1And Elihu addeth and saith: —
1Si Eliu rin naman ay nagpatuloy at nagsabi,
2Honour me a little, and I shew thee, That yet for God [are] words.
2Pagdalitaan mo akong sandali, at aking ipakikilala sa iyo; sapagka't mayroon pa akong masasalita sa pagsasanggalang sa Dios.
3I lift up my knowledge from afar, And to my Maker I ascribe righteousness.
3Dadalhin ko ang aking kaalaman mula sa malayo, at aking itutungkol ang katuwiran sa Maylalang sa akin.
4For, truly, my words [are] not false, The perfect in knowledge [is] with thee.
4Sapagka't tunay na ang aking mga salita ay hindi kabulaanan: Siyang sakdal sa kaalaman ay sumasaiyo.
5Lo, God [is] mighty, and despiseth not, Mighty [in] power [and] heart.
5Narito ang Dios ay makapangyarihan, at hindi humahamak sa kanino man; siya'y makapangyarihan sa lakas ng unawa.
6He reviveth not the wicked, And the judgment of the poor appointeth;
6Hindi niya pinanatili ang buhay ng masama: nguni't nagbibigay ng matuwid sa napipighati.
7He withdraweth not from the righteous His eyes, And [from] kings on the throne, And causeth them to sit for ever, and they are high,
7Hindi niya inihihiwalay ang kaniyang mga mata sa matuwid: kundi kasama ng mga hari sa luklukan, kaniyang itinatatag sila magpakailan man, at sila'y natataas.
8And if prisoners in fetters They are captured with cords of affliction,
8At kung sila'y mapapangaw, at mapipigil sa mga panali ng kapighatian;
9Then He declareth to them their work, And their transgressions, Because they have become mighty,
9Itinuturo nga niya sa kanila ang kanilang gawa, at ang kanilang mga pagsalangsang na kanilang pinalalo.
10And He uncovereth their ear for instruction, And saith that they turn back from iniquity.
10Ibinubuka rin naman niya ang kanilang pakinig sa turo, at iniuutos na sila'y magsihiwalay sa kasamaan.
11If they do hear and serve, They complete their days in good, And their years in pleasantness.
11Kung sila'y makinig at maglingkod sa kaniya, kanilang gugugulin ang kanilang mga kaarawan sa kaginhawahan, at ang kanilang mga taon sa kasayahan.
12And if they do not hearken, By the dart they pass away, And expire without knowledge.
12Nguni't kung hindi sila mangakinig, sila'y mangamamatay sa pamamagitan ng tabak, at sila'y mangamamatay na walang kaalaman.
13And the profane in heart set the face, They cry not when He hath bound them.
13Nguni't ang di banal sa puso ay nagbubunton ng galit: hindi humihiyaw sila ng saklolo pagka tinatalian niya sila.
14Their soul dieth in youth, And their life among the defiled.
14Sila'y nangamamatay sa kabataan, at ang kanilang buhay ay napapahamak sa gitna ng marumi.
15He draweth out the afflicted in his affliction, And uncovereth in oppression their ear.
15Inililigtas niya ang mga dukha sa kanilang pagkapighati, at ibinubuka ang kanilang mga pakinig sa pagkapighati.
16And also He moved thee from a strait place, [To] a broad place — no straitness under it, And the sitting beyond of thy table Hath been full of fatness.
16Oo, hahanguin ka niya mula sa kagipitan, hanggang sa luwal na dako na walang kagipitan; at ang malalagay sa iyong dulang ay mapupuno ng katabaan.
17And the judgment of the wicked thou hast fulfilled, Judgment and justice are upheld — because of fury,
17Nguni't ikaw ay puspos ng kahatulan ng masama: kahatulan at kaganapan ang humahawak sa iyo.
18Lest He move thee with a stroke, And the abundance of an atonement turn thee not aside.
18Sapagka't may poot, magingat ka baka ikaw ay iligaw ng iyong kasiyahan; ni mailigaw ka man ng kalakhan ng katubusan.
19Doth He value thy riches? He hath gold, and all the forces of power.
19Mapapaari ba ang iyong sigaw na ikaw ay hindi mapapasa kapanglawan, O ang madlang lakas man ng iyong kalakasan?
20Desire not the night, For the going up of peoples in their stead.
20Huwag mong nasain ang gabi, pagka ang mga bayan ay nangahiwalay sa kanilang kinaroroonang dako.
21Take heed — do not turn unto iniquity, For on this thou hast fixed Rather than [on] affliction.
21Ikaw ay magingat, huwag mong lingunin ang kasamaan; sapagka't ito'y iyong pinili sa halip ng kadalamhatian.
22Lo, God doth sit on high by His power, Who [is] like Him — a teacher?
22Narito, ang Dios ay gumagawa ng mainam sa kaniyang kapangyarihan: sinong tagapagturo ang gaya niya?
23Who hath appointed unto Him his way? And who said, `Thou hast done iniquity?`
23Sinong nagguhit sa kaniya ng kaniyang daan? O sinong makapagsasabi, ikaw ay gumawa ng kalikuan?
24Remember that thou magnify His work That men have beheld.
24Alalahanin mo na iyong dinakila ang kaniyang gawa, na inawit ng mga tao.
25All men have looked on it, Man looketh attentively from afar.
25Lahat ng mga tao'y nakakita noon; makikita ito ng tao sa malayo.
26Lo, God [is] high, And we know not the number of His years, Yea, there [is] no searching.
26Narito, ang Dios ay dakila, at hindi natin nakikilala siya; hindi masayod ang bilang ng kaniyang mga taon.
27When He doth diminish droppings of the waters, They refine rain according to its vapour,
27Sapagka't pinailanglang niya ang mga patak ng tubig, na nagiging ulan mula sa singaw na yaon:
28Which clouds do drop, They distil on man abundantly.
28Na ibinubuhos ng mga langit at ipinapatak na sagana sa tao.
29Yea, doth [any] understand The spreadings out of a cloud? The noises of His tabernacle?
29Oo, may makakaunawa ba ng paglaganap ng mga alapaap, ng mga kulog ng kaniyang kulandong?
30Lo, He hath spread over it His light, And the roots of the sea He hath covered,
30Narito, pinalalaganap niya ang kaniyang liwanag sa palibot niya; at inaapawan ang kalaliman ng dagat.
31For by them He doth judge peoples, He giveth food in abundance.
31Sapagka't sa pamamagitan ng mga ito ay hinahatulan niya ang mga bayan; siya'y nagbibigay ng pagkaing sagana.
32By two palms He hath covered the light, And layeth a charge over it in meeting,
32Tinatakpan niya ang kaniyang mga kamay ng kidlat; at ibinilin sa kidlat na tumama sa pinakatanda.
33He sheweth by it [to] his friend substance, Anger against perversity.
33Ang hugong niyaon ay nagsasaysay ng tungkol sa kaniya, ang hayop nama'y ng tungkol sa bagyo na dumarating.