¹فاجاب ايوب وقال

¹Þá svaraði Job og sagði:

²ليت كربي وزن ومصيبتي رفعت في الموازين جميعها.

²Ó að gremja mín væri vegin og ógæfa mín lögð á vogarskálar!

³لانها الآن اثقل من رمل البحر. من اجل ذلك لغا كلامي.

³Hún er þyngri en sandur hafsins, fyrir því hefi ég eigi taumhald á tungu minni.

⁴لان سهام القدير فيّ وحمتها شاربة روحي. اهوال الله مصطفة ضدي.

⁴Því að örvar hins Almáttka sitja fastar í mér, og andi minn drekkur í sig eitur þeirra. Ógnir Guðs steðja að mér.

⁵هل ينهق الفراء على العشب او يخور الثور على علفه.

⁵Rymur skógarasninn yfir grængresinu, eða öskrar nautið yfir fóðri sínu?

⁶هل يؤكل المسيخ بلا ملح او يوجد طعم في مرق البقلة.

⁶Verður hið bragðlausa etið saltlaust, eða er gott bragð að hvítunni í egginu?

⁷ما عافت نفسي ان تمسّها هذه صارت مثل خبزي الكريه

⁷Matur minn fær mér ógleði, mig velgir við að snerta hann.

⁸يا ليت طلبتي تاتي ويعطيني الله رجائي.

⁸Ó að ósk mín uppfylltist, og Guð léti von mína rætast!

⁹ان يرضى الله بان يسحقني ويطلق يده فيقطعني.

⁹Ég vildi að Guði þóknaðist að merja mig sundur, rétta út höndina og skera lífsþráð minn sundur!

¹⁰فلا تزال تعزيتي وابتهاجي في عذاب لا يشفق اني لم اجحد كلام القدوس.

¹⁰Þá væri það þó enn huggun mín _ og ég skyldi hoppa af gleði í vægðarlausri kvölinni _ að ég hefi aldrei afneitað orðum hins Heilaga.

¹¹ما هي قوتي حتى انتظر وما هي نهايتي حتى اصبّر نفسي.

¹¹Hver er kraftur minn, að ég skyldi þreyja, og hver verða endalok mín, að ég skyldi vera þolinmóður?

¹²هل قوتي قوة الحجارة. هل لحمي نحاس.

¹²Er þá kraftur minn kletta kraftur, eða er líkami minn af eiri?

¹³ألا انه ليست فيّ معونتي والمساعدة مطرودة عني

¹³Er ég ekki með öllu hjálparvana og öll frelsun frá mér hrakin?

¹⁴حق المحزون معروف من صاحبه وان ترك خشية القدير.

¹⁴Hrelldur maður á heimting á meðaumkun hjá vini sínum, enda þótt hann hætti að óttast hinn Almáttka.

¹⁵اما اخواني فقد غدروا مثل الغدير. مثل ساقية الوديان يعبرون.

¹⁵Bræður mínir brugðust eins og lækur, eins og farvegur lækja, sem flóa yfir,

¹⁶التي هي عكرة من البرد ويختفي فيها الجليد.

¹⁶sem gruggugir eru af ís og snjórinn hverfur ofan í.

¹⁷اذا جرت انقطعت. اذا حميت جفت من مكانها.

¹⁷Jafnskjótt og þeir bakast af sólinni, þorna þeir upp, þegar hitnar, hverfa þeir burt af stað sínum.

¹⁸يعرّج السّفر عن طريقهم يدخلون التيه فيهلكون.

¹⁸Kaupmannalestirnar beygja af leið sinni, halda upp í eyðimörkina og farast.

¹⁹نظرت قوافل تيماء. سيارة سبأ رجوها.

¹⁹Kaupmannalestir frá Tema skyggndust eftir þeim, ferðamannahópar frá Saba reiddu sig á þá.

²⁰خزوا في ما كانوا مطمئنين. جاءوا اليها فخجلوا.

²⁰Þeir urðu sér til skammar fyrir vonina, þeir komu þangað og urðu sneyptir.

²¹فالآن قد صرتم مثلها. رايتم ضربة ففزعتم.

²¹Þannig eruð þér nú orðnir fyrir mér, þér sáuð skelfing og skelfdust.

²²هل قلت اعطوني شيئا او من مالكم ارشوا من اجلي.

²²Hefi ég sagt: ,,Færið mér eitthvað og borgið af eigum yðar fyrir mig,

²³او نجوني من يد الخصم او من يد العتاة افدوني.

²³frelsið mig úr höndum óvinarins og leysið mig undan valdi kúgarans``?

²⁴علموني فانا اسكت. وفهموني في اي شيء ضللت.

²⁴Fræðið mig, og ég skal þegja, og sýnið mér, í hverju mér hefir á orðið.

²⁵ما اشد الكلام المستقيم واما التوبيخ منكم فعلى ماذا يبرهن.

²⁵Hversu áhrifamikil eru einlægninnar orð, en hvað sanna átölur yðar?

²⁶هل تحسبون ان توبخوا كلمات. وكلام اليائس للريح.

²⁶Hafið þér í hyggju að ásaka orð? Ummæli örvilnaðs manns hverfa út í vindinn.

²⁷بل تلقون على اليتيم وتحفرون حفرة لصاحبكم.

²⁷Þér munduð jafnvel hluta um föðurleysingjann og selja vin yðar.

²⁸والآن تفرسوا فيّ. فاني على وجوهكم لا اكذب.

²⁸Og nú _ ó að yður mætti þóknast að líta á mig, ég mun vissulega ekki ljúga upp í opið geðið á yður.

²⁹ارجعوا. لا يكوننّ ظلم. ارجعوا ايضا. فيه حقي.

²⁹Snúið við, fremjið eigi ranglæti, já, snúið við, enn þá hefi ég rétt fyrir mér.Er ranglæti á minni tungu, eða ætli gómur minn greini ekki hvað illt er?

³⁰هل في لساني ظلم ام حنكي لا يميّز فسادا

³⁰Er ranglæti á minni tungu, eða ætli gómur minn greini ekki hvað illt er?