¹فاجاب ايوب وقال

¹Þá svaraði Job og sagði:

²قد سمعت كثيرا مثل هذا. معزون متعبون كلكم.

²Ég hefi heyrt nóg af slíku, hvimleiðir huggarar eruð þér allir saman.

³هل من نهاية لكلام فارغ. او ماذا يهيجك حتى تجاوب.

³Er orðavindurinn nú á enda? eða hvað knýr þig til andsvara?

⁴انا ايضا استطيع ان اتكلم مثلكم لو كانت انفسكم مكان نفسي وان اسرد عليكم اقوالا وأنغض راسي اليكم.

⁴Ég gæti líka talað eins og þér, ef þér væruð í mínum sporum, gæti spunnið saman ræður gegn yður og hrist yfir yður höfuðið,

⁵بل كنت اشددكم بفمي وتعزية شفتيّ تمسككم

⁵ég gæti styrkt yður með munni mínum, og meðaumkun vara minna mundi lina þjáning yðar.

⁶ان تكلمت لم تمتنع كآبتي. وان سكت فماذا يذهب عني.

⁶Þótt ég tali, þá linar ekki kvöl mína, og gjöri ég það ekki, hvaða létti fæ ég þá?

⁷انه الآن ضجّرني. خربت كل جماعتي.

⁷Miklu fremur hefir Guð nú örþreytt mig, _ þú hefir eytt öllu ættliði mínu,

⁸قبضت عليّ. وجد شاهد. قام عليّ هزالي يجاوب في وجهي.

⁸hefir hremmt mig, og það er vitni í móti mér. Sjúkdómur minn rís í gegn mér, ákærir mig upp í opið geðið.

⁹غضبه افترسني واضطهدني. حرّق عليّ اسنانه. عدوي يحدد عينيه عليّ.

⁹Reiði hans slítur mig sundur og ofsækir mig, hann nístir tönnum í móti mér, andstæðingur minn hvessir á mig augun.

¹⁰فغروا عليّ افواههم. لطموني على فكّي تعييرا. تعاونوا عليّ جميعا.

¹⁰Þeir glenna upp ginið í móti mér, löðrunga mig til háðungar, allir saman gjöra þeir samtök í móti mér.

¹¹دفعني الله الى الظالم وفي ايدي الاشرار طرحني.

¹¹Guð gefur mig á vald ranglátra og varpar mér í hendur óguðlegra.

¹²كنت مستريحا فزعزعني وامسك بقفاي فحطمني ونصبني له غرضا.

¹²Ég lifði áhyggjulaus, þá braut hann mig sundur, hann þreif í hnakkann á mér og molaði mig sundur og reisti mig upp sér að skotspæni.

¹³احاطت بي رماته. شق كليتيّ ولم يشفق. سفك مرارتي على الارض.

¹³Skeyti hans fljúga kringum mig, vægðarlaust sker hann sundur nýru mín, hellir galli mínu á jörðu.

¹⁴يقتحمني اقتحاما على اقتحام. يعدو عليّ كجبار.

¹⁴Hann brýtur í mig skarð á skarð ofan og gjörir áhlaup á mig eins og hetja.

¹⁵خطت مسحا على جلدي ودسست في التراب قرني.

¹⁵Ég hefi saumað sekk um hörund mitt og stungið horni mínu ofan í moldina.

¹⁶احمر وجهي من البكاء وعلى هدبي ظل الموت.

¹⁶Andlit mitt er þrútið af gráti, og svartamyrkur hvílir yfir hvörmum mínum,

¹⁷مع انه لا ظلم في يدي وصلاتي خالصة

¹⁷þótt ekkert ranglæti sé í hendi minni og bæn mín sé hrein.

¹⁸يا ارض لا تغطي دمي ولا يكن مكان لصراخي.

¹⁸Jörð, hyl þú eigi blóð mitt, og kvein mitt finni engan hvíldarstað!

¹⁹ايضا الآن هوذا في السموات شهيدي وشاهدي في الاعالي.

¹⁹En sjá, á himnum er vottur minn og vitni mitt á hæðum.

²⁰المستهزئون بي هم اصحابي. لله تقطر عيني

²⁰Vinir mínir gjöra gys að mér _ til Guðs lítur auga mitt grátandi,

²¹لكي يحاكم الانسان عند الله كابن آدم لدى صاحبه.

²¹að hann láti manninn ná rétti sínum gagnvart Guði og skeri úr milli mannsins og vinar hans.Því að senn eru þessi fáu ár á enda, og ég fer burt þá leiðina, sem ég aldrei sný aftur.

²²اذا مضت سنون قليلة اسلك في طريق لا اعود منها

²²Því að senn eru þessi fáu ár á enda, og ég fer burt þá leiðina, sem ég aldrei sný aftur.