¹And the third day there was a marriage in Cana of Galilee; and the mother of Jesus was there:

¹ДАР рӯзи сеюм дар Қонои Ҷалил тӯи арӯсӣ буд, ва модари Исо дар он ҷо буд.

²And both Jesus was called, and his disciples, to the marriage.

²Исо ва шогирдонашро низ ба тӯй даъват карда буданд.

³And when they wanted wine, the mother of Jesus saith unto him, They have no wine.

³Чун шароб камӣ кард, модари Исо ба Ӯ гуфт: «Шароб надоранд».

⁴Jesus saith unto her, Woman, what have I to do with thee? mine hour is not yet come.

⁴Исо ба вай гуфт: «Туро бо Ман чй кор аст, эй зан? Соати Ман ҳанӯз нарасидааст».

⁵His mother saith unto the servants, Whatsoever he saith unto you, do it.

⁵Модараш ба хизматгорон гуфт: «Ҳар чи Ӯ ба шумо гӯяд, ба ҷо оваред».

⁶And there were set there six waterpots of stone, after the manner of the purifying of the Jews, containing two or three firkins apiece.

⁶Дар он ҷо, мувофиқи оини татҳири яҳудиён, шаш кӯзаи сангин истода буд, ки гунҷоиши ҳар яке ду ё се бат буд.

⁷Jesus saith unto them, Fill the waterpots with water. And they filled them up to the brim.

⁷Исо ба онҳо гуфт: «Зарфҳоро аз об пур кунед». Ва онҳоро лабрез карданд.

⁸And he saith unto them, Draw out now, and bear unto the governor of the feast. And they bare it.

⁸Ва гуфт: «Акнун кашида, ба сардори базм баред». Ва онхо бурданд.

⁹When the ruler of the feast had tasted the water that was made wine, and knew not whence it was: (but the servants which drew the water knew;) the governor of the feast called the bridegroom,

⁹Чун сардор оби ба шароб мубаддалшударо чашид ва надонист, ки аз куҷост, зеро факат хиэматгороне ки обро кашида буданд, медонистанд, ва сардор домодро хонда,

¹⁰And saith unto him, Every man at the beginning doth set forth good wine; and when men have well drunk, then that which is worse: but thou hast kept the good wine until now.

¹⁰Ба вай гуфт: «Ҳар кас аввал шароби хубро медиҳад, ва чун маст шуданд, бадашро меоварад, лекин ту шароби хубро то ҳол нигоҳ доштаӣ».

¹¹This beginning of miracles did Jesus in Cana of Galilee, and manifested forth his glory; and his disciples believed on him.

¹¹Ин ибтидои мӯъҷизоте буд, ки Исо дар Қонои Ҷалил нишон дода, ҷалоли Худро зоҳир кард, ва шогирдонаш ба Ӯ имон оварданд.

¹²After this he went down to Capernaum, he, and his mother, and his brethren, and his disciples: and they continued there not many days.

¹²Пасаз он Ӯ бо модараш, бародаронаш ва шогирдонаш ба Кафарнаҳум омад, ва дар он ҷо айёми каме монданд.

¹³And the Jews' passover was at hand, and Jesus went up to Jerusalem.

¹³Ва чун иди фисҳи яҳудиён наздик буд, Исо ба Ерусалим рафт.

¹⁴And found in the temple those that sold oxen and sheep and doves, and the changers of money sitting:

¹⁴Ва дид, ки дар маъбад фурӯщандагони гову гӯсфанду кабӯтар ва саррофон нишастаанд.

¹⁵And when he had made a scourge of small cords, he drove them all out of the temple, and the sheep, and the oxen; and poured out the changers' money, and overthrew the tables;

¹⁵Ва тозиёнае аз арғамчин сохта, ҳамаро бо гову гӯсфандон аз маъбад пеш кард, ва тангаҳои саррофонро пошида, мизҳошонро чаппа кард;

¹⁶And said unto them that sold doves, Take these things hence; make not my Father's house an house of merchandise.

¹⁶Ва ба кафтарфурӯшон гуфт: «Инҳоро аз ин ҷо гирифта баред ва хонаи Падари Маро хонаи савдогарй насозед».

¹⁷And his disciples remembered that it was written, The zeal of thine house hath eaten me up.

¹⁷Ва шогирдони Ӯ ба хотир оварданд, ки навишта шудааст: «Рашки хонаи Ту Маро хӯрдааст».

¹⁸Then answered the Jews and said unto him, What sign shewest thou unto us, seeing that thou doest these things?

¹⁸Он гоҳ яҳудиён ба Ӯ рӯ оварда, гуфтанд: «Ба мо чй аломате нишон медиҳӣ, ки ин корҳоро мекунй?»

¹⁹Jesus answered and said unto them, Destroy this temple, and in three days I will raise it up.

¹⁹Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: <гИн маъбадро вайрон кунед, ва дар се рӯз Ман онро барпо хоҳам кард».

²⁰Then said the Jews, Forty and six years was this temple in building, and wilt thou rear it up in three days?

²⁰Яҳудиён гуфтанд: «Ин маъбадро дар зарфи чилу шаш сол бино кардаачд, ва Ту онро дар се рӯэ барпо мекунй?»

²¹But he spake of the temple of his body.

²¹Лекин Ӯ дар бораи маъбади Бадани Худ сухан мегуфт.

²²When therefore he was risen from the dead, his disciples remembered that he had said this unto them; and they believed the scripture, and the word which Jesus had said.

²²Вакте ки Ӯ аз мурдагон эҳьё шуд, шогирдонаш ба хотир оварданд, ки Ӯ инро ба онҳо гуфта буд, ва ба Навиштаҳо ва ба сухане ки Исо гуфта буд, имон оварданд.

²³Now when he was in Jerusalem at the passover, in the feast day, many believed in his name, when they saw the miracles which he did.

²³Ва ҳангоме ки дар иди фисҳ дар Ерусалим буд, бисьёр касон мӯъҷизотеро, ки Ӯ нишон медод, дида, ба исми Ӯ имон оварданд.

²⁴But Jesus did not commit himself unto them, because he knew all men,

²⁴Лекин Исо ба онҳо эътимод накард, зеро ки ҳамаро мешиноҳт,

²⁵And needed not that any should testify of man: for he knew what was in man.

²⁵Ва эҳтиёҷ надошт, ки касе дар бораи инсон шаҳодат диҳад, зеро ки он чи дар инсон аст, Худ медонист.