¹فاجاب ايوب وقال

¹Þá svaraði Job og sagði:

²اليوم ايضا شكواي تمرد. ضربتي اثقل من تنهدي.

²Enn sem fyrr munu kveinstafir mínir verða taldir uppreisn, hönd Guðs hvílir þungt á andvörpum mínum.

³من يعطيني ان اجده فآتي الى كرسيه.

³Ég vildi að ég vissi, hvernig ég ætti að finna hann, hvernig ég gæti komist fram fyrir dómstól hans!

⁴احسن الدعوى امامه واملأ فمي حججا.

⁴Þá mundi ég útskýra málið fyrir honum og fylla munn minn sönnunum.

⁵فاعرف الاقوال التي بها يجيبني وافهم ما يقوله لي.

⁵Ég mundi fá að vita, hverju hann svaraði mér, og heyra hvað hann segði við mig.

⁶أبكثرة قوة يخاصمني. كلا. ولكنه كان ينتبه اليّ.

⁶Mundi hann deila við mig í mikilleik máttar síns? Nei, hann mundi veita mér óskipta athygli.

⁷هنالك كان يحاجه المستقيم وكنت انجو الى الابد من قاضيّ.

⁷Þá mundi hreinskilinn maður þreyta málsókn við hann, og ég mundi að eilífu losna við dómara minn.

⁸هانذا اذهب شرقا فليس هو هناك وغربا فلا اشعر به

⁸En fari ég í austur, þá er hann þar ekki, og í vestur, þar verð ég hans eigi var.

⁹شمالا حيث عمله فلا انظره. يتعطف الجنوب فلا اراه

⁹Þótt hann hafist að í norðri, þá sé ég hann ekki, og sveigi hann á leið til suðurs, fæ ég ekki litið hann.

¹⁰لانه يعرف طريقي. اذا جربني اخرج كالذهب.

¹⁰En hann veit, hvernig breytni mín hefir verið, ef hann prófaði mig, mundi ég reynast sem gull.

¹¹بخطواته استمسكت رجلي حفظت طريقه ولم أحد.

¹¹Fótur minn hefir þrætt spor hans, ég hefi haldið veg hans og eigi hneigt af leið.

¹²من وصية شفتيه لم ابرح. اكثر من فريضتي ذخرت كلام فيه.

¹²Frá skipun vara hans hefi ég ekki vikið, hefi varðveitt í brjósti mér orð munns hans.

¹³اما هو فوحده فمن يردّه. ونفسه تشتهي فيفعل.

¹³En hann er samur við sig _ hver aftrar honum? Ef hann girnist eitthvað, gjörir hann það.

¹⁴لانه يتمم المفروض عليّ وكثير مثل هذه عنده.

¹⁴Já, hann framkvæmir það, er hann hefir ætlað mér, og mörgu slíku býr hann yfir.

¹⁵من اجل ذلك ارتاع قدامه. اتأمل فارتعب منه.

¹⁵Þess vegna skelfist ég auglit hans. Hugleiði ég það, hræðist ég hann.

¹⁶لان الله قد اضعف قلبي والقدير روّعني.

¹⁶Já, Guð hefir gjört mig hugdeigan, og hinn Almáttki skotið mér skelk í bringu.Því að það er ekki vegna ógæfunnar, að ég stend örþrota, né vegna sjálfs mín, þótt niðdimman hylji mig.

¹⁷لاني لم أقطع قبل الظلام ومن وجهي لم يغط الدجى

¹⁷Því að það er ekki vegna ógæfunnar, að ég stend örþrota, né vegna sjálfs mín, þótt niðdimman hylji mig.