¹الساكن في ستر العلي في ظل القدير يبيت

¹Kes Kõigekõrgema kaitse all elab ja alati Kõigeväelise varju all viibib,

²اقول للرب ملجإي وحصني الهي فاتكل عليه‎.

²see ütleb Issandale: 'Sina oled mu varjupaik ja mu kindel mäelinnus, mu Jumal, kelle peale ma loodan!'

³‎لانه ينجيك من فخ الصياد ومن الوبإ الخطر‎.

³Sest tema kisub su välja linnupüüdja paelust, hukkava katku käest.

⁴‎بخوافيه يظللك وتحت اجنحته تحتمي. ترس ومجن حقه‎.

⁴Oma tiivasulgedega kaitseb ta sind ja tema tiibade all sa leiad varju; tema tõde on kilp ja kaitsevall.

⁵‎لا تخشى من خوف الليل ولا من سهم يطير في النهار‎.

⁵Ei sa siis karda öö hirmu ega noolt, mis päeval lendab,

⁶‎ولا من وبإ يسلك في الدجى ولا من هلاك يفسد في الظهيرة‎.

⁶ei katku, mis rändab pilkases pimedas, ega tõbe, mis laastab lõunaajal.

⁷‎يسقط عن جانبك الف وربوات عن يمينك. اليك لا يقرب‎.

⁷Langegu tuhat su kõrvalt ja kümme tuhat su paremalt poolt, sinu külge see ei puutu.

⁸‎انما بعينيك تنظر وترى مجازاة الاشرار

⁸Aga sa vaatad oma silmaga ja näed, kuidas kätte makstakse õelatele.

⁹لانك قلت انت يا رب ملجإي. جعلت العلي مسكنك‎.

⁹Sest sina, Issand, oled mu varjupaik! Kõigekõrgema oled sina, mu hing, võtnud oma eluasemeks.

¹⁰‎لا يلاقيك شر ولا تدنو ضربة من خيمتك‎.

¹⁰Ei taba õnnetus sind ega lähene häda su telgile.

¹¹‎لانه يوصي ملائكته بك لكي يحفظوك في كل طرقك‎.

¹¹Sest tema annab oma inglitele sinu pärast käsu sind hoida kõigil su teedel.

¹²‎على الايدي يحملونك لئلا تصدم بحجر رجلك‎.

¹²Kätel nad kannavad sind, et sa oma jalga ei lööks vastu kivi.

¹³‎على الاسد والصل تطأ. الشبل والثعبان تدوس‎.

¹³Sa astud üle lõvide ja rästikute, noored lõvid ja lohed sa lömastad.

¹⁴‎لانه تعلق بي انجيه. ارفعه لانه عرف اسمي‎.

¹⁴'Et ta minusse on kiindunud, siis ma päästan tema; ma ülendan tema, sest ta tunneb minu nime.

¹⁵‎يدعوني فاستجيب له. معه انا في الضيق. انقذه وامجده‎.

¹⁵Ta hüüab mind appi ja ma vastan temale; mina olen ta juures, kui ta on kitsikuses, ma vabastan tema ning teen ta auliseks.

¹⁶‎من طول الايام اشبعه واريه خلاصي

¹⁶Pika eaga ma täidan tema ja annan temale näha oma päästet.'