¹لامام المغنين. على لا تهلك. مزمور لآساف. تسبيحة‎. ‎نحمدك يا الله نحمدك واسمك قريب. يحدثون بعجائبك‎.

¹Laulujuhatajale: viisil 'Ära hävita!'; Aasafi lugu ja laul.

²‎لاني اعين ميعادا. انا بالمستقيمات اقضي‎.

²Me ülistame sind, Jumal, me ülistame sind, sest su nimi on ligi; sinu imeasju jutustatakse!

³‎ذابت الارض وكل سكانها. انا وزنت اعمدتها. سلاه

³'Kui ma määran paraja aja, siis ma mõistan kohut õiglaselt.

⁴قلت للمفتخرين لا تفتخروا وللاشرار لا ترفعوا قرنا‎.

⁴Ilmamaa vabiseb ja kõik selle elanikud, aga mina olen selle sambad pannud paigale.' Sela.

⁵‎لا ترفعوا الى العلى قرنكم. لا تتكلموا بعنق متصلب‎.

⁵Ma ütlen hooplejaile: Ärge hoobelge! Ja õelatele: Ärge tõstke sarve üles!

⁶‎لانه لا من المشرق ولا من المغرب ولا من برية الجبال‎.

⁶Ärge tõstke oma sarve kõrgele, ärge rääkige kangekaelselt, jultunult!

⁷‎ولكن الله هو القاضي. هذا يضعه وهذا يرفعه‎.

⁷Sest ei idast ega läänest ega kõrbe poolt tule ülendamist,

⁸‎لان في يد الرب كاسا وخمرها مختمرة. ملآنة شرابا ممزوجا. وهو يسكب منها. لكن عكرها يمصه يشربه كل اشرار الارض

⁸vaid Jumal on, kes mõistab kohut; ta alandab ühte ja ülendab teist.

⁹اما انا فاخبر الى الدهر. ارنم لاله يعقوب‏‎.

⁹Sest Issanda käes on karikas ja see vahutab veinist; see on täis tembitud jooki. Ja tema kallab sealt seest; isegi selle pära peavad kõik õelad maa peal ära jooma viimse tilgani.

¹⁰‎وكل قرون الاشرار اعضب قرون الصدّيق تنتصب

¹⁰Aga mina kuulutan igavesti, ma mängin Jaakobi Jumalale.

¹¹Ja ma raiun maha kõik õelate sarved, aga õigete sarved tõusevad kõrgele.