалаба бахшидааст!

⁵⁸Therefore, my beloved brethren, be ye stedfast, unmoveable, always abounding in the work of the Lord, forasmuch as ye know that your labour is not in vain in the Lord.

⁵⁸Хуллас, эй бародаротш маҳбуби ман, матину устувор бошед, ҳамеша дар кори Худованд ҷадал иамоед, ва бидонед, ки меҳнати шумо пеши Худованд бар абас нест.