¹And on the first of the sabbaths, at early dawn, they came to the tomb, bearing the spices they made ready, and certain [others] with them,

¹En í afturelding fyrsta dag vikunnar komu þær til grafarinnar með ilmsmyrslin, sem þær höfðu búið.

²and they found the stone having been rolled away from the tomb,

²Þær sáu þá, að steininum hafði verið velt frá gröfinni,

³and having gone in, they found not the body of the Lord Jesus.

³og þegar þær stigu inn, fundu þær ekki líkama Drottins Jesú.

⁴And it came to pass, while they are perplexed about this, that lo, two men stood by them in glittering apparel,

⁴Þær skildu ekkert í þessu, en þá brá svo við, að hjá þeim stóðu tveir menn í leiftrandi klæðum.

⁵and on their having become afraid, and having inclined the face to the earth, they said to them, `Why do ye seek the living with the dead?

⁵Þær urðu mjög hræddar og hneigðu andlit til jarðar. En þeir sögðu við þær: ,,Hví leitið þér hins lifanda meðal dauðra?

⁶he is not here, but was raised; remember how he spake to you, being yet in Galilee,

⁶Hann er ekki hér, hann er upp risinn. Minnist þess, hvernig hann talaði við yður, meðan hann var enn í Galíleu.

⁷saying — It behoveth the Son of Man to be delivered up to the hands of sinful men, and to be crucified, and the third day to rise again.`

⁷Hann sagði, að Mannssonurinn skyldi framseldur verða í hendur syndugra manna og krossfestur, en rísa upp á þriðja degi.``

⁸And they remembered his sayings,

⁸Og þær minntust orða hans,

⁹and having turned back from the tomb told all these things to the eleven, and to all the rest.

⁹sneru frá gröfinni og kunngjörðu allt þetta þeim ellefu og öllum hinum.

¹⁰And it was the Magdalene Mary, and Joanna, and Mary of James, and the other women with them, who told unto the apostles these things,

¹⁰Þessar konur voru þær María Magdalena, Jóhanna og María móðir Jakobs og hinar, sem voru með þeim. Þær sögðu postulunum frá þessu.

¹¹and their sayings appeared before them as idle talk, and they were not believing them.

¹¹En þeir töldu orð þeirra markleysu eina og trúðu þeim ekki.

¹²And Peter having risen, did run to the tomb, and having stooped down he seeth the linen clothes lying alone, and he went away to his own home, wondering at that which was come to pass.

¹²Pétur stóð þó upp og hljóp til grafarinnar, skyggndist inn og sá þar líkklæðin ein. Fór hann heim síðan og undraðist það, sem við hafði borið.

¹³And, lo, two of them were going on during that day to a village, distant sixty furlongs from Jerusalem, the name of which [is] Emmaus,

¹³Tveir þeirra fóru þann sama dag til þorps nokkurs, sem er um sextíu skeiðrúm frá Jerúsalem og heitir Emmaus.

¹⁴and they were conversing with one another about all these things that have happened.

¹⁴Þeir ræddu sín á milli um allt þetta, sem gjörst hafði.

¹⁵And it came to pass in their conversing and reasoning together, that Jesus himself, having come nigh, was going on with them,

¹⁵Þá bar svo við, er þeir voru að tala saman og ræða þetta, að Jesús sjálfur nálgaðist þá og slóst í för með þeim.

¹⁶and their eyes were holden so as not to know him,

¹⁶En augu þeirra voru svo haldin, að þeir þekktu hann ekki.

¹⁷and he said unto them, `What [are] these words that ye exchange with one another, walking, and ye are sad?`

¹⁷Og hann sagði við þá: ,,Hvað er það, sem þið ræðið svo mjög á göngu ykkar?`` Þeir námu staðar, daprir í bragði,

¹⁸And the one, whose name was Cleopas, answering, said unto him, `Art thou alone such a stranger in Jerusalem, that thou hast not known the things that came to pass in it in these days?`

¹⁸og annar þeirra, Kleófas að nafni, sagði við hann: ,,Þú ert víst sá eini aðkomumaður í Jerúsalem, sem veist ekki, hvað þar hefur gjörst þessa dagana.``

¹⁹And he said to them, `What things?` And they said to him, `The things about Jesus of Nazareth, who became a man — a prophet — powerful in deed and word, before God and all the people,

¹⁹Hann spurði: ,,Hvað þá?`` Þeir svöruðu: ,,Þetta um Jesú frá Nasaret, sem var spámaður, máttugur í verki og orði fyrir Guði og öllum lýð,

²⁰how also the chief priests and our rulers did deliver him up to a judgment of death, and crucified him;

²⁰hvernig æðstu prestar og höfðingjar vorir framseldu hann til dauðadóms og krossfestu hann.

²¹and we were hoping that he it is who is about to redeem Israel, and also with all these things, this third day is passing to-day, since these things happened.

²¹Vér vonuðum, að hann væri sá, er leysa mundi Ísrael. En nú er þriðji dagur síðan þetta bar við.

²²`And certain women of ours also astonished us, coming early to the tomb,

²²Þá hafa og konur nokkrar úr vorum hóp gjört oss forviða. Þær fóru árla til grafarinnar,

²³and not having found his body, they came, saying also to have seen an apparition of messengers, who say he is alive,

²³en fundu ekki líkama hans og komu og sögðust enda hafa séð engla í sýn, er sögðu hann lifa.

²⁴and certain of those with us went away unto the tomb, and found as even the women said, and him they saw not.`

²⁴Nokkrir þeirra, sem með oss voru, fóru til grafarinnar og fundu allt eins og konurnar höfðu sagt, en hann sáu þeir ekki.``

²⁵And he said unto them, `O inconsiderate and slow in heart, to believe on all that the prophets spake!

²⁵Þá sagði hann við þá: ,,Ó, þér heimskir og tregir í hjarta til þess að trúa öllu því, sem spámennirnir hafa talað!

²⁶Was it not behoving the Christ these things to suffer, and to enter into his glory?`

²⁶Átti ekki Kristur að líða þetta og ganga svo inn í dýrð sína?``

²⁷and having begun from Moses, and from all the prophets, he was expounding to them in all the Writings the things about himself.

²⁷Og hann byrjaði á Móse og öllum spámönnunum og útlagði fyrir þeim það, sem um hann er í öllum ritningunum.

²⁸And they came nigh to the village whither they were going, and he made an appearance of going on further,

²⁸Þeir nálguðust nú þorpið, sem þeir ætluðu til, en hann lét sem hann vildi halda lengra.

²⁹and they constrained him, saying, `Remain with us, for it is toward evening,` and the day did decline, and he went in to remain with them.

²⁹Þeir lögðu þá fast að honum og sögðu: ,,Vertu hjá oss, því að kvölda tekur og degi hallar.`` Og hann fór inn til að vera hjá þeim.

³⁰And it came to pass, in his reclining (at meat) with them, having taken the bread, he blessed, and having broken, he was giving to them,

³⁰Og svo bar við, er hann sat til borðs með þeim, að hann tók brauðið, þakkaði Guði, braut það og fékk þeim.

³¹and their eyes were opened, and they recognized him, and he became unseen by them.

³¹Þá opnuðust augu þeirra, og þeir þekktu hann, en hann hvarf þeim sjónum.

³²And they said one to another, `Was not our heart burning within us, as he was speaking to us in the way, and as he was opening up to us the Writings?`

³²Og þeir sögðu hvor við annan: ,,Brann ekki hjartað í okkur, meðan hann talaði við okkur á veginum og lauk upp fyrir okkur ritningunum?``

³³And they, having risen up the same hour, turned back to Jerusalem, and found gathered together the eleven, and those with them,

³³Þeir stóðu samstundis upp og fóru aftur til Jerúsalem. Þar fundu þeir þá ellefu og þá, er með þeim voru, saman komna,

³⁴saying — `The Lord was raised indeed, and was seen by Simon;`

³⁴og sögðu þeir: ,,Sannarlega er Drottinn upp risinn og hefur birst Símoni.``

³⁵and they were telling the things in the way, and how he was made known to them in the breaking of the bread,

³⁵Hinir sögðu þá frá því, sem við hafði borið á veginum, og hvernig þeir höfðu þekkt hann, þegar hann braut brauðið.

³⁶and as they are speaking these things, Jesus himself stood in the midst of them, and saith to them, `Peace — to you;`

³⁶Nú voru þeir að tala um þetta, og þá stendur hann sjálfur meðal þeirra og segir við þá: ,,Friður sé með yður!``

³⁷and being amazed, and becoming affrighted, they were thinking themselves to see a spirit.

³⁷En þeir skelfdust og urðu hræddir og hugðust sjá anda.

³⁸And he said to them, `Why are ye troubled? and wherefore do reasonings come up in your hearts?

³⁸Hann sagði við þá: ,,Hví eruð þér óttaslegnir og hvers vegna vakna efasemdir í hjarta yðar?

³⁹see my hands and my feet, that I am he; handle me and see, because a spirit hath not flesh and bones, as ye see me having.`

³⁹Lítið á hendur mínar og fætur, að það er ég sjálfur. Þreifið á mér, og gætið að. Ekki hefur andi hold og bein eins og þér sjáið að ég hef.``

⁴⁰And having said this, he shewed to them the hands and the feet,

⁴⁰Þegar hann hafði þetta mælt, sýndi hann þeim hendur sínar og fætur.

⁴¹and while they are not believing from the joy, and wondering, he said to them, `Have ye anything here to eat?`

⁴¹Enn gátu þeir ekki trúað fyrir fögnuði og voru furðu lostnir. Þá sagði hann við þá: ,,Hafið þér hér nokkuð til matar?``

⁴²and they gave to him part of a broiled fish, and of an honeycomb,

⁴²Þeir fengu honum stykki af steiktum fiski,

⁴³and having taken, he did eat before them,

⁴³og hann tók það og neytti þess frammi fyrir þeim.

⁴⁴and he said to them, `These [are] the words that I spake unto you, being yet with you, that it behoveth to be fulfilled all the things that are written in the Law of Moses, and the Prophets, and the Psalms, about me.`

⁴⁴Og hann sagði við þá: ,,Þessi er merking orða minna, sem ég talaði við yður, meðan ég var enn meðal yðar, að rætast ætti allt það, sem um mig er ritað í lögmáli Móse, spámönnunum og sálmunum.``

⁴⁵Then opened he up their understanding to understand the Writings,

⁴⁵Síðan lauk hann upp huga þeirra, að þeir skildu ritningarnar.

⁴⁶and he said to them — `Thus it hath been written, and thus it was behoving the Christ to suffer, and to rise out of the dead the third day,

⁴⁶Og hann sagði við þá: ,,Svo er skrifað, að Kristur eigi að líða og rísa upp frá dauðum á þriðja degi,

⁴⁷and reformation and remission of sins to be proclaimed in his name to all the nations, beginning from Jerusalem:

⁴⁷og að prédika skuli í nafni hans öllum þjóðum iðrun til fyrirgefningar synda og byrja í Jerúsalem.

⁴⁸and ye — ye are witnesses of these things.

⁴⁸Þér eruð vottar þessa.

⁴⁹`And, lo, I do send the promise of my Father upon you, but ye — abide ye in the city of Jerusalem till ye be clothed with power from on high.`

⁴⁹Sjá, ég sendi fyrirheit föður míns yfir yður, en verið þér kyrrir í borginni, uns þér íklæðist krafti frá hæðum.``

⁵⁰And he led them forth without — unto Bethany, and having lifted up his hands he did bless them,

⁵⁰Síðan fór hann með þá út í nánd við Betaníu, hóf upp hendur sínar og blessaði þá.

⁵¹and it came to pass, in his blessing them, he was parted from them, and was borne up to the heaven;

⁵¹En það varð, meðan hann var að blessa þá, að hann skildist frá þeim og var upp numinn til himins.En þeir féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði.

⁵²and they, having bowed before him, did turn back to Jerusalem with great joy,

⁵²En þeir féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði.

⁵³and were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.