¹And they came to the other side of the sea, to the region of the Gadarenes,

¹Þeir komu nú yfir um vatnið í byggð Gerasena.

²and he having come forth out of the boat, immediately there met him out of the tombs a man with an unclean spirit,

²Og um leið og Jesús sté úr bátnum, kom maður á móti honum frá gröfunum, haldinn óhreinum anda.

³who had his dwelling in the tombs, and not even with chains was any one able to bind him,

³Hann hafðist við í gröfunum, og enginn gat lengur bundið hann, ekki einu sinni með hlekkjum.

⁴because that he many times with fetters and chains had been bound, and pulled in pieces by him had been the chains, and the fetters broken in pieces, and none was able to tame him,

⁴Oft hafði hann verið fjötraður á fótum og höndum, en hann braut jafnóðum af sér hlekkina og sleit fjötrana, og gat enginn ráðið við hann.

⁵and always, night and day, in the mountains, and in the tombs he was, crying and cutting himself with stones.

⁵Allar nætur og daga var hann í gröfunum eða á fjöllum, æpti og lamdi sig grjóti.

⁶And, having seen Jesus from afar, he ran and bowed before him,

⁶Þegar hann sá Jesú álengdar, hljóp hann og féll fram fyrir honum

⁷and having called with a loud voice, he said, `What — to me and to thee, Jesus, Son of God the Most High? I adjure thee by God, mayest thou not afflict me!`

⁷og æpti hárri röddu: ,,Hvað vilt þú mér, Jesús, sonur Guðs hins hæsta? Ég særi þig við Guð, kvel þú mig eigi!``

⁸(for he said to him, `Come forth, spirit unclean, out of the man,`)

⁸Því að Jesús hafði sagt við hann: ,,Þú óhreini andi, far út af manninum.``

⁹and he was questioning him, `What [is] thy name?` and he answered, saying, `Legion [is] my name, because we are many;`

⁹Jesús spurði hann þá: ,,Hvað heitir þú?`` Hinn svaraði: ,,Hersing heiti ég, vér erum margir.``

¹⁰and he was calling on him much, that he may not send them out of the region.

¹⁰Og hann bað Jesú ákaft að senda þá ekki brott úr héraðinu.

¹¹And there was there, near the mountains, a great herd of swine feeding,

¹¹En þar í fjallinu var mikil svínahjörð á beit.

¹²and all the demons did call upon him, saying, `Send us to the swine, that into them we may enter;`

¹²Og þeir báðu hann: ,,Send oss í svínin, lát oss fara í þau!``

¹³and immediately Jesus gave them leave, and having come forth, the unclean spirits did enter into the swine, and the herd did rush down the steep place to the sea — and they were about two thousand — and they were choked in the sea.

¹³Hann leyfði þeim það, og fóru þá óhreinu andarnir út og í svínin, og hjörðin, nær tveim þúsundum, ruddist fram af hamrinum í vatnið og drukknaði þar.

¹⁴And those feeding the swine did flee, and told in the city, and in the fields, and they came forth to see what it is that hath been done;

¹⁴En hirðarnir flýðu og sögðu tíðindin í borginni og sveitinni. Menn fóru þá að sjá, hvað gjörst hafði,

¹⁵and they come unto Jesus, and see the demoniac, sitting, and clothed, and right-minded — him having had the legion — and they were afraid;

¹⁵komu til Jesú og sáu haldna manninn, sem hersingin hafði verið í, sitja þar klæddan og heilvita. Og þeir urðu hræddir.

¹⁶and those having seen [it], declared to them how it had come to pass to the demoniac, and about the swine;

¹⁶En sjónarvottar sögðu þeim, hvað fram hafði farið við haldna manninn, og frá svínunum.

¹⁷and they began to call upon him to go away from their borders.

¹⁷Og þeir tóku að biðja Jesú að fara burt úr héruðum þeirra.

¹⁸And he having gone into the boat, the demoniac was calling on him that he may be with him,

¹⁸Þá er hann sté í bátinn, bað sá, er haldinn hafði verið, að fá að vera með honum.

¹⁹and Jesus did not suffer him, but saith to him, `Go away to thy house, unto thine own [friends], and tell them how great things the Lord did to thee, and dealt kindly with thee;

¹⁹En Jesús leyfði honum það eigi, heldur sagði: ,,Far heim til þín og þinna, og seg þeim, hve mikið Drottinn hefur gjört fyrir þig og verið þér miskunnsamur.``

²⁰and he went away, and began to proclaim in the Decapolis how great things Jesus did to him, and all were wondering.

²⁰Hann fór og tók að kunngjöra í Dekapólis, hve mikið Jesús hafði fyrir hann gjört, og undruðust það allir.

²¹And Jesus having passed over in the boat again to the other side, there was gathered a great multitude to him, and he was near the sea,

²¹Þegar Jesús kom aftur yfir um á bátnum, safnaðist að honum mikill mannfjöldi, þar sem hann var við vatnið.

²²and lo, there doth come one of the chiefs of the synagogue, by name Jairus, and having seen him, he doth fall at his feet,

²²Þar kom og einn af samkundustjórunum, Jaírus að nafni, og er hann sá Jesú, féll hann til fóta honum,

²³and he was calling upon him much, saying — `My little daughter is at the last extremity — that having come, thou mayest lay on her [thy] hands, so that she may be saved, and she shall live;`

²³bað hann ákaft og sagði: ,,Dóttir mín litla er að dauða komin. Kom og legg hendur yfir hana, að hún læknist og lifi.``

²⁴and he went away with him. And there was following him a great multitude, and they were thronging him,

²⁴Jesús fór með honum. Og mikill mannfjöldi fylgdi honum, og var þröng um hann.

²⁵and a certain woman, having an issue of blood twelve years,

²⁵Þar var kona, sem hafði haft blóðlát í tólf ár.

²⁶and many things having suffered under many physicians, and having spent all that she had, and having profited nothing, but rather having come to the worse,

²⁶Hún hafði orðið margt að þola hjá mörgum læknum, kostað til aleigu sinni, en engan bata fengið, öllu heldur versnað.

²⁷having heard about Jesus, having come in the multitude behind, she touched his garment,

²⁷Hún heyrði um Jesú og kom nú í mannþrönginni að baki honum og snart klæði hans.

²⁸for she said — `If even his garments I may touch, I shall be saved;`

²⁸Hún hugsaði: ,,Ef ég fæ aðeins snert klæði hans, mun ég heil verða.``

²⁹and immediately was the fountain of her blood dried up, and she knew in the body that she hath been healed of the plague.

²⁹Jafnskjótt þvarr blóðlát hennar, og hún fann það á sér, að hún var heil af meini sínu.

³⁰And immediately Jesus having known in himself that out of him power had gone forth, having turned about in the multitude, said, `Who did touch my garments?`

³⁰Jesús fann þegar á sjálfum sér, að kraftur hafði farið út frá honum, og hann sneri sér við í mannþrönginni og sagði: ,,Hver snart klæði mín?``

³¹and his disciples said to him, `Thou seest the multitude thronging thee, and thou sayest, `Who did touch me!`

³¹Lærisveinar hans sögðu við hann: ,,Þú sérð, að mannfjöldinn þrengir að þér, og spyrð þó: Hver snart mig?``

³²And he was looking round to see her who did this,

³²Hann litaðist um til að sjá, hver þetta hefði gjört,

³³and the woman, having been afraid, and trembling, knowing what was done on her, came, and fell down before him, and told him all the truth,

³³en konan, sem vissi, hvað fram við sig hafði farið, kom hrædd og skjálfandi, féll til fóta honum og sagði honum allan sannleikann.

³⁴and he said to her, `Daughter, thy faith hath saved thee; go away in peace, and be whole from thy plague.`

³⁴Jesús sagði við hana: ,,Dóttir, trú þín hefur bjargað þér. Far þú í friði, og ver heil meina þinna.``

³⁵As he is yet speaking, there come from the chief of the synagogue`s [house, certain], saying — `Thy daughter did die, why still dost thou harass the Teacher?`

³⁵Meðan hann var að segja þetta, koma menn heiman frá samkundustjóranum og segja: ,,Dóttir þín er látin, hví ómakar þú meistarann lengur?``

³⁶And Jesus immediately, having heard the word that is spoken, saith to the chief of the synagogue, `Be not afraid, only believe.`

³⁶Jesús heyrði, hvað þeir sögðu, en gaf ekki um, heldur sagði við samkundustjórann: ,,Óttast ekki, trú þú aðeins.``

³⁷And he did not suffer any one to follow with him, except Peter, and James, and John the brother of James;

³⁷Og nú leyfði hann engum að fylgja sér nema Pétri og þeim bræðrum Jakobi og Jóhannesi.

³⁸and he cometh to the house of the chief of the synagogue, and seeth a tumult, much weeping and wailing;

³⁸Þeir koma að húsi samkundustjórans. Þar sér hann, að allt er í uppnámi, grátur mikill og kveinan.

³⁹and having gone in he saith to them, `Why do ye make a tumult, and weep? the child did not die, but doth sleep;

³⁹Hann gengur inn og segir við þá: ,,Hví hafið þér svo hátt og grátið? Barnið er ekki dáið, það sefur.``

⁴⁰and they were laughing at him. And he, having put all forth, doth take the father of the child, and the mother, and those with him, and goeth in where the child is lying,

⁴⁰En þeir hlógu að honum. Þá lét hann alla fara út og tók með sér föður barnsins og móður og þá sem með honum voru, og gekk þar inn, sem barnið var.

⁴¹and, having taken the hand of the child, he saith to her, `Talitha cumi;` which is, being interpreted, `Damsel (I say to thee), arise.`

⁴¹Og hann tók hönd barnsins og sagði: ,,Talíþa kúm!`` Það þýðir: ,,Stúlka litla, ég segi þér, rís upp!``

⁴²And immediately the damsel arose, and was walking, for she was twelve years [old]; and they were amazed with a great amazement,

⁴²Jafnskjótt reis stúlkan upp og fór að ganga um, en hún var tólf ára. Og menn urðu frá sér numdir af undrun.En hann lagði ríkt á við þá að láta engan vita þetta og bauð að gefa henni að eta.

⁴³and he charged them much, that no one may know this thing, and he said that there be given to her to eat.

⁴³En hann lagði ríkt á við þá að láta engan vita þetta og bauð að gefa henni að eta.