¹Therefore thou art inexcusable, O man, whosoever thou art that judgest: for wherein thou judgest another, thou condemnest thyself; for thou that judgest doest the same things.

¹БИНОБАР ин ту, эй одами маҳкумкунанда, ҳар кӣ бошй ҳам, узре надорӣ, чунки дигареро маҳкум карда, худатро маҳкум менамоӣ, зеро ки ту, эй маҳкумкунанда, айни ҳамон корҳоро содир мекунй.

²But we are sure that the judgment of God is according to truth against them which commit such things.

²Лекин мо медонем, ки доварии Худо бар кунандагони чунин корҳо барҳақ аст.

³And thinkest thou this, O man, that judgest them which do such things, and doest the same, that thou shalt escape the judgment of God?

³Наҳод ки ту, эй одамизод, гумон мекунӣ, ки бо маҳкум кардани кунандагони чунин корҳо ту аз доварии Худо халос хоҳӣ шуд, дар сурате ки худат айни ҳамон корҳоро содир менамоӣ?

⁴Or despisest thou the riches of his goodness and forbearance and longsuffering; not knowing that the goodness of God leadeth thee to repentance?

⁴Ё ки ту ба фаровонии меҳрубонӣ, ҳилм ва пурсабрии Ӯ беэътиной мекунӣ, беҳабар аз он ки меҳрубонии Худо туро ба роҳи тавба ҳидоят менамояд?

⁵But after thy hardness and impenitent heart treasurest up unto thyself wrath against the day of wrath and revelation of the righteous judgment of God;

⁵Аммо, аз боиси саркашӣ ва дили тавбанопазири худ, ту ғазабро барои худ дар рӯзи ғазаб ва зуҳури доварии ҳаққонии Худо афзун мегардонй,

⁶Who will render to every man according to his deeds:

⁶Ки Ӯ ба ҳар кас мувофиқи аъмоли вай подош хоҳад дод:

⁷To them who by patient continuance in well doing seek for glory and honour and immortality, eternal life:

⁷Ба онҳое ки доим кори нек карда, толиби ҷалол, шараф ва ҷовидӣ мешаванд, ҳаёти ҷовидонӣ хоҳад дод;

⁸But unto them that are contentious, and do not obey the truth, but obey unrighteousness, indignation and wrath,

⁸Вале онҳоеро, ки саркашӣ карда, ростиро рад менамоянд, ва мутеи норостӣ мешаванд, ба хашму ғазаб гирифтор хоҳад кард.

⁹Tribulation and anguish, upon every soul of man that doeth evil, of the Jew first, and also of the Gentile;

⁹Андӯҳу фалокат ояд бар ҷони ҳар одаме ки кори бад мекунад: ҳам, аввалан, бар ҷони яҳудӣ ва ҳам бар ҷони юнонӣ!

¹⁰But glory, honour, and peace, to every man that worketh good, to the Jew first, and also to the Gentile:

¹⁰Лекин ҷалол, шараф ва осоиштагӣ ояд ба ҳар касе ки кори нек мекунад: ҳам, аввалан, ба яқудӣ ва ҳам ба юнонӣ!

¹¹For there is no respect of persons with God.

¹¹Зеро ки Худо рӯйбинӣ надорад.

¹²For as many as have sinned without law shall also perish without law: and as many as have sinned in the law shall be judged by the law;

¹²Онҳое ки дорои шариат набуда, гуноҳ кардаанд, берун аз шариат низ ҳалок хоҳанд шуд; вале онҳое ки дорои шариат буда, гуноҳ кардаанд, аз рӯи шариат маҳкум хоҳанд шуд, -

¹³(For not the hearers of the law are just before God, but the doers of the law shall be justified.

¹³Чунки на шунавандагони шариат пеши Худо одиланд, балки иҷрокунандагони шариат сафед карда хоҳанд шуд;

¹⁴For when the Gentiles, which have not the law, do by nature the things contained in the law, these, having not the law, are a law unto themselves:

¹⁴Зеро, ҳар гоҳ халқҳое ки шариат надоранд, табиатан фармудаҳои шариатро ба ҷо меоваранд, онҳо шариат надошта бошанд ҳам, худашон барои худ шариат ҳастанд:

¹⁵Which shew the work of the law written in their hearts, their conscience also bearing witness, and their thoughts the mean while accusing or else excusing one another;)

¹⁵Рафторашон нишон медиҳад, ки амали шариат дар дилашон навишта шудааст; виҷдон ва афкорашон низ, ки якдигарро гоҳе айбдор ва гоҳе сафед мекунанд, дар ин бобат гувоҳӣ медиҳанд, -

¹⁶In the day when God shall judge the secrets of men by Jesus Christ according to my gospel.

¹⁶Дар ҳамон рӯзе ки Худо, ба ҳасби башорати ман, асрори одамонро ба воситаи Исои Масеҳ доварӣ хоҳад кард.

¹⁷Behold, thou art called a Jew, and restest in the law, and makest thy boast of God,

¹⁷Инак, ту яҳудӣ ном дорӣ, ва ба шариат такья мекунй, ва аз шинохтани Худо меболӣ.

¹⁸And knowest his will, and approvest the things that are more excellent, being instructed out of the law;

¹⁸Ва иродаи Ӯро медонӣ, ва азбаски шариатро омӯхтаӣ, фарқи байни неку бадро мефаҳмӣ,

¹⁹And art confident that thou thyself art a guide of the blind, a light of them which are in darkness,

¹⁹Ва яқин дорӣ, ки ту роҳнамои кӯрон, нуре барои бошандагони зулмот,

²⁰An instructor of the foolish, a teacher of babes, which hast the form of knowledge and of the truth in the law.

²⁰Носеҳи ҷоҳилон ва муаллими кӯдакон ҳастй, ва дар шариат намунаи маърифат ва ростиро дорӣ, -

²¹Thou therefore which teachest another, teachest thou not thyself? thou that preachest a man should not steal, dost thou steal?

²¹Пас, чӣ гуна ту, ки дигаронро таълим медиҳӣ, ҳудатро таълим намедиҳӣ?

²²Thou that sayest a man should not commit adultery, dost thou commit adultery? thou that abhorrest idols, dost thou commit sacrilege?

²²Ваъз мегӯӣ, ки дуздӣ набояд кард, вале худат дуздӣ мекунӣ! Мегӯӣ, ки "зинокорӣ накун", вале худат зинокорӣ мекунӣ! Аз бутҳо нафрат дорӣ, вале маъбадҳоро ғорат мекунй!

²³Thou that makest thy boast of the law, through breaking the law dishonourest thou God?

²³Бо шариат меболӣ, вале шариатро вайрон карда, обрӯи Худоро мерезонй!

²⁴For the name of God is blasphemed among the Gentiles through you, as it is written.

²⁴Зеро ки ба туфаӣли шумо, чунон ки навишта шудааст, дар миёни ҳалқҳо исми Худоро ҳор медоранд.

²⁵For circumcision verily profiteth, if thou keep the law: but if thou be a breaker of the law, thy circumcision is made uncircumcision.

²⁵Хатна фоиданок аст, ба шарте ки шариатро риоя кунй; аммо агар шариатро вайрон кунӣ, махтунии ту ба номахтунӣ мубаддал шуд.

²⁶Therefore if the uncircumcision keep the righteousness of the law, shall not his uncircumcision be counted for circumcision?

²⁶Пас, агар номахгуне фармудаҳои шариатро риоя кунад, оё номахтунии вай махтунӣ шумурда намешавад?

²⁷And shall not uncircumcision which is by nature, if it fulfil the law, judge thee, who by the letter and circumcision dost transgress the law?

²⁷Ва номахтуни табиӣ, ки шариатро ба ҷо меоварад, оё туро маҳкум намекунад, ки дорои Навиштаҳо ва ҳатна ҳастию шариатро вайрон мекунй?

²⁸For he is not a Jew, which is one outwardly; neither is that circumcision, which is outward in the flesh:

²⁸Зеро яҳудӣ на он кас аст, ки аз рӯи қиёфати зоҳирй чунин бошад, ва хатна на он чиз аст, ки бар ҷисм намоён бошад,

²⁹But he is a Jew, which is one inwardly; and circumcision is that of the heart, in the spirit, and not in the letter; whose praise is not of men, but of God.

²⁹Балки яҳудӣ он кас аст, ки дар ботин ҷунин бошад, ва хатна он чиз аст, ки дар дил ба ҳасби рӯҳ, на ин ки ба ҳасби ҳарф, ҷо дошта бошад; ва ҳамди чунин одам на аз ҷониби одамон, балки аз ҷониби Худост.